Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Janusz Bociąga (spr.) Sędziowie WSA Dorota Dąbek WSA Halina Jakubiec Protokolant Ewelina Knapczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 kwietnia 2014 r. sprawy ze skargi M. K. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 24 lipca 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia o żądanej treści skargę oddala.
Marszałek Województwa postanowieniem z dnia [...] 2013 r. nr [...] działając na podstawie art. 219 K.p.a. odmówił wydania zaświadczenia o treści żądanej przez M. K., dotyczącego uprawnień wymienionej do świadczeń rodzinnych na terenie Polski.
W uzasadnieniu organ wskazał, że zgodnie z art. 217 § 2 K.p.a. organ administracji publicznej wydaje zaświadczenia na żądanie osoby ubiegającej się o zaświadczenie, jeżeli spełnione są następujące przesłanki: 1/ urzędowego potwierdzenia określonych faktów lub stanu prawnego wymaga przepis prawa, 2/ osoba ubiega się o zaświadczenie ze względu na swój interes prawny w urzędowym potwierdzeniu określonych faktów lub stanu prawnego. W przypadku ubiegania się o wystawienie zaświadczenia na podstawie art. 217 § 2 pkt 2 K.p.a. muszą być także spełnione przesłanki wynikające z treści art. 218 §1 K.p.a., czyli organ administracji publicznej obowiązany jest wydać zaświadczenie, gdy chodzi o potwierdzenie faktów albo stanu prawnego, wynikających z prowadzonej przez ten organ ewidencji, rejestrów bądź innych danych znajdujących się w jego posiadaniu.
W przedmiotowej sprawie ustalono, że urzędowego potwierdzenia przez Regionalny Ośrodek Polityki Społecznej (dalej powoływany w skrócie jako ROPS) żądanych przez M. K. faktów lub stanu prawnego, przepis prawa nie wymaga. W związku z tym, że kwestia wydawania zaświadczeń dotyczących rodzin osób, które przebywają/pracują w innych krajach UE, EOG lub Szwajcarii, jest uregulowana przepisami dotyczącymi koordynacji systemów zabezpieczenia, wydawanie zaświadczeń może mieć miejsce jedynie na formularzach E400 lub formularzach SED-ach i wyłącznie w przypadku, gdy właściwa instytucja zagraniczna wystąpi bezpośrednio do ROPS o wydanie takiego zaświadczenia.
W dniu 31 stycznia 2012 r. niemiecka instytucja właściwa wystąpiła do ROPS o przekazanie informacji uprawniających do przyznania świadczeń rodzinnych. Organ ustalił, iż M. K. od dnia 1 maja 2010 r. do co najmniej 15 lutego 2012 r. nie składała wniosku o przyznanie świadczeń rodzinnych, informacja taka została przekazana do instytucji niemieckiej dnia 24 lutego 2012 r. Zgodnie z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 1408/71 z dnia 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych i ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie, w przypadku niezłożenia wniosku o świadczenia rodzinne instytucja miejsca zamieszkania powinna podać kwotę świadczeń rodzinnych, które byłyby przyznane, gdyby został złożony wniosek. Jeśli nie posiada ona wystarczających informacji, aby to zrobić, powinna wpisać w punkcie 7 stawki według obowiązującego ustawodawstwa dla każdego z członków rodziny. W toku czynności wyjaśniających organ ustalił, iż nie zachodzi przesłanka do wystawienia zaświadczenia, o którym mowa w art. 217 § 2 pkt 2 w związku z art. 218 § 1 K.p.a., ponieważ ROPS nie prowadzi rejestru, na podstawie którego mógłby wydać wyżej wymienione zaświadczenie.
M. K. wniosła zażalenie od wyżej wymienionego postanowienia. W swoim piśmie strona domagała się uchylenia zaskarżonego postanowienia oraz wydania żądanego zaświadczenia. Strona zarzuciła organowi: naruszenie art. 217 § 1 pkt 1 K.p.a. poprzez przyjęcie, że przepis prawa nie wymaga poświadczenie informacji wskazanych we wniosku, naruszenie art. 217 §1 pkt K.pa. poprzez przyjęcie, iż wnioskodawczyni nie posiada interesu prawnego w żądaniu wydania zaświadczenia, gdy w skutek przekazania przez ROPS niekompletnych danych wnioskodawczyni pozbawiona jest części przysługujących jej świadczeń, naruszenie art. 218 § 1 K.p.a. poprzez przyjęcie, że zakres żądanych informacji nie mieści się w kompetencji organu, naruszenie art. 7 i 77 K.p.a. poprzez brak wnikliwego zbadania materiału dowodowego.