Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Janusz Bociąga Sędziowie WSA Bożenna Blitek WSA Ewa Michna (spr.) Protokolant specjalista Bernadetta Szczypka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 lipca 2019 r. sprawy ze skarg Prokuratora Prokuratury Rejonowej Kraków-Śródmieście Zachód w Krakowie na uchwały Rady Miasta Krakowa z dnia 6 lipca 2011 r. nr XXI/231/11 z dnia 25 kwietnia 2012 r. nr XLIII/570/12 w przedmiocie uchwały w sprawie cen i opłat za usługi przewozowe skargi oddala
Rada Miasta Krakowa w dniach: 6 lipca 2011 r. i 25 kwietnia 2012 r. podjęła odpowiednio uchwały w przedmiocie ustalenia cen i opłat za usługi przewozowe, uprawnień do przejazdów ulgowych oraz przepisów taryfowych w komunikacji miejskiej realizowanej na obszarze Gminy Miejskiej Kraków oraz gmin sąsiadujących, które przystąpiły do porozumienia w celu wspólnej realizacji publicznego transportu zbiorowego (nr XXI/231/11) oraz zmiany tej uchwały (nr XLIII/570/12).
W uchwałach określono opłaty dodatkowe podstawowe i obniżone za jazdę bez ważnego biletu w formie tabelarycznej. W tabeli stanowiącej załącznik do zaskarżonych uchwał ustalono więc poszczególne kwoty (od 70 zł do maksymalnie 400 zł w uchwale nr XXI/231/11 i od 105 zł do maksymalnie 500 zł w uchwale nr XLIII/570/12) za przejazd pasażera ważnego biletu, za przejazd pasażera bez dokumentu uprawniającego do przejazdu ulgowego; za naruszenie przepisów o przewozie rzeczy i zwierząt oraz za spowodowanie zatrzymania lub zmiany trasy.
Na powyższe uchwały, w części dotyczącej ustalenia kwot opłat dodatkowych za jazdę bez ważnego biletu oraz naruszenie przepisów o przewozie rzeczy I zwierząt i spowodowanie zatrzymania lub zmiany środka transportowego bez przyczyny, wniósł skargi Prokurator
Zaskarżonym uchwałom skarżący zarzucił:
1/ istotne naruszenie art. 34a ust. 2 w zw. z ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. Prawo przewozowe (tekst jedn. Dz.U. z 2000 r., Nr 50, poz. 601 z późn. zm.) w zw. z art. 7 i 94 Konstytucji i w zw. z art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2001 r., Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.) polegające na wykroczeniu poza granice upoważnienia ustawowego, poprzez ustalenie wysokości opłat dodatkowych za: przejazd pasażera bez ważnego biletu bądź dokumentu uprawniającego do przejazdu bezpłatnego, przejazd pasażera bez ważnego dokumentu poświadczającego uprawnienie do przejazdu ulgowego, naruszenie przepisów o przewozie zwierząt oraz spowodowanie zatrzymania lub zmiany trasy środka transportowego bez uzasadnionej przyczyny, podczas gdy z treści art. 34a ust. 2 w zw. z ust. 1 Prawa przewozowego wynikało upoważnienie do wydania przepisów określających wyłącznie sposób ustalania wysokości opłat dodatkowych, a nie ich wysokości.
Podnosząc powyższe zarzuty skarżący wniósł o stwierdzenie nieważności ww. uchwał w zaskarżonej części.
W uzasadnieniu zarzutów skarżący wskazał, że możliwość tworzenia źródeł prawa powszechnie obowiązującego, w tym wypadku aktów prawa miejscowego, przez organy administracji publicznej, przynależne do władzy wykonawczej i stanowi wyjątek, co prowadzi do wniosku, że upoważnienie ustawowe do tworzenia prawa przez organ administracyjny musi być zawsze poddane wykładni ścieśniającej.
Skarżący podniósł, że brak było podstaw do ustalania w przepisach lokalnych wysokości opłat dodatkowych i opłat manipulacyjnych, ponieważ upoważnienie zawarte w art. 34a ust. 1 Prawa przewozowego obejmowało wyłącznie wydanie przepisów określających sposób ustalania ich wysokości. Zatem uchwała w zaskarżonej części dotknięta była istotnym naruszeniem prawa, ponieważ wysokość opłaty dodatkowej została ustalona przez wskazanie skonkretyzowanej kwoty pieniężnej.