Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Halina Jakubiec Sędziowie NSA Grażyna Danielec NSA Krystyna Kutzner (spr.) Protokolant Ewelina Kalita po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 listopada 2010 r. sprawy ze skargi M. D. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia 30 grudnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. zasądza od Dyrektora Izby Celnej na rzecz skarżącego M. D. kwotę 177,00 zł (słownie: sto siedemdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Dyrektor Izby Celnej, działając na podstawie art. 248 § 3 w związku z art. 247 § 1 pkt 2, 3 i 7 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), decyzją z dnia [...] 2009 r. [...] odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Naczelnika Urzędu Celnego z [...] 2006 r. nr [...], określającej skarżącemu M. D. zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym w kwocie 4.424 zł z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego Jeep [...] o numerze nadwozia [...].
Przedmiotową decyzję z upoważnienia Dyrektora Izby Celnej podpisał Z-ca Dyrektora B. P.
W uzasadnieniu ww. decyzji organ administracyjny stwierdził, iż zgodnie z art. 247 § 1 Ordynacji podatkowej organ podatkowy stwierdza nieważność decyzji ostatecznej, która:
- została wydana bez podstawy prawnej (pkt 2),
- została wydana z rażącym naruszeniem prawa (pkt 3),
- zawiera wadę powodującą jej nieważność na mocy wyraźnie wskazanego przepisu prawa (pkt 7).
W rozpatrywanej sprawie, przedmiotem decyzji z [...] 2006 r. nr [...] było określenie zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego. Podstawę wydania tej decyzji stanowiły powołane w niej przepisy, a to: art. 21 § 3 i art. 207 Ordynacji podatkowej, art. 4 ust. 1 pkt 3, art. 4 ust. 3, art. 6 ust. 1, art. 10 ust. 5, art. 80 ust. 1 i art. 81 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2004 r. Nr 29, poz. 257 z późn. zm.) oraz § 2 ust. 1 pkt 1 i § 7 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2004 r. w sprawie obniżenia stawek podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 87, poz. 825 ze zm.).
Obowiązujące w momencie wydawania ww. decyzji przepisy upoważniały Naczelnika Urzędu Celnego do podjęcia przedmiotowego rozstrzygnięcia o takiej właśnie treści. Tym samym przesłanka stwierdzenia nieważności decyzji wskazana w art. 247 § 1 pkt. 2 Ordynacji podatkowej nie została spełniona.
Odnosząc się do zarzutu , iż decyzja nr [...] obarczona jest także wadą wskazaną w art. 247 § 1 pkt. 3, tj. została wydana z rażącym naruszeniem prawa, organ administracyjny stwierdził , że organy podatkowe zobowiązane są do przestrzegania i stosowania przepisów podatkowych aktualnie obowiązujących w Rzeczpospolitej Polskiej, nie są natomiast umocowane do orzekania o ich zgodności z prawem Unii Europejskiej. O niezgodności polskich przepisów podatkowych z przepisami wspólnotowymi może rozstrzygnąć jedynie Europejski Trybunał Sprawiedliwości. Sytuacja, w której wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości ma wpływ na treść wydanej decyzji nie może stanowić podstawy do stwierdzenia nieważności decyzji. Nie została ona bowiem uwzględniona w zawartym w art. 247 § 1 Ordynacji podatkowej katalogu przesłanek do stosowania ww. trybu nadzwyczajnego.
Zdaniem organu, w rozpatrywanej sprawie przedmiotowa decyzja nie została też dotknięta wadą powodującą jej nieważność na mocy wyraźnie wskazanego przepisu prawa. Z przepisu art. 247 § 1 pkt. 7 Ordynacji podatkowej wynika, że sankcja nieważności musi być ustanowiona w przepisach odrębnych. W obowiązującym systemie polskiego prawa podatkowego przepisy zawierające ww. sankcję nie występują.