Starosta prawidłowo orzekł o zatrzymaniu prawa jazdy, a w myśl wyrażonej w art. 6 k.p.a. zasady legalizmu organy administracji publicznej zobowiązane są do działania na podstawie przepisów prawa i od ich stosowania nie mogą odstępować.
Te okoliczności zdaniem Samorządowego Kolegium Odwoławczego uzasadniły utrzymanie w mocy zaskarżonej decyzji o zatrzymaniu prawa jazdy.
Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na powyższą decyzję wniósł S. R. - dalej skarżący. Zdaniem skarżącego nie zostały spełnione warunki opisane w zaskarżonej decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego do wystąpienia "Urzędu Gminy" o podjęcie przez Starostę decyzji w przedmiocie zatrzymania prawa jazdy. Podnosząc, że pozbawienie prawa jazdy pozbawia go możliwości podjęcia i wykonywania pracy, której wymogiem jest mobilność pracownika, skarżący wskazał na wadliwość przepisu prawa, a w dalszych wywodach podważał zasadność decyzji o uznaniu go za dłużnika alimentacyjnego uchylającego się od zobowiązań alimentacyjnych.
W szczególności skarżący podnosił, że nie miał wiedzy o zamiarze przeprowadzenia z nim wywiadu alimentacyjnego, a dopiero z otrzymanej decyzji Starosty o zatrzymaniu prawa jazdy dowiedział się o podjętych działaniach Urzędu Gminy. Podnosił, że wskazany Urzędowi adres jest tylko "kontaktowy", bo nie ma miejsca stałego zameldowania i nie zawsze może odbierać korespondencję.
Na rozprawie skarżący wyjaśnił, że własnego samochodu nie posiada, zatrudniony jest na ½ etatu w prywatnej firmie przy montażu wykładzin podłogowych i korzysta z samochodu firmowego przy wykonywaniu pracy, a gdy jej brak to wyjeżdża poza miejsce zamieszkania w jej poszukiwaniu i nie odbiera korespondencji.
W postępowaniu zgłosił udział Prokurator Prokuratury Rejonowej, który wnosił o uchylenie decyzji organów I i II instancji.
Z przedstawionych przy odpowiedzi na skargę akt Starosty Powiatowego i Samorządowego Kolegium Odwoławczego, wynikają nadto okoliczności, których organy nie ustaliły w uzasadnieniach swoich decyzji:
- we wniosku o zatrzymanie skarżącemu prawa jazdy z dnia 30.04.2012, który wpłynął do Starosty Powiatowego w dniu 11.05.2012 r., składający wniosek z upoważnienia Burmistrza Dyrektor Ośrodka Pomocy Społecznej, nie stwierdził, że decyzja z dnia [...] 2012 r. znak [...] o uznaniu skarżącego za dłużnika alimentacyjnego uchylającego się od zobowiązań alimentacyjnych, której odpis z potwierdzeniem za zgodność stanowił załącznik wniosku, jest ostateczna,
- w powyższym wniosku ograniczono się do zacytowania art. 5 ust. 3 b ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów,
- przy kolejnym piśmie z dnia 14.05.2012 r. skierowanym do Starosty Powiatu, " w związku ze złożonym wnioskiem przesłano w załączeniu kserokopię potwierdzenia doręczenia decyzji /doręczenie zastępcze/ z dnia 28.03.2012" o uznaniu skarżącego za uchylającego się od zobowiązań alimentacyjnych. W piśmie zaznaczono, że korespondencja była awizowana dwukrotnie: w dniu 30.03.2012 r. i 6.04.2012 i zwrócona do organu jako nie podjęta w terminie,