Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Halina Jakubiec Sędziowie WSA Bożenna Blitek (spr.) WSA Janusz Kasprzycki Protokolant Renata Nowak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 lipca 2010 r. sprawy ze skargi F. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 8 grudnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie dodatku mieszkaniowego skargę oddala
Decyzją z dnia [...] 2009r. Nr [...] Prezydent Miasta odmówił przyznania F. B. dodatku mieszkaniowego. Na podstawie przedłożonych w sprawie dokumentów organ I instancji ustalił, iż F. B. zamieszkuje i prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe w lokalu o powierzchni użytkowej 51,83 m2 na os. "A". Prezydent Miasta podał, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 5 ustawy z dnia 21 czerwca 2001r. o dodatkach mieszkaniowych normatywna powierzchnia użytkowa lokalu dla 1 osoby wynosi 35 m2 i może być powiększona o 30% (35 m2 + 30% x 35 m2 = 35 m2 + 10,50 m2 = 45,50 m2) lub o 50% pod warunkiem, że udział powierzchni pokoi i kuchni w powierzchni użytkowej tego lokalu nie przekracza 60%. Organ I instancji stwierdził, iż faktyczna powierzchnia zajmowanego przez F. B. mieszkania wynosi 51,83 m2 i jest większa od powierzchni dopuszczalnej o 6,33 m2 (51,83 m2 - 45,50 m2 = 6,33 m2). Natomiast powierzchnia dopuszczalna przy 50% przekroczeniu powierzchni normatywnej (35 m2 + 50% x 35 m2 = 35 m2 + 17,50 m2 = 52,50 m2) wyniosłaby 52,50m2, jednakże - zgodnie z wnioskiem - łączna powierzchnia pokoi i kuchni w zajmowanym przez F. B. lokalu wynosi 41,68 m2 i jest większa od 60% powierzchni użytkowej mieszkania (51,83 x 0,6 = 31,10 m2), a mogłaby wynosić jedynie 31,10 m2. Organ I instancji uznał, że dodatek mieszkaniowy F. B. nie przysługuje ze względu na niespełnienie wymaganych kryteriów powierzchniowych, albowiem ustawodawca w sposób ścisły określił normy metrażowe i nie pozostawił organowi przyznającemu dodatki mieszkaniowe możliwości działania uznaniowego w tej kwestii.
Od powyższej decyzji odwołanie wniosła F. B. podnosząc, że ustawa o dodatkach mieszkaniowych miała zostać zmieniona, a w Unii Europejskiej obowiązują dodatki i zwroty za wynajem mieszkania niezależne od metrażu. Jej zdaniem - kuchnia, łazienka i przedpokój nie powinny być brane pod uwagę, a metraż, z którego korzysta to 33,74 m. Odwołująca się wyjaśniła również, że przepracowała 35 lat jako nauczycielka i otrzymywała dodatek mieszkaniowy, gdyż miała mały metraż. Stwierdziła, że jako osoba samotna ma prawo żyć w normalnych warunkach jak przystało na obywatela Unii.
Decyzją z dnia 8 grudnia 2009r. Nr [...], wydaną na podstawie art. 3 ust. 1 i 3, art. 5 ust. 1 pkt 1 i ust. 5 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 71, poz. 734 z późn. zm.) oraz art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego, Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta z dnia [...] 2009 r. Nr [...]. W uzasadnieniu swojej decyzji organ II instancji podał, że w celu uzyskania dodatku mieszkaniowego osoba ubiegająca się o jego przyznanie, oprócz spełnienia kryterium dochodowego, musi zajmować lokal o określonej powierzchni użytkowej. Artykuł 5 ust. 5 ustawy o dodatkach mieszkaniowych przewiduje, iż dodatek mieszkaniowy przysługuje w sytuacji, gdy powierzchnia użytkowa zajmowanego lokalu mieszkalnego nie przekracza powierzchni normatywnej o więcej niż 30% (art. 5 ust. 5 pkt 1), lub też więcej niż o 50%, ale pod warunkiem, iż udział pokoi i kuchni w całej powierzchni użytkowej zajmowanego lokalu nie przekroczy 60% (art. 5 ust. 5 pkt 2). Mając powyższe na względzie organ ten stwierdził, że w przedmiotowej sprawie normatywna powierzchnia użytkowa lokalu nie może przekraczać dla jednej osoby 35 m2 (art. 5 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy). Organ odwoławczy - podobnie jak organ I instancji - wskazał, że F. B. prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe i zamieszkuje w lokalu o powierzchni użytkowej 51,83 m2 na os. "A", a zatem - powierzchnia przedmiotowego lokalu przekracza normatywną powierzchnię o więcej niż 30% (35 m2 x 30% = 10,5 m2 + 35 m2 = 45,5m2). Normatywna powierzchnia użytkowa lokalu została więc przekroczona o 6,33 m2, a zgodnie z obowiązującymi przepisami - osoba prowadząca jednoosobowe gospodarstwo, a starająca się o dodatek mieszkaniowy, nie może zajmować mieszkania o powierzchni większej niż 45,50 m2. Jeżeli powierzchnia użytkowa mieszkania jest większa (w niniejszej sprawie wynosi 51,83 m2), to dodatek mieszkaniowy - w oparciu o art. 5 ust. 5 pkt 1 ustawy o dodatkach mieszkaniowych - nie przysługuje i to niezależnie od tego, czy ubiegający się o dodatek spełnia kryteria dochodowe. Ponadto Kolegium zaznaczyło, iż przepis art. 5 ust. 5 pkt 2 cyt. ustawy przewiduje podwyższenie norm powierzchni użytkowej o 50%, lecz tylko w sytuacji, gdy udział powierzchni pokoi i kuchni w powierzchni użytkowej zajmowanego lokalu nie przekracza 60%. Z akt sprawy wynika, że F. B. zajmuje mieszkanie o łącznej powierzchni 51,83 m2, a łączna powierzchnia pokoi i kuchni w tym mieszkaniu wynosi 41,68 m2, a zatem - mając na uwadze powołany wyżej przepis art. 5 ust. 5 pkt 2 ustawy o dodatkach mieszkaniowych - organ II instancji uznał, iż powierzchnia pokoi i kuchni w mieszkaniu zajmowanym przez odwołującą się musiałaby nie przekraczać 31,10 m2 (60% z 51,83 m2), aby możliwe było przyznanie jej dodatku mieszkaniowego. Tymczasem powierzchnia ta wynosi 41,68 m2. Odnosząc się do zarzutów zawartych w odwołaniu Kolegium stwierdziło, że ustawodawca w sposób bardzo ścisły określił zasady przyznawania i sposób obliczania dodatków mieszkaniowych i nie pozostawił organowi administracji orzekającemu w tych sprawach możliwości działania w ramach uznania administracyjnego, co oznacza, że organ administracyjny nie ma możliwości, nawet "w szczególnie uzasadnionych wypadkach", odstąpienia od ustawowych zasad przyznawania dodatków mieszkaniowych.