Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Hanna Knysiak-Sudyka (spr.) Sędziowie WSA Barbara Pasternak WSA Maria Zawadzka Protokolant sekretarz sądowy Honorata Kuźmicka-Wełna po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 czerwca 2018 r. sprawy ze skargi małoletniego O. C. i O. C. działających przez przedstawiciela ustawowego K. N. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 5 stycznia 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia z funduszu alimentacyjnego skargę oddala
Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia 5 stycznia 2018 r. nr [...], wydaną na podstawie art. 1, art. 1a, art. 2, art. 9 ust. 1 i ust. 2, art. 12 ust. 1, art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (tj. Dz. U. z 2017 r., póz. 489 ze zm.) oraz art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j.: Dz. U. z 2017 r., póz. 1257), po rozpatrzeniu odwołania K. N. od decyzji Burmistrza Gminy z dnia [...] 2017 r., nr [...], orzekającej o odmowie przyznania świadczenia z funduszu alimentacyjnego dla uprawnionych O. C. i O. C. na okres od 1 października 2017 r. do 30 września 2018 r. utrzymało zaskarżoną decyzję organu pierwszej instancji w mocy.
Powyższe rozstrzygnięcia zapadły w następującym stanie faktycznym i prawnym: W uzasadnieniu decyzji organ I instancji wskazał, że w dniu 21 września 2017 r. został poinformowany przez przedstawiciela ustawowego skarżących, iż od października 2017 r. wraz z dziećmi przebywać będą na terenie Wielkiej Brytanii. Tymczasem przepis art. 1a ust. 2 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów przewiduje, że świadczenia z funduszu alimentacyjnego przysługują osobom, o których mowa w ust. 1, jeżeli zamieszkują na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez okres świadczeniowy, w którym otrzymują świadczenia z funduszu alimentacyjnego, chyba, że dwustronne umowy międzynarodowe o zabezpieczeniu społecznym stanowią inaczej. Z uwagi na niespełnienie przez stronę i jej dzieci przepisów ustawy organ I Instancji odmówił przyznania świadczeń z funduszu alimentacyjnego.
Odwołanie od powyższej decyzji w ustawowym terminie złożyła matka skarżących, kwestionując zasadność zaskarżonej decyzji. Odwołująca się szczegółowo opisała swoją sytuację rodzinną i osobistą i podkreśliła, że zarówno ona jak i jej dzieci zamieszkują na terytorium Polski, gdzie znajduje się ich centrum spraw, jednak w chwili obecnej przebywają w Wielkiej Brytanii. Matka skarżących podkreśliła, że nie pracuje, a do Wielkiej Brytanii wyjechała po to, żeby jej synowie podjęli tam kształcenie w szkole podstawowej. Po tym czasie zamierza na stałe wrócić do Polski. Sami małoletni są zameldowani w Polsce i tu spędzają znaczną część roku, tj. wakacje, święta i inne dni wolne od szkoły, w Polsce uczestniczą w przyjmowaniu sakramentów świętych - jak chociażby w Pierwszej Komunii Świętej, jaka miała miejsce w maju 2017 r. Odwołująca podkreśliła, że taka sytuacja nie powinna być premią dla zobowiązanego do alimentacji, który nie łoży alimentów na swoje dzieci i który nie poniósłby odpowiedzialności z tytułu regresu do funduszu alimentacyjnego.
Po rozpatrzeniu odwołania organ II instancji utrzymał decyzję w mocy. Z akt sprawy wynika, że w dniu 17 sierpnia 2017 r. K. N., działając w imieniu swoich małoletnich dzieci tj. O. C. i O. C., złożyła wniosek o ustalenie prawa do świadczenia alimentacyjnego wraz z dokumentami. W aktach sprawy znajduje się zaświadczenie o bezskuteczności egzekucji świadczeń alimentacyjnych z dnia 11 sierpnia 2017 r., wydane przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym. Ponadto, w dniu 21 września 2017 r. przedstawicielka ustawowa skarżących złożyła oświadczenie, że skarżący podlegają obowiązkowi szkolnemu na terenie Wielkiej Brytanii (okresowo obowiązek szkolny jest realizowany przez Internet - podczas pobytu w Polsce), dzieci posiadają meldunek w Polsce, a także, że w Wielkiej Brytanii pobiera ona świadczenia w wysokości 144 GPB miesięcznie na każde z małoletnich dzieci, które w 2015 roku wyniosły łącznie kwotę 3456 GPB.