Dnia 21 listopada 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Barbara Pasternak po rozpoznaniu- na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 21 listopada 2012 r. sprawy ze skargi J. S. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia16 kwietnia 2012 r. znak: [...] w przedmiocie podjęcia zawieszonego postępowania administracyjnego I stwierdza nieważność zaskarżonego postanowienia II zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącego J. S. kwotę 100 (słownie: sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania
Starosta postanowieniem z dnia [...] 2012r. znak: [...], wydanym na podstawie art. 97 § 2 kpa w związku z art. 15 ust. 1 pkt 2 i ust. 4 ustawy z dnia 4 lutego 1994r. Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. z 2005r. nr 228, poz. 1497 ze zm.), podjął z urzędu postępowanie administracyjne w sprawie ustalenia prowadzonej bez wymaganej koncesji eksploatacji kopaliny, tj. margla, w miejscowości S na działce nr [...] należącej do J. S. Postępowanie to zostało wcześniej zawieszone postanowieniem z dnia 24 czerwca 2009r. W postanowieniu o podjęciu zawieszonego postanowienia Starosta zawarł pouczenie, że na postanowienie to przysługuje zażalenie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego. Dlatego też J. S. złożył zażalenie na postanowienie Starosty o podjęciu zawieszonego postępowania administracyjnego.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze postanowieniem z dnia 16 kwietnia 2012r. znak: [...] utrzymało w mocy zaskarżone postanowienie Starosty, uznając, że rozstrzygnięcie organu l instancji było prawidłowe.
Skargę na powyższe postanowienie SKO wniósł J. S., zarzucając, że podjęcie zawieszonego postępowania było bezzasadne. Ponadto skarżący podniósł, że nie powinien być stroną postępowania administracyjnego, które zostało podjęte.
W odpowiedzi na skargę SKO wniosło o jej uwzględnienie, wskazując, że zgodnie z treścią art. 101 § 3 kpa na postanowienie w przedmiocie podjęcia zawieszonego postępowania, wbrew pouczeniu zawartemu w postanowieniu organu l instancji, nie przysługuje zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 119 pkt 1 ustawy z 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012r. poz. 270), zwanej dalej "ppsa", sąd może rozpoznać sprawę w tym trybie (zgodnie z art. 120 ppsa na posiedzeniu niejawnym w składzie jednego sędziego), jeżeli decyzja lub postanowienie są dotknięte wadą nieważności, o której mowa w art. 156 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego lub w innych przepisach albo wydane zostały z naruszeniem prawa dającym podstawę do wznowienia postępowania.
Z przedstawionych poniżej względów niniejsza sprawa została rozpatrzona w postępowaniu uproszczonym.
Zgodnie z zasadą zawartą w art. 141 § 1 kpa na wydane w toku postępowania postanowienia służy stronie zażalenie, gdy kodeks tak stanowi. Oznacza to, że zażalenie może być wnoszone tylko na postanowienia wyraźnie wskazane w kodeksie. Jeżeli zatem przepis będący podstawą rozstrzygnięcia organu l instancji nie przewiduje zażalenia w odniesieniu do danego postanowienia, to ten środek nie przysługuje. Przepis art. 101 § 3 kpa przewiduje, że stronie służy zażalenie na postanowienie w sprawie zawieszenia postępowania albo odmowy podjęcia zawieszonego postępowania. Zatem przedmiotem zażalenia może być jedynie postanowienie o zawieszeniu postępowania administracyjnego oraz odmowie jego podjęcia, zaś postanowienia, których przedmiotem jest podjęcie zawieszonego wcześniej postępowania, są niezaskarżalne, a więc nie przysługuje na nie zażalenie (tak: Alicja Plucińska - Filipowicz "Komentarz do zmiany art. 101 Kodeksu postępowania administracyjnego wprowadzonej przez Dz. U. z 2011 r. nr 6 póz. 18"-Lex Omega).
W związku z powyższym stwierdzić należy, że postanowienie Starosty o podjęciu zawieszonego postępowania zawierało błędne pouczenie o tym, że na postanowienie to służy stronie zażalenie do SKO. Jednakże błędne pouczenie nie może tworzyć nowych praw dla strony postępowania, nieprzewidzianych w obowiązujących przepisach. Dlatego też błędne pouczenie nie stwarza dla strony prawa do złożenia zażalenia. Skoro jednak postanowienie Starosty, na które zażalenie złożył J. S., ma niezaskarżalny charakter, to SKO bezpodstawnie rozpatrzyło to odwołanie i wydało postanowienie utrzymujące w mocy postanowienie Starosty. Jeśli bowiem, stosownie do art. 101 § 3 kpa, nie przysługuje zażalenie na postanowienie o podjęciu zawieszonego postępowania administracyjnego, to wniesienie przez J. S. zażalenia powinno skutkować nie rozpatrywaniem takiego zażalenia, lecz stwierdzeniem niedopuszczalności takiego zażalenia na postawie art. 134 w związku żart. 144 kpa.
W świetle przedstawionych okoliczności Sąd stwierdził, że zaskarżone w niniejszej sprawie postanowienie SKO zostało wydane bez podstawy prawnej w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 kpa i dlatego należało stwierdzić jego nieważność na podstawie powołanego przepisu oraz art. 145 § 1 pkt 2 ppsa.
W przedmiocie kosztów orzeczono na podstawie art. 200 ppsa, zasądzając na rzecz skarżącego kwotę stanowiącą równowartość uiszczonego przez niego wpisu od skargi.