§ 3. W przypadku niepodjęcia przesyłki w terminie, o którym mowa w § 2, pozostawia się powtórne zawiadomienie o możliwości odbioru przesyłki w terminie nie dłuższym niż czternaście dni od daty pierwszego zawiadomienia.
§ 4. Doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia okresu, o którym mowa w § 1, a pismo pozostawia się w aktach sprawy."
Jak zatem wynika z treści cytowanego powyżej przepisu nieodebraną przez adresata przesyłkę uważa się za doręczoną z upływem czternastu dni od dnia pierwszego zawiadomienia. Nieodebranie więc przez skarżącego pism organu I instancji nie zwalniało go z obowiązku przedłożenia żądanych przez ten organ dokumentów, czego jednak skarżący nie uczynił.
Nie ulega wątpliwości, że w wyznaczonym terminie skarżący nie przedłożył dokumentu potwierdzającego fakt rejestracji w PUP, a zatem zaistniały podstawy do wszczęcia postępowania administracyjnego, a także wydania rozstrzygnięcia o w przedmiotowej sprawie. Podkreślić przy tym należy, że decyzja w przedmiocie uznania dłużnika alimentacyjnego za uchylającego się od zobowiązań alimentacyjnych nie ma charakteru uznaniowego, co oznacza, że w zaistniałym stanie faktycznym jej wydanie było obowiązkiem organu. Stąd też bez wpływu na ocenę decyzji organów pozostają powoływane w skardze okoliczności związane ze stanem zdrowia skarżącego, jego sytuacją życiową i majątkową. W odwołaniu od decyzji organu I instancji skarżący twierdził, że jest zatrudniony jako pracownik budowlany, jednak nie przedłożył żadnego dokumentu potwierdzającego ten fakt. Również do skargi skarżący nie dołączył takiego dokumentu. Jeżeli natomiast chodzi o przedłożoną przez skarżącego decyzję Prezydenta Miasta z dnia [...] 2018 r. o uznaniu go z dniem 21 listopada 2018 r. za osobę bezrobotną bez prawa do zasiłku, to stwierdzić należy, że została ona przedłożona organowi II instancji wraz ze skargą w dniu 4 grudnia 2018 r., a więc już po wydaniu zaskarżonej decyzji. Kolegium nie mogło więc wziąć pod uwagę tej decyzji, gdyż w momencie wydawania zaskarżonej decyzji nie wiedziało o jej istnieniu. Prawidłowo zatem organy obu instancji uznały, że w sprawie została spełniona negatywna przesłanka wymieniona w art. 5 ust. 3 pkt 2 u.p.o.u.a. warunkująca wydanie decyzji o kontrolowanej treści.
Wskazać również należy, że jedyną przesłankę negatywną uznania dłużnika alimentacyjnego za uchylającego się od zobowiązań alimentacyjnych przewiduje art. 5 ust. 3a u.p.o.u.a., zgodnie z którym decyzji nie wydaje się, jeżeli przez okres ostatnich 6 miesięcy wywiązywał się on w każdym miesiącu ze zobowiązań alimentacyjnych w kwocie nie niższej niż 50% kwoty bieżąco ustalonych alimentów. Także ta okoliczność była przez organ wyjaśniana, na co wskazuje uzyskane od Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym zaświadczenie z dnia 27 września 2018 r., z którego wynika, że postępowanie egzekucyjne prowadzone przeciwko skarżącemu w okresie ostatnich 6 miesięcy było całkowicie bezskuteczne, a dłużnik nie wywiązał się ze zobowiązań alimentacyjnych w kwocie 50% kwoty bieżących alimentów.
Sąd zauważa, że stan zdrowia skarżącego, który leczy się psychiatrycznie od 2017 roku, może mieć wpływ na nienależyte wypełnianie przez niego obowiązku alimentacyjnego, jednakże nie stanowi on przesłanki negatywnej uznania skarżącego za dłużnika alimentacyjnego uchylającego się od zobowiązań alimentacyjnych, gdyż omawiana ustawa z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów takiej nie przewiduje. Skarżący nie jest osobą ubezwłasnowolnioną całkowicie ani częściowo, co pozwoliłoby na uznanie, że jako osoba nie posiadająca zdolności do czynności prawnych nie posiadał on świadomości co do konieczności wypełniania obowiązków rodzicielskich i jednocześnie ustalonych przez sąd. Na takie stanowisko wskazuje treść uzasadnienia wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 listopada 2017 r., sygn. akt I OSK 121/16 (opubl. LEX nr 2451262), które Sąd podziela w całości.
Mając powyższe na względzie Sąd uznał, że zarówno zaskarżona decyzja, jak i poprzedzająca ją decyzja organu I instancji są prawidłowe, a w związku z tym na podstawie art. 151 p.p.s.a. orzekł - jak w sentencji.