Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Kremer Sędziowie NSA Piotr Lechowski AWSA Kazimierz Bandarzewski (spr.) Protokolant Monika Musiał po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 stycznia 2007 r. sprawy ze skargi A. F. na uchwałę Rady Miasta L. z dnia 30 grudnia 2003r, nr XIX/140/2003 w przedmiocie zmiany ustalenia zasad usytuowania miejsc sprzedaży i podawania napojów alkoholowych 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały, 2. orzeka, że zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu, 3. przyznaje od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - na rzecz adwokata R. P. kwotę 240,- zł (słownie: dwieście czterdzieści złotych) tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu podwyższoną o stawkę podatku od towarów i usług.
Rada Miasta L. w dniu 30.12.2003r. podjęła uchwałę Nr XIX/140/2003 w sprawie zmiany uchwały Nr IY/20/2002 z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie ustalenia zasad usytuowania na terenie miasta L. miejsc sprzedaży i podawania napojów alkoholowych. Zgodnie z treścią § 1 ww. uchwały wprowadzono dodatkowe warunki w zakresie ustalania miejsc sprzedaży i podawania napojów alkoholowych, polegające na obowiązku zachowania przez przedsiębiorców prowadzących działalność w zakresie sprzedaży i podawania napojów alkoholowych do takiego usytuowania ogródków gastronomicznych, żeby odległość od granicy ogródka mierzonej najkrótszą drogą dojścia do ściany budynku mieszkalnego wynosiła co najmniej 30 metrów.
Z obowiązku zachowania ww. odległości wyłączono przedsiębiorców prowadzących te ogródki gastronomiczne, w których znajdowało się do 15 miejsc konsumpcyjnych i które zostały zlokalizowane bezpośrednio przy lokalu gastronomicznym.
W dniu [...].01.2006 A. F. wezwał Radę Miasta L. o usunięcie naruszenia prawa, dokonanego ww. uchwałą z dnia 30.12.2003 r. nowelizującą zasady usytuowania miejsc sprzedaży i podawania alkoholu. Usunięcie naruszenia prawa miało polegać na uchyleniu tej uchwały jako naruszającej interes prawny wnioskodawcy i innych osób oraz zasadę równości przedsiębiorców uregulowaną w ustawie o swobodzie działalności gospodarczej.
Rada Miasta L. uchwałą z dnia 27.01.2006 r. Nr XLlX/287/2006, działając na podstawie art. 101 ustawy o samorządzie gminnym, odmówiła uchylenia uchwały z dnia 30.12.2003 r. Nr XIX/140/2003 w sprawie zmiany uchwały Nr IY/20/2002 z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie ustalenia zasad usytuowania na terenie miasta L. miejsc sprzedaży i podawania napojów alkoholowych. Uchwała ta nie zawiera żadnego uzasadnienia.
W dniu [...].02.2006 r. skarżący otrzymał pismo Przewodniczącego Rady Miasta L. wraz z treścią ww. uchwały z dnia 27.01.2006 r.
A. F. w dniu [...] 03.2006r. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie na ww. uchwałę z dnia 30.12.2003 r. Nr XIX/140/2003 z żądaniem stwierdzeniajej nieważności.
W uzasadnieniu skarżący podniósł, że uchwała ta jest niezgodna z prawem i narusza zasadę równości przedsiębiorców. Ponadto zaskarżona uchwała została doręczona organowi nadzoru z naruszeniem art. 90 § 1 ustawy o samorządzie gminnym, ponieważ wojewoda otrzymał ją dopiero [...].01.2004 r., czyli po upływie 7 dni od daty jej podjęcia.
Rada Miasta L. w odpowiedzi na skargę wniosła o jej oddalenie. W uzasadnieniu podniesiono, że zaskarżoną uchwałę podjęto na podstawie art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi. Stanowi ona akt prawa miejscowego. W ocenie Rady Miasta L. nie nastąpiło naruszenie zasady równości przedsiębiorców, ponieważ nie zróżnicowano pozycji przedsiębiorców z powodu cech istotnych. Sama ustawa o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi wprowadza ograniczenia wobec sprzedaży napojów alkoholowych. Zaskarżona uchwała ma charakter generalny, a nie indywidualny, a skarga oparta jest na subiektywnym przekonaniu skarżącego o naruszeniu jego prawa, które w istocie nie zostało naruszone. Przyznano, iż nie dochowano 7-dniowemu terminowi do przedłożenia uchwały wojewodzie, ale termin ten ma charakter instrukcyjny i z jego naruszeniem nie jest związany skutek w postaci stwierdzenia nieważności danego aktu.