W świetle treści tego przepisu nie mogą być uznane za świadczenia nienależnie pobrane świadczenia z funduszu alimentacyjnego wypłacone w kwocie równorzędnej wysokości zasądzonych za dany okres alimentów. Dopiero w przypadku otrzymania świadczenia z funduszu alimentacyjnego w wysokości wyższej niż zasądzone alimenty, świadczenie to wypłacone w okresie od dnia zmiany wysokości zasądzonych alimentów do dnia wpływu tytułu wykonawczego do komornika sądowego staje się świadczeniem nienależnie pobranym i jako takie podlega zwrotowi. Przepis ten odnosi się również do ugody zawieranej przed sądem odnośnie zmiany wysokości alimentów, co nie może budzić żadnych wątpliwości.
W przedmiotowej sprawie zmiana wysokości zasądzonych alimentów została dokonana ugodą z dnia 4 sierpnia 2011 r. i objęła okres od 18 lutego 2008 r. Dokonując zatem zasadności uznania za świadczenia nienależnie pobrane w kwocie przekraczającej 300 zł miesięcznie za okres od 1 października 2010 r. do 30 września 2011 r. zauważyć należy, że zmiana ich wysokości była działaniem świadomym J. B., która godziła się na fakt, że wypłacano jej wyższe alimenty na syna z funduszu alimentacyjnego, w stosunku do tego, co zawarła w ugodzie ze zobowiązanym. Okoliczność ta nie może budzić żadnych wątpliwości. Co więcej informację o zmianie wysokości zasądzonych alimentów na rzecz K. B. organ I instancji powziął od zobowiązanego do alimentacji K. K., natomiast J. B., która była zobowiązana do przekazania tej informacji, zaniechała obowiązku zgłoszenia tych zmian mających wpływ na prawo do pobierania świadczeń z funduszu alimentacyjnego. W toku kontroli legalności zaskarżonej decyzji oraz decyzji ją poprzedzającej należy wskazać, że świadczenie nienależnie pobrane jest to świadczenie pobrane przez osobę, której można przypisać określone cechy dotyczące stanu świadomości (woli) lub określone działania (zaniechania). Zatem skoro ustawodawca nakłada obowiązek zwrotu świadczenia z funduszu alimentacyjnego - wyłącznie - na osoby, które otrzymały świadczenia z funduszu alimentacyjnego w wysokości wyższej niż zasądzone alimenty w okresie - od dnia zmiany wysokości zasądzonych alimentów (art. 29 ust. 2 u.p.o.a.), to w przedmiotowej sprawie strony ugody ustaliły datę, dzień zmiany wysokości (obniżenie) zasądzonych alimentów od 18 lutego 2008 r.
Decyzją z dnia [...] 2010 r. przyznano świadczenie K. B. z funduszu alimentacyjnego w wysokości 500 zł miesięcznie na okres od 1 października 2010r. do 30 września 2011r. Przedmiotową ugodą wysokość miesięcznych alimentów obniżono z orzeczonych wyrokiem 600 zł do kwoty 300 zł, to różnica między przyznanymi decyzją alimentami a ustalonymi ugodą podlega zwrotowi. Zaistniało, więc zdarzenie powodujące zwrot części świadczeń. Zdarzenie (obniżenie alimentów) nastąpiło w dacie zawarcia ugody z dnia 4 sierpnia 2011 r., ale ze skutkiem (z mocą wsteczną) od 18 lutego 2008r.
Organy prawidłowo zinterpretowały prawo. Decyzje wbrew twierdzeniu skarżącej zostały oparte za wszechstronnie zebranym i prawidłowo ocenionym materiale dowodowym. Uzasadnienie decyzji jest szczegółowe i zawiera wszystkie elementy wymagane przepisami procedury administracyjnej. Ma rację organ, że przedmiotem badania w niniejszej sprawie były kwestie dotyczące nienależnie pobranego świadczenia, nie zaś kwestie dotyczące zmiany decyzji przyznającej świadczenia. Nie znajduje oparcia w przepisach prawa art. 29 ust. 2 u.p.o.a. twierdzenie skarżącej, że w sprawie organ błędnie określił datę, od której świadczenia alimentacyjne na rzecz uprawnionego, zmniejszone w wyniku ugody zawartej 4 sierpnia 2011 r. przed Sądem Rejonowym i powinno być częściowo zwrócone jako nienależne od dnia zawarcia w/w ugody, czyli 4 sierpnia 2011 r. Stanowiska takiego, odnośnie rozważanego stanu faktycznego, wbrew twierdzeniu skarżącej nie zawarł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w wyroku z 29 marca 2011r, sygn. akt II SA/Bd 1209/10.
Zaskarżona decyzja odpowiada prawu.
Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji wyroku. Podstawą prawną orzeczenia jest art. 151 p.p.s.a.