Sprawa ze skargi Prokuratora Rejonowego w Nowym Sączu na § 3 i § 6 ust. 2 uchwały Rady Gminy Łącko w przedmiocie liczby punktów sprzedaży napojów alkoholowych zawierających powyżej 4,5 % alkoholu, przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży oraz zasad usytuowania miejsc sprzedaży napojów alkoholowych stwierdza nieważność § 3 i § 6 ust. 2 zaskarżonej uchwały
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Piotr Lechowski Sędziowie WSA Dorota Dąbek (spr.) WSA Wojciech Jakimowicz Protokolant Ewelina Knapczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 września 2013 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w Nowym Sączu na § 3 i § 6 ust. 2 uchwały Rady Gminy Łącko z dnia 24 marca 2000 r. nr 15/2000 w przedmiocie liczby punktów sprzedaży napojów alkoholowych zawierających powyżej 4,5 % alkoholu, przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży oraz zasad usytuowania miejsc sprzedaży napojów alkoholowych stwierdza nieważność § 3 i § 6 ust. 2 zaskarżonej uchwały

Uzasadnienie strona 1/4

wyroku WSA w Krakowie z dnia 24 września 2013r.

W dniu 24 marca 2000r. Rada Gminy w Łącku podjęła uchwałę Nr 15/2000 w sprawie liczby punktów sprzedaży napojów alkoholowych zawierających powyżej 4,5% alkoholu, przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży oraz zasad usytuowania miejsc sprzedaży napojów alkoholowych. Uchwała została podjęta na podstawie art. 12 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 26 października 1982r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. nr 35 poz. 230 z późn. zm.). W §3 tej uchwały przewidziano, że "Zezwolenia na sprzedaż napojów przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży (z wyjątkiem piwa) mogą być wydawane osobom (podmiotom) tylko w razie gdy: -sklep prowadzi sprzedaż wyłącznie napojów alkoholowych, a jeżeli sklep prowadzi sprzedaż artykułów spożywczych dopuszcza się sprzedaż napojów alkoholowych w wyodrębnionych stoiskach (działach), -sklep posiada powierzchnię użytkową (sala sprzedaży) większą niż 15 m 2". W § 6 ust. 2 uchwały wskazano, że "Zezwolenia obowiązujące w dacie wejścia w życie uchwały zachowują moc obowiązującą, aż do daty upływu terminu ważności określonego w zezwoleniu, nawet jeżeli usytuowanie placówki dla której zostało wydane zezwolenie nie spełnia kryteriów określonych w niniejszej uchwale."

Pismem z dnia 29 listopada 2012r. Prokurator Rejonowy w Nowym Sączu wniósł skargę na § 3 i § 6 ust. 2 powyższej uchwały Rady Gminy w Łącku z dnia 24 marca 2000r. Nr 15/2000, domagając się stwierdzenia ich nieważności. Zdaniem skarżącego, zaskarżone przepisy uchwały zostały wydane z naruszeniem art. 94 Konstytucji RP w związku z art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 1982r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2007r. nr 70 poz. 473 z późn. zm.), tj. z przekroczeniem upoważnienia ustawowego. Prokurator podniósł, iż § 3 zaskarżonej uchwały, określający warunki uzyskania zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży oraz § 6 ust. 2, wskazujący termin obowiązywania wydanych do dnia wejścia w życie uchwały zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych, nie mieszczą się w pojęciu określenia zasad usytuowania na terenie gminy miejsc sprzedaży i podawania napojów alkoholowych. Skarżący wskazał, iż w świetle orzecznictwa sądów administracyjnych, przez "zasady usytuowania" należy rozumieć rozmieszczenie w terenie miejsc sprzedaży i podawania napojów alkoholowych względem innych obiektów użyteczności Publicznej, a w szczególności ich usytuowania względem miejsc chronionych o jakich mowa w art. 14 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi. Skarżący stwierdził, iż warunki uzyskania decyzji-zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia w miejscu sprzedaży lub poza nim, zostały przedstawione w art. 18 w/w ustawy. W ocenie skarżącego, postanowienia aktu prawa miejscowego nie mogą wykraczać poza zakres ustawowego upoważnienia do jego wydania, albowiem w świetle doktryny i orzecznictwa sądów administracyjnych takie działanie jest istotnym naruszeniem prawa. Na poparcie swojego stanowiska Prokurator Rejonowy przywołał wybrane orzeczenia sądów administracyjnych.

Strona 1/4