Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Bożenna Blitek Sędziowie WSA Halina Jakubiec WSA Barbara Pasternak (spr.) Protokolant starszy referent Renata Nowak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 lutego 2016 r. przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej [....] M. S. sprawy ze skargi S. S. reprezentowanego przez kuratora dla nieznanego z miejsca pobytu A. Ż. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 11 września 2014r. nr [ ] w przedmiocie zwrotu należności z tytułu otrzymanych przez osoby uprawnione świadczeń z funduszu alimentacyjnego I. skargę oddala, II. przyznaje od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na rzecz kuratora A. Ż. ustanowionej dla nieznanego z miejsca pobytu S. S. wynagrodzenie w kwocie 240 zł (słownie: dwieście czterdzieści złotych).
Wójt Gminy decyzją z dnia [...] 2014 r. znak: [...] orzekł o obowiązku zwrotu przez dłużnika alimentacyjnego S. S. należności z tytułu otrzymanych przez osoby uprawnione świadczeń z funduszu alimentacyjnego w kwocie: 15.209,60 zł wraz z należnymi odsetkami ustawowymi. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia wskazano art. 12 ust. 2, art. 27 ust. 1, 1a, 2, 7 pkt 2 oraz art. 25 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz. U. z 2012 r. poz. 1228 ze zm.) w związku z art. 104 § 1 i art. 107 § 1 i 3 kpa.
Organ ustalił, że decyzjami z dnia [...] 2011 r. przyznano K. S., M. S. oraz A. S. świadczenia z funduszu alimentacyjnego w łącznej wysokości 1.300 zł miesięcznie na okres świadczeniowy od 1 października 2011 r. do 30 września 2012 r. Organ podkreślił, że decyzje te mają walor decyzji ostatecznych i zostały wydane po stwierdzeniu zaistnienia oraz spełnienia przez uprawnionych ustawowych przesłanek do otrzymania świadczenia.
Ponadto Wójt zaznaczył, że S. S. jest dłużnikiem alimentacyjnym, zaś K. S., M. S. i A. S. - osobami uprawnionymi w rozumieniu przepisów odpowiednio art. 2 pkt 3 i art. 2 pkt 11 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów. Wskazano, że S. S. jest osobą zobowiązaną do alimentów na rzecz dzieci na podstawie tytułu wykonawczego, tj. wyroku Sądu Rejonowego z dnia 10 lutego 2010 r. sygn. akt: [...]. W toku postępowania ustalono, że w okresie świadczeniowym od 1 października 2011 r. do 30 września 2012 r. K. S., M. S. i A. S. wypłacono świadczenia z funduszu alimentacyjnego w łącznej kwocie: 15.600,00 zł, od S. S. komornik wyegzekwował kwotę 399,96 zł, z czego na odsetki zaliczono 9,56 zł. Zatem niespłacona kwota wyniosła 15.209,60 zł, a odsetki od tej kwoty na dzień wydania decyzji wynosiły 2.566,05 zł.
Organ I instancji powołał się na art. 27 o pomocy osobom uprawnionym do alimentów i stwierdził, że w sprawie nie budziło wątpliwości, iż obydwie przesłanki do zastosowania tego przepisu, tj. wydanie decyzji przyznającej świadczenie z funduszu alimentacyjnego oraz zakończenie okresu wypłaty alimentów z rzeczonego funduszu, zostały spełnione.
Odwołanie od powyższej decyzji odwołanie wniósł B. O. - kurator dla nieznanego z miejsca pobytu S. S. Zaskarżonej decyzji zarzucił naruszenie:
1) art. 7 kpa poprzez niedopełnienie ciążącego na organie obowiązku podejmowania wszelkich czynności niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy;
2) art. 9 kpa poprzez niedopełnienie ciążącego na organie obowiązku informowania strony o okolicznościach prowadzonej sprawy;
3) art. 77 § 1 kpa poprzez niewywiązanie się przez organ z obowiązku wyczerpującego zebrania i rozpatrzenia materiału dowodowego;
4) art. 10 § 1 kpa poprzez naruszenie zasady czynnego udziału strony w postępowaniu, tj. uniemożliwienie kuratorowi poszukiwania nieobecnej strony i wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów przed wydaniem decyzji.
W uzasadnieniu odwołania kurator podał, że 4 czerwca 2014 r. wysłał do Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia, Komisariatu Policji, Powiatowego Urzędu Pracy, Urzędu Skarbowego oraz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych pisma z zapytaniem o aktualne miejsce pobytu S. S. lub jego dane kontaktowe, zaś wszystkie te pisma zostały przesłane organowi I instancji. Kurator zarzucił, że organ ten, orzekając zanim kurator miał możliwość zrealizować swoje powinności, rażąco naruszył przepisy postępowania administracyjnego i postawił pod znakiem zapytania celowość ustanawiania kuratora dla osoby nieobecnej.