Rozpoznając niniejszą sprawę w tym szerszym kontekście, nie trudno dostrzec, że przepisy w zakresie obowiązku naliczania odsetek za podanie nieprawidłowych danych (co miało miejsce w rozpatrywanej sprawie) lub niekompletnych danych - są logiczną konsekwencją uregulowań dotyczących przyjmowania zgłoszeń celnych.
W rozpatrywanej sprawie nieprawidłowe dokonanie zgłoszenia celnego dotyczyło taryfikacji towarów objętych zakwestionowanym dokumentem SAD. Wskazanie właściwej pozycji Taryfy celnej, jak wykazała analiza akt administracyjnych, wiązało się z trudnościami skarżącego w posługiwaniu się Taryfą celną. Tę trudność dostrzegł sam ustawodawca ustanawiając instrumenty prawne, których celem jest wyjaśnianie reguł stosowania Taryfy celnej. Do instrumentów tych należą Noty wyjaśniające do Systemu Zharmonizowanego Kodowania Towarów, Noty wyjaśniające do Nomenklatury Scalonej, czy opinie klasyfikacyjne, które to akty są wydawane przez organy wspólnotowe, często przy współudziale różnych ekspertów. Niezależnie od tych instrumentów, jeśli nie wyjaśniają one wątpliwości zgłaszającego, organy celne wydają wiążącą interpretację taryfową tzw. WIT, wydawaną na indywidualny wniosek i w odniesieniu do konkretnego towaru. Jest to uprawnienie importera do uzyskania WIT, ale nie obowiązek.
Innym instrumentem ochronnym jest instytucja agencji celnej - profesjonalnego pełnomocnika w postępowaniu celnym.
Skarżący skorzystał z usług agencji celnej, która w jego imieniu i na jego rzecz dokonała zgłoszeń celnych towarów objętych zakwestionowanymi dokumentami SAD. Działanie przez profesjonalnego pełnomocnika nie uchroniło jednak skarżącego przed skutkami nieprawidłowego dokonania tych zgłoszeń. Podkreślić jednak należy, że przedmiotem niniejszego postępowania nie jest ocena działalności agencji celnych w sprawie, gdyż jest to stosunek oparty na umowie pomiędzy skarżącym, a agencją celną, pozostający poza kognicja Sądu. Jednak należy zauważyć, że pełnomocnik - agencja celna działa w oparciu o informacje i dokumenty przekazane przez importera. W rozpoznawanej sprawie agencja celna działała w charakterze przedstawiciela bezpośredniego, co oznacza, że przedstawiciel działał w imieniu i na rzecz skarżącego, dlatego sam fakt działania przez przedstawiciela nie mógł skutkować odstąpieniem od obowiązku uiszczenia odsetek przez skarżącego. Czynności dokonane przez przedstawiciela w granicach upoważnienia, zgodnie z art. 76 Prawa celnego, pociągają za sobą skutki bezpośrednio dla osoby, która go ustanowiła. Skutki dotyczą też konsekwencji, które wynikają z nienależytego wykonywania zawartej umowy przez agencję .
Reasumując należy stwierdzić, że ocena działalności skarżącego dokonana przez organy celne, odmawiające zastosowania art. 65 ust. 5 Prawa celne jest - zdaniem Sądu - prawidłowa. Nawet ogólna znajomość przepisów celnych w zakresie taryfikacji towaru powinna uświadomić skarżącemu skalę trudności w stosowaniu Taryfy celnej, co powinno skutkować szczególną starannością, wnikliwością i dbałością w ustaleniu prawidłowej taryfikacji towarów objętych zakwestionowanym zgłoszeniem. Podkreślenia wymaga okoliczność, że nie chodziło o jednorazowe zgłoszenie, lecz o profesjonalną działalność w zakresie importu spornych towarów i ich sprzedaż, gdzie kwota długu celnego jest jednym z elementów ceny towaru. To prawda, że ustawodawca nie różnicuje kryteriów oceny staranności podmiotów, które są przedsiębiorcami i które nimi nie są. Jednak ocena okoliczności faktycznych niniejszej sprawy musi uwzględniać profesjonalny charakter działalności skarżącego, która był w posiadaniu wiedzy na temat sprowadzanych towarów (budowy, funkcji, właściwości, przeznaczenia , cech, materiału z którego był wykonany) i ta wiedza bez wątpienia ułatwiała skarżącemu prawidłową klasyfikację taryfową, przy dołożeniu staranności wymaganej w tych okolicznościach. Podkreślić należy , że skarżący nie zachował obowiązujących reguł i zasad klasyfikacji taryfowej, a zadeklarowany kod CN Taryfy celnej w odniesieniu do poszczególnych towarów był oparty na jego przekonaniu, a nie na świadomym stosowaniu przepisów. Skarżący, jak twierdzi, nie miał wątpliwości co do taryfikacji spornych towarów, mimo że przy znajomości podstawowych zasad taryfikacji, powinien mieć co najmniej wątpliwości. Okoliczności podania nieprawidłowych danych w zgłoszeniach celnych, w ocenie Sądu, były wynikiem zaniedbania ze strony skarżącego .
W zakresie odstąpienia od poboru odsetek, jak wyżej podniesiono, ciężar wykazania przesłanek określonych w art. 65 ust. 5 Prawa celnego spoczywa na dłużniku, a zatem to skarżący miał obowiązek przedstawić organowi "szczególne okoliczności , nie wynikające z jego zaniedbania lub świadomego działania ". Tego obowiązku nie można przerzucać na organ - rolą organu w tym postępowaniu jest ocena okoliczności wskazanych przez skarżącego.
Za nieuzasadnione należy uznać także zarzuty skargi dotyczące naruszenia prawa procesowego i w tym zakresie Sąd podzielił stanowisko organów celnych jako zgodne z prawem. Skoro zatem zaskarżone decyzje są zgodne z prawem, Sąd działając na podstawie art. 151 Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji.