Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Pasternak Sędziowie WSA Dorota Dąbek WSA Janusz Kasprzycki (spr.) Protokolant Monika Wójcik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 lipca 2011 r. sprawy ze skargi F. O. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 21 września 2010 r. nr [...] w przedmiocie dodatku mieszkaniowego uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji.
Zaskarżoną decyzją z dnia 21 września 2010 r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze działając na podstawie art. 5 ust. 1, 3 i 5 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 71, poz. 734 ze zm., zwanej dalej ustawą o dodatkach mieszkaniowych) oraz art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm., zwanej dalej w skrócie - k.p.a.) - utrzymało w mocy decyzję organu I instancji.
Organ I instancji - Prezydent Miasta - decyzją z dnia [...] 2010 r., znak: [...], działając na podstawie art. 2, art. 3, art. 4, art. 5, art. 6, art. 7, art. 8 o dodatkach mieszkaniowych oraz § 2, § 3, § 4, § 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 grudnia 2001 r. w sprawie dodatków mieszkaniowych ( Dz. U. z 2001 r. Nr 156 poz. 1817 ze zm.) oraz na podstawie art. 104, art. 107 k.p.a. - odmówił przyznania F. O. dodatku mieszkaniowego.
W jej uzasadnieniu organ I instancji wskazał, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 5 ustawy o dodatkach mieszkaniowych normatywna powierzchnia użytkowa lokalu dla 2 osób wynosi 40,00 m2 i może być powiększona o 30% lub o 50 % pod warunkiem, że udział powierzchni pokoi i kuchni w powierzchni użytkowej tego lokalu nie przekracza 60 %. Faktyczna powierzchnia zajmowanego przez F. O. mieszkania wynosi 61,25 m2 i jest większa od powierzchni dopuszczalnej o 9,25 m2. W związku z powyższym, ze względu na niespełnienie wymaganych kryteriów powierzchniowych dodatek mieszkaniowy nie przysługuje. Organ zaznaczył przy tym, że ustawodawca w sposób ścisły określił normy metrażowe i nie pozostawił organowi przyznającemu dodatki mieszkaniowe możliwości działania uznaniowego w tej kwestii.
Odwołanie od powyższej decyzji złożyła F. O. podnosząc, że 32 lata temu, otrzymując mieszkanie, dostała o 1 pokój więcej, z uwagi na gruźlicę płuc i inne choroby. Na dowód powyższego przedstawiła nieuwierzytelnioną kserokopię przydziału mieszkalnego z dnia 7 sierpnia 1978 r. Podniosła, że obecnie ma 73 lata i poważne problemy ze zdrowiem.
W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji Samorządowe Kolegium Odwoławcze, działające jako organ odwoławczy, wskazało, że z materiału zebranego w aktach sprawy wynika, iż F. O. prowadzi wraz z synem A dwuosobowe gospodarstwo domowe i zajmuje lokal mieszkalny, którego jest właścicielem. Lokal ten ma łączną powierzchnię 61,25 m2, przy czym powierzchnia pokoi i kuchni w tym lokalu wynosi 44,20 m2. Organ wskazał na regulację art. 5 ust. 5 ustawy o dodatkach mieszkaniowych, który normuje sytuacje, w których osobom zajmującym lokal o większej powierzchni niż normatywna powierzchnia użytkowa przysługuje dodatek mieszkaniowy. W przypadku F. O. powierzchnia lokalu przekracza o ponad 30 % normatywną powierzchnię użytkową, jaka przysługuje w przypadku 2 osobowego gospodarstwa, albowiem wynosi 61,25 m2, podczas gdy przyznanie dodatku mieszkaniowego jest możliwe, jeżeli powierzchnia lokalu mieszkalnego nie przekracza 52 m2. Ponadto powierzchnia lokalu przekracza o ponad 50 % powierzchnię normatywną, a powierzchnia pokoi i kuchni w mieszkaniu zajmowanym przez F. O. wraz z synem w stosunku do powierzchni całego lokalu wynosi 72 % (44,20 m2 powierzchnia pokoi i kuchni: 61,25 m2 powierzchnia całego mieszkania), a zatem jest większa niż dopuszczalne 60 %. Organ wskazał również na regulację art. 5 ust. 3 powołanej ustawy pozwalającą powiększyć o 15 m2 powierzchnię mieszkaniową, jeżeli w mieszkaniu zamieszkuje osoba niepełnosprawna poruszająca się na wózku lub osoba niepełnosprawna, której niepełnosprawność wymaga zamieszkiwania w oddzielanym pokoju.