Sprawa ze skargi K. S. na § 7 ust. 1 i ust. 2 uchwały Rady Gminy w przedmiocie ustalenia dla terenu Gminy liczby punktów sprzedaży napojów alkoholowych, zawierających powyżej 4,5 % alkoholu, zasad usytuowania miejsc sprzedaży, warunków sprzedaży, zasad wydawania i cofania zezwoleń oraz kontroli podmiotów gospodarczych prowadzących sprzedaż napojów alkoholowych
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Kutzner Sędziowie WSA Barbara Pasternak WSA Dorota Dąbek (spr.) Protokolant Ewelina Kalita po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 grudnia 2010 r. sprawy ze skargi K. S. na § 7 ust. 1 i ust. 2 uchwały Rady Gminy z dnia 20 lipca 2001 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia dla terenu Gminy liczby punktów sprzedaży napojów alkoholowych, zawierających powyżej 4,5 % alkoholu, zasad usytuowania miejsc sprzedaży, warunków sprzedaży, zasad wydawania i cofania zezwoleń oraz kontroli podmiotów gospodarczych prowadzących sprzedaż napojów alkoholowych I. stwierdza nieważność § 7 ust 1 i ust 2 zaskarżonej uchwały, II. zasądza od Rady Gminy na rzecz skarżącego K. S. kwotę 557,00 zł (słownie: pięćset pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie strona 1/12

wyroku WSA w Krakowie z dnia 21 grudnia 2010r.

W dniu 20 lipca 2001r. Rada Gminy podjęła uchwałę Nr [...] w sprawie ustalenia dla terenu Gminy liczby punktów sprzedaży napojów alkoholowych, zawierających powyżej 4,5% alkoholu (z wyjątkiem piwa) przeznaczonych do spożycia poza miejscem i w miejscu sprzedaży, zasad usytuowania na terenie Gminy miejsc sprzedaży napojów alkoholowych, warunków sprzedaży tych napojów, zasad wydawania zezwoleń, zasad cofania zezwoleń oraz kontroli podmiotów gospodarczych prowadzących sprzedaż napojów alkoholowych. Uchwała ta została podjęta na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15, art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (Dz. U z 1996r. nr 13, poz. 74 z późn. zm.) w związku z art. 4 ust. 1 pkt 4, art. 12, art. 14 ust. 6 ustawy z dnia 26 października 1982r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. nr 35, poz. 230 z późn. zm.). W § 7 ust. 1 tej uchwały wprowadzono stały zakaz sprzedaży, podawania, spożywania oraz wnoszenia napojów alkoholowych w obiektach handlowych, sportowych, kultu religijnego, obiektach użyteczności publicznej usytuowanych przy ulicach: C, K, S i W w A ze względu na duże zagęszczenie na tym obszarze obiektów publicznych. W § 7 ust. 2 tej uchwały przewidziano, że w miejscowościach, w których znajdują się kaplice wprowadza się zakaz sprzedaży, podawania, wnoszenia napojów alkoholowych w punktach sprzedaży napojów alkoholowych usytuowanych w odległości mniejszej niż 50 m od tych kaplic od chwili otwarcia punktu, w dniu odprawiania nabożeństwa, do dwóch godzin po zakończeniu nabożeństwa.

Pismem z dnia 13 kwietnia 2010r., sporządzonym przez pełnomocnika - adwokata M. F., K. S. wniósł wezwanie do usunięcia naruszenia prawa przez w/w uchwałę Rady Gminy Nr [...], domagając się uchylenia § 7 ust. 1 uchwały Nr [...] albo jej zmianę poprzez wykreślenie z § 7 ust. 1 sformułowania "w obiektach handlowych" lub wykreślenie ulicy K. Zdaniem wzywającego, w/w uchwała została podjęta z przekroczeniem ustawowego upoważnienia dla rady gminy, zawartego w art. 14 ust. 6 ustawy z dnia 26 października 1982r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2007r. nr 70, poz. 473 z późn. zm.), a tym samym z rażącym naruszeniem konstytucyjnej zasady swobody prowadzenia działalności gospodarczej (art. 20 i 22 Konstytucji RP), a także zasady równości wobec prawa (art. 2 Konstytucji RP).

Pismem z dnia 24 maja 2010r. Przewodniczący Rady Gminy udzielił odpowiedzi na wezwanie K. S. informując, że Rada Gminy uznała to wezwanie za nieuzasadnione. Przewodniczący Rady wyjaśnił, iż kwestionowany przez wzywającego zakaz sprzedaży napojów alkoholowych wynika ze szczególnego charakteru obszaru opisanego w § 7 przedmiotowej uchwały i jest uzasadniony w świetle przepisów ustawy z dnia 26 października 1982r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2007r. nr 70, poz. 473 z późn. zm.). Przewodniczący Rady, powołując się na art. 1 i art. 14 ust. 6 tej ustawy podkreślił, że wzgląd na ochronę obszaru centrum A wymagał wprowadzenia stałego zakazu sprzedaży, podawania, spożywania i wnoszenia napojów alkoholowych, gdyż pożądanego skutku społecznego nie dało się osiągnąć środkami łagodniejszymi. Jednocześnie w ocenie Przewodniczącego Rady, omawiany zakaz nie niweczy ani prawa własności ani swobody działalności gospodarczej. Nie odbiera nikomu prawa przysługującego z mocy ustawy i nie wyłącza handlu napojami innymi niż alkoholowe. W związku z powyższym Przewodniczący Rady uznał, iż spełnione zostały wszelkie wymogi proporcjonalności i nie może być mowy o naruszeniu konstytucyjnych standardów, czy wyjściu poza podstawę prawną przy podejmowaniu zaskarżonej uchwały. Ponadto przedmiotowa uchwała nie odebrała wzywającemu żadnych praw, gdyż w dacie jej podjęcia nie miał on uprawnień do sprzedawania alkoholu.

Strona 1/12