Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Halina Jakubiec Sędziowie WSA Bożenna Blitek (spr.) WSA Maria Zawadzka Protokolant Magdalena Karcz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 lutego 2013r. sprawy ze skargi W. G. na Komendanta Powiatowego Policji w przedmiocie niewykonania wyroku w sprawie I SA/Kr 2801/02 skargę oddala.
Wyrokiem z dnia 14 lutego 2003 r. do sygn. akt I SA/Kr 2801/02 Naczelny Sąd Administracyjny - Ośrodek Zamiejscowy w Krakowie w sprawie ze skargi W. G. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji z dnia 19 kwietnia 2000 r. Nr [...] w przedmiocie składki na ubezpieczenie zdrowotne stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji organu I instancji. W uzasadnieniu orzeczenia Sąd stwierdził, że "przedmiotem orzeczeń organu I i II instancji w niniejszej sprawie jest odmowa zwrotu kwoty potrąconej przez płatnika ze świadczenia pieniężnego jako składek na ubezpieczenie zdrowotne". Mając taki przedmiot sprawy Sąd stwierdził, że nie ma przepisu prawa materialnego, który stanowiłby podstawę prawną rozstrzygnięcia sprawy w drodze decyzji w takim przedmiocie. W szczególności nie stanowi takiej podstawy ani art. 117 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji, ani art. 30 ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, ani art. 8 pkt 10 ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym. Sąd zaznaczył, że zaskarżone decyzje zostały wydane bez podstawy prawnej, albowiem określenie wysokości składki na ubezpieczenie zdrowotne i zwrot płatnikowi składki następują na zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym, przy czym przepisy te nie dają upoważnienia płatnikowi do rozstrzygania władczego w powyższym zakresie. Sąd podkreślił, że "tryb stwierdzenia nadpłaty w danym podatku w drodze decyzji, ale tylko przez organ podatkowy, uregulowany został w przepisach art. 79 i następne ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym do dnia 5 czerwca 2001 r." Mając powyższe na względzie Sąd uznał, że zaszła przesłanka z art. 156 § 1 pkt 2 Kodeksu postępowania administracyjnego.
Pismem z dnia 29 marca 2012 r. W. G. złożył "skargę o ukaranie organu grzywną za niewykonanie wyroku sądu" wskazując jako organ Komendanta Powiatowego Policji. Na uzasadnienie skarżący podał, że pomimo wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodka Zamiejscowego w Krakowie z dnia 14 lutego 2003 r. do sygn. akt I SA/Kr 2801/02 - jego wniosek o wypłatę świadczenia pieniężnego nie został rozstrzygnięty przez organ I instancji, przy czym - jego zdaniem - wniosek ten powinien być rozstrzygnięty decyzją lub postanowieniem o przekazaniu sprawy Urzędowi Skarbowemu, jako organowi właściwemu, wskazanemu przez Sąd, na podstawie art. 65 § 1 kpa. Skarżący podał, że jeszcze w 2004 r. jego pełnomocnik zwrócił się do Komendanta Powiatowego Policji z wezwaniem do załatwienia sprawy i na to wezwanie otrzymał tylko pisemną odpowiedź radcy prawnego Komendy Wojewódzkiej Policji informującą, że nie jest możliwe przekazanie jego sprawy urzędowi skarbowemu. Zdaniem skarżącego, takie pismo informujące o sposobie załatwienia sprawy nie pochodzi od organu administracji i nie jest formą rozstrzygnięcia przewidziana przez kpa, a zatem jego sprawa do chwili obecnej nie została załatwiona.