Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Janusz Kasprzycki Sędziowie: WSA Bożenna Blitek (spr.) NSA Krystyna Kutzner po rozpoznaniu w dniu 15 marca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi G. P. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 20 lipca 2015 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia odwołania oddala skargę
Decyzją z dnia [...] 2014 r. nr [...] Marszałek Województwa ustalił wysokość nienależnie pobranych przez G. P. świadczeń rodzinnych, przyznanych decyzją Wójta Gminy nr [...] z dnia [...] 2007 r., za okres od 01.03.2008 r. do 31.07.2008 r., na kwotę 3856 zł. Ze zwrotnego potwierdzenia odbioru wynika, że decyzja zostało doręczona w dniu 3 listopada 2014 r., a odebrała ją K. P. - córka G. P.
W dniu 23 czerwca 2015 r. (data stempla pocztowego) G. P. wniosła odwołanie od powyższej decyzji Marszałka Województwa. W treści odwołania G. P. podniosła m.in., że decyzja organu I instancji została jej doręczona dopiero w dniu 16 czerwca 2015 r., a na potwierdzeniu przesyłki nie znajduje się podpis jej córki K. P.
Postanowieniem z dnia 20 lipca 2015 r. nr [...], wydanym na podstawie art. 134 w zw. z art. 129 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego, Samorządowe Kolegium Odwoławcze stwierdziło, że odwołanie G. P. od decyzji Marszałka Województwa z dnia [...] 2014 r. nr [...] zostało złożone po terminie. Kolegium wskazało, że w aktach sprawy znajduje się zwrotne potwierdzenie odbioru decyzji organu I instancji, na której znajduje się w pełni czytelny podpis K. P. i dalej określenie "córka" i data odbioru "03.11.14" r. Kolegium uznało zatem, że G. P. otrzymała przedmiotową decyzję w dniu 3 listopada 2014 r., a odwołanie dotarło do organu I instancji w dniu 24 czerwca 2015 r., o czym świadczy data przybita na przedmiotowym piśmie w górnej części przedmiotowego pisma. Oznacza to, że strona złożyła odwołanie 7 miesięcy i 7 dni po upływie dopuszczalnego terminu odwołania i nie podała przyczyny uchybienia terminu. Strona nie wniosła również podania o przywrócenie terminu i nie uprawdopodobniła przyczyny jego uchybienia.
Pismem z dnia 20 sierpnia 2015 r. G. P. wniosła skargę na powyższe postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego, domagając się jego uchylenia. Zaskarżonemu postanowieniu skarżąca zarzuciła naruszenie:
1. art. 7 kpa i 77 § 1 kpa oraz art. 80 kpa, poprzez niewyjaśnienie wszystkich okoliczności dotyczących stanu faktycznego sprawy, co do tego czy skarżąca przekroczyła termin określony w art. 141 § 1 kpa oraz w zakresie ustalenia, czy decyzja z dnia [...] 2014 r. znak: [...] została skarżącej skutecznie doręczona.
2. art. 43 w zw. z art. 134 kpa poprzez ich błędne zastosowanie i przyjęcie domniemania doręczenia decyzji pomimo niewyjaśnienia przez organ wszystkich wątpliwości podnoszonych przez skarżącą, a dotyczących nie doręczenia jej decyzji administracyjnej oraz sfałszowania na potwierdzeniu odbioru decyzji podpisu osoby odbierającej przesyłkę, a w konsekwencji błędne przyjęcie, iż wniesione przez skarżącą odwołanie z dnia 17.06.2014 r. zostało złożone po terminie.
3. art. 84 kpa poprze jego niezastosowanie i nieprzeprowadzenie dowodu z opinii biegłego grafologa, w sytuacji, gdy rozstrzygniecie sprawy i wydanie postanowienia wymagało wiadomości specjalnych.
W uzasadnieniu skargi skarżąca podniosła, że Kolegium nie podjęło wszelkich czynności koniecznych do wyjaśnienia sprawy, a w szczególności nie przeprowadził wszystkich dostępnych dowodów zmierzających do ustalenia, czy podpis na dowodzie doręczenia został złożony przez jej córkę. Okoliczności tej, zdaniem skarżącej, nie sposób wyjaśnić bez ewentualnej opinii biegłego grafologa oraz bez zwrócenia się do operatora pocztowego o udzielenie wyjaśnień i przeprowadzenie postępowania wyjaśniającego. Skarżąca podniosła, że pokwitowanie odbioru przesyłki stwarza jedynie domniemanie doręczenia, które może być obalone przeciwdowodem nawet przez osobę, do której rąk należało pismo doręczyć, jeśli doręczenie faktycznie nie nastąpiło. Z kolei brak prawidłowego doręczenie decyzji skutkuje tym, że decyzja ta nie funkcjonuje w obrocie prawnym. Dopiero bowiem prawidłowe doręczenie decyzji stronie skutkować będzie możliwością uznania jej za decyzję ostateczną.