Na powyższe rozstrzygnięcie K. R. oraz R. R. złożyli odwołanie, zarzucając naruszenie zasady prawdy obiektywnej określonej w art. 7 kpa poprzez niedokładne wyjaśnienie stanu faktycznego sprawy oraz nieuwzględnienie interesu społecznego, a w szczególności słusznego interesu obywatela.
W wyniku rozpatrzenia odwołania, Samorządowe Kolegium Odwoławcze opisaną na wstępie decyzją utrzymało zaskarżoną decyzję w mocy.
Organ odwoławczy podał, co następuje:
W dniu 18 kwietnia 2016 r. rodzina zastępcza w osobach pp. K. i R. R. złożyła wniosek o przyznanie świadczenia wychowawczego określonego w przepisach o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci, na K. N. Rodzina zastępcza została ustanowiona na mocy postanowienia Sądu z dnia 7 listopada 2014 r. Sygn. Akt [...] i otrzymuje zgodnie z decyzją [...] z dnia [...] 2012 r. świadczenia na zasadach określonych w ustawie z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej.
Zgodnie z art. 226 ust 5 ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej rodzina R. złożyła wniosek o wypłatę świadczeń dla rodzin zastępczych na dotychczasowych zasadach tj. w oparciu o przepisy ustawy o pomocy społecznej. Zgodnie natomiast z art. 80 ust. 1 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej, rodzinie zastępczej oraz prowadzącemu rodzinny dom dziecka, na każde umieszczone dziecko, przysługuje świadczenie na pokrycie kosztów jego utrzymania, nie niższe niż kwota: 660 zł miesięcznie - w przypadku dziecka umieszczonego w rodzinie zastępczej spokrewnionej; 1000 zł miesięcznie - w przypadku dziecka umieszczonego w rodzinie zastępczej zawodowej, rodzinie zastępczej niezawodowej lub rodzinnym domu dziecka.
Natomiast przepis art. 80 ust. 1a dodany ustawą z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowaniu dzieci (Dz. U. 2016 r., poz. 195) stanowi, iż rodzinie zastępczej oraz prowadzącemu rodzinny dom dziecka do świadczenia, o którym mowa w ust. 1, na każde umieszczone dziecko w wieku do ukończenia 18 roku życia przysługuje dodatek w wysokości świadczenia wychowawczego określonego w przepisach o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci, zwanej dalej "dodatkiem wychowawczym".
K. i R. R. ubiegają się o przyznanie im świadczenia wychowawczego określonego dalej w ustawie "dodatkiem wychowawczym", jednakże w niniejszym przypadku świadczenie to nie przysługuje. Z akt sprawy wynika bowiem, iż otrzymują oni świadczenie na pokrycie kosztów pobytu dziecka przebywającego w rodzinie zastępczej w oparciu o przepisy ustawy z dnia z dnia 12 marca 2004r. o pomocy społecznej. Cytowany wyżej przepis art. 80 ust. 1a ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowaniu dzieci jednoznacznie stanowi, iż świadczenie wychowawcze przysługuje wyłącznie rodzinom, które otrzymują pomoc na podstawie art. 80 ust 1 ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej.
Zgodnie z literalną wykładnią powołanego przepisu świadczenie w postaci dodatku wychowawczego zależne jest od otrzymywania świadczenia na pokrycie kosztów utrzymania dziecka, o jakim mowa w art. 80 ust 1 ustawy o wspieraniu rodziny i nadto, na co wskazuje także wykładnia funkcjonalna i systemowa przysługuje gdy rodzina korzysta ze świadczeń na gruncie ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej. Ustawodawca bowiem wyraźnie zastrzegł, iż jest to świadczenie przysługujące do świadczenia otrzymywanego na mocy art. 80 ust 1 cyt. ustawy.