Należy zauważyć, że skoro w sprawie wpadkowej, zainicjowanej prośbą strony o przywrócenie terminu to na owej stronie spoczywa ciężar dowodu i wykazania braku swojej winy, to jednocześnie z tym ciężarem ściśle związane są pewne obowiązki po stronie organu administracji publicznej. Postępowanie wpadkowe, mające na celu weryfikację przesłanek przywrócenia terminu jest postępowaniem wyjaśniającym, zatem stosować się do niego będą przepisy rozdziału 4 Działu II k.p.a. o dowodach. Zatem również w takim, wpadkowym postępowaniu, inicjowanym prośbą zainteresowanego, zastosowanie znajdzie art. 79a § 1 k.p.a., w myśl którego w postępowaniu wszczętym na żądanie strony, informując o możliwości wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań, organ administracji publicznej jest obowiązany do wskazania przesłanek zależnych od strony, które nie zostały na dzień wysłania informacji spełnione lub wykazane, co może skutkować wydaniem decyzji niezgodnej z żądaniem strony. Przepis art. 79a k.p.a. stanowi konkretyzację i uzupełnienie obowiązków wynikających z art. 10 § 1 k.p.a. Jego celem jest zapobieganie sytuacjom, w których strona dysponuje dodatkowymi dowodami na okoliczności istotne dla wykazania zasadności jej żądania albo może je łatwo uzyskać, a z powodu braku odpowiedniej wiedzy o potrzebnych dowodach bądź o sposobie oceny wcześniej przedstawionych dowodów - nie korzysta z takiej możliwości. Chodzi przy tym o to, aby strona nie została zaskoczona negatywnym rozstrzygnięciem sprawy (zob. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 31 stycznia 2019 r., II SA/Sz 1178/18). W orzecznictwie wskazuje się, że obowiązek umożliwienia stronom wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań dotyczyć może nie tylko decyzji, ale także postanowień kończących postępowanie (zob. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 kwietnia 2019 r., II OSK 1260/17), a jako przykład sytuacji, gdy organ winien przed wydaniem postanowienia zawiadomić stronę w trybie art. 10 § 1 k.p.a. podaje się m. in. postępowanie w przedmiocie przywrócenia terminu (zob. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 8 marca 2018 r., III SA/Łd 1193/17).
Wobec tego należy uznać, że w niniejszej sprawie organ powinien był wskazać skarżącemu, jakie przesłanki przywrócenia terminu jego zdaniem nie zostały wykazane. Jeśli organ uznał, że posiadane przez niego i przedłożone przez stronę dokumenty nie wystarczają do wykazania, że odwołanie nie mogło zostać bez winy skarżącego wniesione w terminie, winien był wyraźnie wskazać to w trybie art. 79a § 1 k.p.a. przed wydaniem rozstrzygnięcia. Brak takiego wskazania powoduje, że zaskarżone postanowienie uznać należy za przedwczesne.
Dodatkowo zauważyć należy, że w spornym rozstrzygnięciu organ wskazywał, jakoby wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu skarżący przedłożył dokumentację medyczną, ale dotyczącą okresu od 2012 do 2016 r. Przedłożone Sądowi akta nie zawierają metryki sprawy, co wyraźnie narusza ustawowy wymóg, wynikający z art. 66a k.p.a., dodatkowo nie czynią zadość wymogowi, o którym mowa w art. 54 § 2 p.p.s.a. - nie zostały uporządkowane, najprawdopodobniej nie są kompletne. Nie zawierają dokumentów, wyliczonych jako załączniki do odwołania i wniosku o przywrócenie terminu, a mianowicie kopii historii choroby, oceny psychologicznej oraz zaświadczenia poradni profilaktyki i terapii uzależnień. Sąd nie był zatem w stanie zweryfikować prawdziwości twierdzeń organu co do okresu czasu, którego przedłożona dokumentacja dotyczyła. Trzeba jednak zauważyć, że ze względu na charakter sprawy organ administracji publicznej dysponował dokumentacją, w tym medyczną, wytworzoną w toku postępowania w sprawie wydania orzeczenia o stopniu niepełnosprawności. Również te materiały należało ocenić, czego organ nie uczynił. Naruszył tym samym przepis art. 80 k.p.a., nakazujący mu ocenić na podstawie całokształtu materiału dowodowego, czy dana okoliczność została udowodniona.
Wskazane wyżej naruszenia art. 79a § 1 i art. 80 k.p.a. mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy, a zatem ich stwierdzenie obligowało Sąd do uchylenia zaskarżonego postanowienia.
Rozpatrując sprawę ponownie, Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności skompletuje akta sprawy, w tym dołączy do nich dokumentację, przedłożoną przez skarżącego, a opisaną w treści uchylanego postanowienia. Oceni także dokumenty już znajdujące się w aktach sprawy, a mogące stanowić podstawę ustaleń odnośnie stanu zdrowia skarżącego oraz jego winy w uchybieniu terminu. Jeżeli organ uzna, że brak winy nie został wykazany, wyraźnie wskaże to w zawiadomieniu, o którym mowa w art. 79a § 1 k.p.a. Wezwie też o przedłożenie oryginału albo urzędowo poświadczonego odpisu pełnomocnictwa, jakie skarżący udzielił matce, biorąc pod uwagę w szczególności to, że w sprawie udział pełnomocnika jest pożądany dla zapewnienia stronie możliwości prawidłowej obrony swoich praw.
Mając powyższe na względzie, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. orzeczono jak w sentencji.