Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Miasta Zakopane w przedmiocie § 3 ust.2 Statutu Miasta Zakopane stwierdza nieważność § 3 ust. 2 Statutu Miasta Zakopane
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bożenna Blitek Sędziowie WSA Dorota Dąbek spr. WSA Halina Jakubiec Protokolant Urszula Ogrodzińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 sierpnia 2009 r. sprawy ze skargi Wojewody Małopolskiego na uchwałę Rady Miasta Zakopane z dnia 29 stycznia 2003 r , Nr : V/44/2003 w przedmiocie § 3 ust.2 Statutu Miasta Zakopane stwierdza nieważność § 3 ust. 2 Statutu Miasta Zakopane

Uzasadnienie strona 1/5

wyroku WSA w Krakowie z dnia 6 sierpnia 2009r.

Wyrokiem z dnia 24 marca 2009r., sygn. akt II OSK 1453/08 Naczelny Sąd Administracyjny uchylił wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 19 maja 2008r., sygn. akt III SA/Kr 48/08 i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji. Uchylony wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie został wydany w następującym stanie faktycznym.

W dniu 29 stycznia 2003r. Rada Miasta Zakopane przyjęła na podstawie art. 3 ust. 1, art. 18 ust. 2 pkt 1, art. 18a ust. 5, art. 22, art. 23 ust. 2, art. 40 i art. 41 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001r. nr 142, poz. 1591 z późn. zm.) uchwałę Nr V/44/2003 w sprawie uchwalenia Statutu Miasta Zakopane, który stanowił załącznik do tej uchwały.

W skardze z dnia 7 grudnia 2007r. Wojewoda Małopolski wniósł o stwierdzenie nieważności tej uchwały w części, tj. w zakresie § 3 ust. 2 Statutu Miasta Zakopane, stanowiącego, że: "Zasady i warunki używania herbu Miasta Zakopane określa Rada, a zgodę na używanie herbu wyraża Burmistrz Miasta". Zdaniem organu nadzoru brzmienie tego przepisu nie znajduje oparcia w obowiązującym stanie prawnym, a w szczególności narusza ustawę z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001r. nr 142, poz. 1591 z późn. zm.) oraz Konstytucję Rzeczypospolitej Polskiej. Organ nadzoru stwierdził, że Rada Miasta Zakopane podjęła zaskarżoną uchwałę z naruszeniem wyrażonej w art. 7 Konstytucji RP zasady legalności, tj. nie posiadając podstawy prawnej upoważniającej ją do określania zasad i warunków używania herbu. Podstawy takiej nie stanowi art. 18 ust. 2 pkt 13 ustawy o samorządzie gminnym, zgodnie z którym do kompetencji rady należy podejmowanie uchwał w przedmiocie m.in. herbu gminy. Przepis ten upoważnia jedynie Radę do ustanowienia herbu, a nie określania zasad (warunków) jego używania.

Wojewoda Małopolski podniósł, iż herb jako dobro osobiste Gminy - osoby prawnej korzysta z ochrony sądowej i zasady tej ochrony uregulowane są w przepisach prawa cywilnego. Natomiast ochrona herbu i flagi jednostki samorządu terytorialnego jako znaków towarowych objęta jest ustawą z dnia 30 czerwca 2000r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003r. nr 119, poz. 1117 z późn. zm.). Zgodnie z art. 131 ust. 2 tej ustawy podmiot, który chce uzyskać prawa ochronne na dane oznaczenie, zawierające m.in. herb miejscowości, musi wykazać się posiadaniem zezwolenia właściwego organu. Zgoda organu, na gruncie ustawy z dnia 31 stycznia 1985r. o znakach towarowych (Dz. U. nr 5, poz. 17 z późn. zm.), pierwotnie udzielana była w formie aktu zwanego "postanowieniem", na gruncie obecnie obowiązującej ustawy Prawo własności przemysłowej, organ dokonuje tej czynności w drodze aktu określonego mianem "decyzji", jednakże należy przyjąć, że jest to jedynie element postępowania rejestrowego i nie stanowi decyzji administracyjnej w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego.

Organ nadzoru nie zakwestionował prawa do udzielania zgody na używanie herbu w toku postępowania rejestrowego jak również prawa Gminy do wypowiadania się w przedmiocie okoliczności i reguł jego używania w drodze umowy cywilnoprawnej. Jednakże w ocenie strony skarżącej kwestionowane upoważnienie stanowi o przekroczeniu kompetencji przez Radę i władczym wkroczeniu w sferę bezwzględnych uregulowań prawa, bowiem ustawa Prawo własności przemysłowej, regulując kwestie ochrony herbu jako znaku towarowego oraz sposób udzielania zezwolenia na używanie go w obrocie stanowi pełną regulację tej materii i nie dopuszcza jej modyfikacji czy uzupełnień w drodze działalności uchwałodawczej Gminy.

Strona 1/5