Sygn. akt III SA/Kr 1229/12 | | W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 6 listopada 2012r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia WSA Janusz Kasprzycki, Sędziowie WSA Maria Zawadzka (spr.), WSA Barbara Pasternak, , Protokolant Urszula Bukowiec, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 listopada 2012r., sprawy ze skargi B. T., na decyzję Wojewody, z dnia 19 listopada 2009r. Nr [...], w przedmiocie odmowy wymeldowania I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji, II. przyznaje od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie na rzecz adwokata H. G. - Kancelaria Adwokacka ul. [...] w K tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu kwotę 240 zł (słownie: dwieście czterdzieści złotych) podwyższoną o podatek od towarów i usług przewidziany dla tego rodzaju czynności.
Decyzją z dnia [...] 2009 r. nr [...] Wójt Gminy działając na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz.U. z 2006 r., nr 139, poz. 993 ze zm.) oraz art. 104 k.p.a. odmówił wymeldowania z pobytu stałego B. T. c. M. ur. [...] 1970 r. w W wraz z małoletnimi dziećmi A. T. c. B. ur. [...] 1994 r. w N, M. T. s. B. ur. [...] 2000 r. w N oraz D. T. c. B. ur. [...] 1989 r. w N i D. T. s. B. ur. [...] 1989 r. w N.
W uzasadnieniu decyzji organ podał, że wymeldowanie z miejsca pobytu stałego może nastąpić wyłącznie na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych, gdy dana osoba opuściła miejsce stałego zameldowania w sposób trwały i dobrowolny i nie dopełniła obowiązku wymeldowania się.
Tymczasem, jak ustalił organ, B. T. wraz z dziećmi nie opuściła miejsca pobytu stałego w sposób dobrowolny i trwały. Faktem jest, że uczestnicy postępowania nie zamieszkują w budynku A, jednak do opuszczenia lokalu B. T. wraz z dziećmi została zmuszona przez sytuację rodzinną (znęcanie się fizyczne i psychiczne, poczucie zagrożenia oraz zalecenia kuratora rodzinnego). Nadto zainteresowana deklaruje chęć powrotu do budynku w A.
W odwołaniu B. T. zarzucił organowi I instancji naruszenie przepisów ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych oraz przepisów k.p.a. poprzez dowolne ustalenie, że B. T. opuściła w/w nieruchomość pod przymusem oraz, że deklaruje chęć powrotu i dalszego w niej zamieszkiwania.
Decyzją z dnia 19 listopada 2009 r. nr [...] Wojewoda, działając na podstawie na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa w zw. z art. 15 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy. W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, że przez opuszczenie lokalu o którym mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych należy rozumieć opuszczenie dobrowolne. Natomiast nie jest dobrowolnym opuszczeniem lokalu takie opuszczenie, do którego strona została zmuszona w drodze przymusu fizycznego czy psychicznego, bądź też z powodu wymiany zamków w drzwiach umożliwiającej dostęp do lokalu. Instytucja wymeldowania osoby z miejsca pobytu stałego nie może być wykorzystywana do spowodowania wyprowadzenia się tej osoby z lokalu. Wymeldować można daną osobę wówczas, gdy całkowicie, dobrowolnie i trwale opuści lokal i z lokalu tego nie korzysta. Tymczasem z zebranego materiału dowodowego wynika, że B. T. wraz z dziećmi została przymuszona do opuszczenia lokalu i deklaruje chęć powrotu do niego.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie B. T. domagał się uchylenia zaskarżonej decyzji, zarzucając jej naruszenie przepisu art. 15 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych, błąd w ustaleniach faktycznych przez dowolne i sprzeczne ze zgromadzonymi dowodami przyjęcie, że B. T. wraz z dziećmi wyprowadziła się z budynku w A pod przymusem, pominięcie istotnych okoliczności dot. osoby D. T. i D. T., które są osobami pełnoletnimi i samodzielnie zaspokajają potrzeby mieszkaniowe oraz niewyjaśnienie okoliczności dotyczących powodów dla których B. T. wyprowadziła się z A.