Sąd nie dopatrzył się również zasadności zarzutu naruszenia § 5 ust 1 pkt 2) lit. b) powoływanego wyżej rozporządzenia poprzez brak wskazania w projekcie organizacji ruchu planu sytuacyjnego zawierającego parametry geometrii drogi. Jak wskazuje analiza akt administracyjnych sprawy projekt organizacji ruchu przedstawia plan sytuacyjny w skali 1:500 zawierający parametry geometrii drogi (k. 3-20 akt adm.).
Nie znajduje w ocenie Sądu potwierdzenia zarzut naruszenia przepisu § 8 ust. 6 pkt. 1 rozporządzenia poprzez niezgodność wprowadzonej zmiany organizacji ruchu z założeniami polityki transportowej, w szczególności zasadą zrównoważonego rozwoju oraz potrzebami społeczności lokalnej. Wprowadzone zmiany wpisują się w kierunki, cele i założenia Uchwały nr XLVI 1/848/16 Rady Miasta Krakowa z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie przyjęcia Polityki Transportowej dla Miasta Krakowa na lata 2016 - 2025. Zasadniczym celem wynikającym z tego aktu jest podejmowanie działań mających na celu spowodowanie spadku udziału samochodów osobowych w odbywanych przez użytkowników podróżach poprzez tworzenie odpowiedniej infrastruktury, zwiększającej liczbę podróży pieszych i rowerowych, a tym samym wszelkie działania organów miejskich mogące się przyczyniać do zmiany proporcji w podziale zadań przewozowych. Tym samym omawiana organizacja ruchu w pełni wpisuje się w te założenia. Nie może być w tej kwestii decydujący argument skarżących dotyczący trwającego remontu ul. Krakowskiej przy jednoczesnej informacji zawartej w projekcie o dostępie do komunikacji publicznej m.in. na ulicy Krakowskiej. Oczywistym jest, że projekt odnosi się do stanu docelowego organizacji ruchu. Natomiast obecna sytuacja, gdy ulica Krakowska jest zamknięta dla komunikacji tramwajowej, jest rozwiązaniem czasowym wynikającym z zakresu prowadzonych prac remontowych, po zakończeniu których przejazd komunikacji miejskiej zostanie przywrócony, co będzie zgodne z zawartym opisem w przedmiotowym projekcie.
Sąd uznał za w pełni uzasadnioną i racjonalną argumentację organu, że "Ograniczenie ruchu pojazdów na przedmiotowym obszarze ma charakter działania prewencyjnego w obliczu bezpieczeństwa pieszych, których ruch odbywa się ulicami kwartału Kazimierz, szczególnie na odcinkach, które wyposażone są ze względu na historyczny charakter zabudowy w chodniki w substandardowej szerokości. Jak wskazano w "Analizie organizacji ruchu w obszarze zabytkowej dzielnicy Kazimierz" "Znaczna ilość obiektów hotelowych, gastronomicznych i innych usług wygenerowała zwiększony ruch pieszych, który, jak wynikało z przeprowadzanych obserwacji w terenie, w wielu przypadkach (np. Plac Nowy, Meiselsa, Estery czy Józefa) nie był w stanie pomieścić się na wąskich chodnikach, stąd piesi zaczęli korzystać z jezdni. Ruch pieszy na dodatek cechuje wiele przemieszczeń poprzecznych do ulicy".".
Niezasadny jest również zarzut naruszenia art. 10 ust. 12 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym w związku z § 1 ust. 2 pkt 1 lit. a) powoływanego wyżej rozporządzenia. Przepis art. 10 ust. 12 ustawy prawo o ruchu drogowym to przepis kompetencyjny, upoważniający ministra właściwego do spraw transportu, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych i Ministrem Obrony Narodowej, do określenia w drodze rozporządzenia szczegółowych warunków zarządzania ruchem na drogach oraz wykonywania nadzoru nad tym zarządzaniem. Również przywołany przez skarżących § 1 ust. 2 pkt 1 lit. a) Rozporządzenia nie mógł zostać naruszony przez organ z uwagi na to, iż przepis ten zawiera definicję organizacji ruchu. Zaskarżone zarządzenie dotyczy organizacji ruchu spełniającej ustawową definicję organizacji ruchu.