Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Piotr Lechowski Sędziowie WSA Barbara Pasternak (spr.) WSA Tadeusz Wołek Protokolant Ewelina Kalita po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 grudnia 2013 r. sprawy ze skargi J. Ł. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 21 maja 2013 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego skargę oddala.
Burmistrz Miasta i Gminy decyzją z dnia [...] 2010 r. znak: [...], wydaną na podstawie art. 2, art. 3, art. 4, art. 8 i art. 17, ust. 1 pkt 5, oraz art. 39 ust. 1 i 2 oraz art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2009 r. nr 175, poz. 1362 ze zm.) oraz art. 104 i art. 108 kpa - po rozpatrzeniu wniosku nr [...] złożonego 1 października 2010 r. - udzielił J. Ł. pomocy w postaci zasiłku celowego w wysokości 150 zł na opłacenie energii elektrycznej i nadał decyzji rygor natychmiastowej wykonalności.
Organ I instancji ustalił, że J. Ł. nie pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym ani z bratem J. Ł. i jego rodziną, ani z matką S. Ł., a więc prowadzi samodzielne jednoosobowe gospodarstwo domowe. Burmistrz wskazał też, że J. Ł. pozostaje bez pracy, lecz z własnej woli utracił status osoby bezrobotnej, nie zgłaszając się na badania psychologiczne. Z ustaleń organu I instancji wynikało też, że J. Ł. nie posiada żadnego dochodu i jest od wielu lat znany Ośrodkowi Pomocy Społecznej. Organ I instancji stwierdził, że dochód J. Ł. nie przekracza ustawowego kryterium dochodowego, a więc ze względu na bezrobocie i ubóstwo przysługuje mu zasiłek celowy na opłacenie energii elektrycznej.
Odwołanie od powyższej decyzji wniósł J. Ł., który zarzucił, że zaskarżona decyzja oparta została na plotkach, błędach, podstępie i groźbach. Odwołujący się zakwestionował ustalenia faktyczne dokonane przez organ I instancji i wskazał na naruszenie art. 7 i art. 77 § 1 kpa.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia 21 maja 2013 r. znak: [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa oraz art. 39 w związku z art. 8 ust 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2013 r. poz. 182), utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.
W ocenie Kolegium ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności z aktualizacji wywiadu środowiskowego przeprowadzonej w dniu 29 października 2010 r., organ l instancji dokonał szczegółowych ustaleń dotyczących sytuacji finansowej i materialno - bytowej J. Ł., z których wynikało, że J. Ł. nie osiąga dochodów. Nadto Burmistrz poczynił ustalenia dotyczące stanu osobowego rodziny odwołującego się, z których wynikało, że prowadzi on jednoosobowe gospodarstwo domowe odrębne od brata J. Ł. i jego rodziny oraz matki S. Ł. Kolegium podkreśliło, że stan ten potwierdzili członkowie rodziny odwołującego się, a wbrew twierdzeniom J. Ł. zawiadomienie Sądu Rejonowego mówi jedynie o dożywotniej, nieodpłatnej służebności mieszkania w całym budynku mieszkalnym, a nie o pozostawaniu we wspólnym gospodarstwie domowym z pozostałymi członkami rodziny. Kolegium przyznało, że J. Ł. znajduje się w trudnej sytuacji materialnej i uznało, że przyznany zaskarżoną decyzją zasiłek celowy nie naruszał granic uznania administracyjnego, w ramach którego orzekają organy pomocy społecznej. Kolegium wskazało też, że w miesiącu sierpniu J. Ł. przyznano zasiłek okresowy z tytułu bezrobocia w wysokości 238,50 zł na okres od 1 sierpnia do 30 września 2010 r. Zdaniem Kolegium, organ I instancji zasadnie uwzględnił nie tylko zgłaszane przez odwołującego się potrzeby, lecz także środki finansowe, jakimi dysponuje ośrodek pomocy społecznej, które są ograniczone i muszą być rozdysponowane pomiędzy wszystkie osoby ubiegające się o pomoc. Kolegium stwierdziło, że w toku prowadzonego postępowania organ l instancji w sposób wnikliwy zebrał i rozpatrzył cały materiał dowodowy, mający wpływ na rozstrzygnięcie.