Sąd nie podzielił zarzutu naruszenia art. 20, art. 22 i art. 32 Konstytucji RP uzasadnianego nadużyciem władztwa i ograniczeniem możliwości prowadzenia przez skarżących działalności gospodarczej na skutek wprowadzonych zmian.
Należy mieć na uwadze, iż zaskarżona organizacja ruchu dozwala przedsiębiorcom na dojazd do ich lokali w przeciągu 9 godzin na dobę w godzinach od 6 - 12 i od 17 - 20 na czas wykonywania czynności ładunkowych i obsługi technicznej, a zatem dojazd do miejsc prowadzenia działalności gospodarczej jest przedsiębiorcom w niezbędnym zakresie zapewniony. Omawiana organizacja ruchu wprowadza jednolite zasady dla podmiotów charakteryzujących się takimi samymi cechami, to jest dla przedsiębiorców, dla właścicieli nieruchomości, mieszkańców strefy ograniczonego ruchu, czy też posiadających prawa z tytułu wykupionego abonamentu postojowego. Podnoszone przez skarżących utrudnienia nie stanowią o pozbawieniu czy ograniczeniu możliwości prowadzenia przez skarżących działalności gospodarczej. W tym miejscu Sąd podkreśla, że nie istnieje żaden przepis prawa powszechnego, który przewidywałby prawo podmiotowe do zapewnienia możliwości parkowania lub postoju na drodze publicznej. Nie istnieje również żaden przepis prawa powszechnego, który gwarantowałby przedsiębiorcy dojazd pojazdem silnikowym do lokalu, w którym prowadzi działalność gospodarczą.
Sąd nie podziela argumentów skarżących o wpływie ograniczenia ruchu pojazdów na obniżenie dochodów przedsiębiorców. Specyficzny charakter obszaru, na którym ma obowiązywać omawiana organizacja ruchu, jako miejsca o wysokich walorach kulturowych i turystycznych sprawia, że ruch pieszych jest tam przeważający. Klienci w znacznej mierze są do tego przyzwyczajeni, a już na pewno powinni się z tym liczyć. Ponadto ograniczenia w ruchu na tym obszarze obowiązują od lat i stały się już swego rodzaju oczywistością dla wszystkich użytkowników ruchu na terenie Kazimierza. Sąd wziął tutaj pod uwagę turystyczny charakter terenu Kazimierza, porównywalny pod kątem atrakcyjności do takich miejsc jak Rynek Główny w Krakowie. Na tego typu obszarach z uwagi na duży przepływ ludności pieszo (głównie turystów) z powodzeniem funkcjonuje działalność gospodarcza przy jednoczesnym znacznym ograniczeniu ruchu pojazdów.
Sąd nie stwierdził również, aby omawiana organizacja ruchu w sposób bezprawny godziła w sytuację właścicieli nieruchomości położonych na terenie Kazimierza, czy też podmiotów mających wykupiony abonament parkingowy. Podmioty, które są uprawnione do korzystania z zastrzeżonych stanowisk postojowych pozyskanych zgodnie z Uchwałą NR XXI 1/456/19 Rady Miasta Krakowa z dnia 17 lipca 2019 r. w sprawie zmiany uchwały Nr LXXXIX/2177/17 Rady Miasta Krakowa z dnia 22 listopada 2017 r. w sprawie ustalenia strefy płatnego parkowania, ustalenia opłat za postój pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania, wprowadzenia opłaty abonamentowej dla niektórych użytkowników dróg oraz sposobu pobierania tych opłat, mają do nich dostęp, podobnie jak właściciele nieruchomości znajdujących się w strefie ograniczonego ruchu. Podmioty te korzystają z wyłączenia określonego na tabliczce umieszczonej pod znakiem B-1 z napisem "Nie dotyczy" wraz z wyrażeniem określającym pojazd: "Nie dotyczy pojazdów: (...) dojeżdżających na teren posesji lub garażu".