Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący : Sędzia WSA Halina Jakubiec Sędziowie : WSA Dorota Dąbek spr. NSA Krystyna Kutzner Protokolant Urszula Ogrodzińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 listopada 2008 r. sprawy ze skargi Wojewody na uchwałę Rady Gminy z dnia [...] nr : [...] w przedmiocie minimalnych stawek czynszu najmu komunalnych lokali użytkowych na terenie Gminy stwierdza nieważność § 3 zaskarżonej uchwały
wyroku WSA w Krakowie z dnia 6 listopada 2008r.
W dniu [...] Rada Gminy podjęła uchwałę Nr [...] w sprawie minimalnych stawek czynszu najmu komunalnych lokali użytkowych na terenie gminy. Uchwała została podjęta na podstawie art. 18 ust. 1, art. 40 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001r. nr 142, poz. 1591 z późn. zm.).
W uzasadnieniu uchwały stwierdzono, że minimalne stawki czynszu najmu komunalnych lokali użytkowych na terenie gminy zostały ustalone w związku ze wzrostem wskaźnika inflacji obejmującej wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogłoszonych przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego za rok poprzedni. Stawka bazowa czynszu za 1 m² powierzchni użytkowej jest ustalana na podstawie rodzaju działalności użytkownika. Z tego powodu na działalność statutową organizacji społeczno-politycznych i stowarzyszeń oraz kultury, oświaty, sportu i turystyki jak i służby zdrowia i weterynarii ustalono składki niższe, a na pozostałą działalność gospodarczą stawki wyższe. Stawki minimalne czynszu są podstawą w przetargach na najem komunalnych lokali użytkowych.
Wojewoda zaskarżył powyższą uchwałę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie i wniósł o stwierdzenie jej nieważności w zakresie § 3.
Dokonując analizy prawnej przedmiotowej uchwały, organ nadzoru stwierdził, iż narusza ona w sposób istotny przepisy aktualnie obowiązującego prawa, poprzez zapisy zawarte w § 3, które brzmią: "Upoważnia się Wójta Gminy do obniżenia minimalnych stawek czynszu do 20%: w szczególnie uzasadnionych sytuacjach, po uzyskaniu pozytywnej opinii Komisji Gospodarki Finansowej."
W ocenie organu nadzoru powyższy zapis narusza w szczególności art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. a ustawy o samorządzie gminnym, który stanowi, iż do wyłącznej właściwości rady gminy należy podejmowanie uchwał w sprawach majątkowych gminy, przekraczających zakres zwykłego zarządu, dotyczących zasad nabywania, zbywania i obciążania nieruchomości oraz ich wydzierżawiania lub wynajmowania na czas oznaczony dłuższy niż 3 lata lub na czas nieoznaczony, o ile ustawy szczególne nie stanowią inaczej; uchwała rady gminy jest wymagana również w przypadku, gdy po umowie zawartej na czas oznaczony do 3 lat strony zawierają kolejne umowy, których przedmiotem jest ta sama nieruchomość; do czasu określenia zasad wójt może dokonywać tych czynności wyłącznie za zgodą rady gminy.
Zdaniem Wojewody bezspornym w przedmiotowej sprawie jest to, iż przedmiotowa uchwała ma charakter aktu prawa miejscowego i tak też jest traktowana przez Radę Gminy. Uchwała ta bowiem wypełnia wszystkie cechy, które decydują, iż dany akt prawny jest aktem prawa miejscowego w znaczeniu ustrojowym. Jest to bowiem akt prawny o charakterze podustawowym, stanowionym na podstawie i w granicach ustaw. Jest on także aktem powszechnie obowiązującym na obszarze działania organów, które go ustanowiły. Ponadto wynikają z niego normy mające walor generalny, tj. jest adresowany do podmiotów określonych rodzajowo, do podmiotów zewnętrznych wobec gminy, które wyrażą wolę zawarcia umowy najmu lub dzierżawy nieruchomości stanowiących mienie Gminy, a także do podmiotu zarządzającego mieniem gminnym - czyli wójta (jednak nie tylko do niego - co wyklucza uznanie powyższej uchwały za akt wewnętrzny), kształtując ich sytuacje prawne (tzn. wyznacza ich obowiązki i prawa). Następną cechą wskazującą na jego powszechne obowiązywanie, jest to że zawiera on normy o abstrakcyjnym charakterze, co pozwala na jego wielokrotne zastosowanie, nie skonsumuje się ona w wyniku jednokrotnego zastosowania, czyli jak w tym wypadku, np. zawarcia umowy najmu przez jeden podmiot. Dodatkowo ma on charakter normatywny, zawiera wypowiedzi dyrektywalne, wyznaczające w sposób kategoryczny adresatom tej normy pewien sposób zachowania, poprzez określenie wysokości minimalnych stawek czynszu.