Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Hanna Knysiak- Sudyka (spr.) Sędziowie WSA Bożenna Blitek WSA Maria Zawadzka Protokolant Aleksandra Grabiec po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 kwietnia 2017 r. sprawy ze skargi Wojewody Małopolskiego na uchwałę Rady Miejskiej w Nowym Wiśniczu z dnia 30 kwietnia 2015 r. nr VIII/56/15 w sprawie zatwierdzenia taryf dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków I. stwierdza nieważność § 3. zaskarżonej uchwały, II. w pozostałym zakresie skargę oddala.
W dniu 30 kwietnia 2015 r. Rada Miejska w Nowym Wiśniczu podjęła uchwałę nr VIII/56/15 w sprawie zatwierdzenia taryf dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków (dalej powoływaną jako "Uchwała").
Powyższą uchwałę podjęto na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 i o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r., poz. 594 ze zm.; dalej: "u.s.g.") oraz art. 24 ust. ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2015 r., poz. 139; dalej: "ust. o zbiorowym zaopatrzeniu").
Zgodnie z § 1 powyższej uchwały, taryfy dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę zostały ustalone w wysokości 3,98 zł za 1 m3 w przypadku I grupy odbiorców (gospodarstwa domowe) i 4,90 zł za 1 m3 w przypadku II grupy odbiorców (pozostali odbiorcy). Z kolei w § 2 tej uchwały zatwierdzono taryfy dla zbiorowego odprowadzania ścieków w wysokości 5 zł za 1 m3 w przypadku I grupy odbiorców i 8 zł za 1 m3 w przypadku II grupy odbiorców oraz stawkę opłaty abonamentowej w wysokości 3 zł/mc od wszystkich dostawców.
Natomiast w § 3 powyższej uchwały zatwierdzono stawki opłat wynikających z kosztów przyłączenia do urządzenia wodociągowego/kanalizacyjnego oraz wodociągowo - kanalizacyjnego.
Wskazana uchwała została zaskarżona do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie przez Wojewodę Małopolskiego. W skardze z dnia 29 września 2015 r. skarżący wniósł o stwierdzenie nieważności uchwały w całości.
W skardze organ nadzoru wskazał, że nie można narzucać podwyższonych stawek całej grupie odbiorców - wszystkim firmom. Wyższą stawkę za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków można podyktować jedynie konkretnemu odbiorcy, jednak najpierw określony dostawca musi udowodnić temu odbiorcy, że dostarczanie wody, czy też odprowadzanie ścieków od niego generuje wyższe koszty. W Gminie Nowy Wiśnicz wskazano dwie grupy podmiotów, a mianowicie "gospodarstwa domowe" oraz "pozostali odbiorcy". W tej grupie mieszczą się wszystkie inne podmioty poza tymi, które należą do gospodarstw domowych, takie jak przedsiębiorcy, zakłady opieki zdrowotnej instytucje użyteczności publicznej, szkoły i inne. W ocenie strony skarżącej uzasadnienie dla wprowadzenia w Gminie Nowy Wiśnicz zróżnicowanej wysokości taryf dla wymienionych dwóch grup odbiorców, a dokładnie wyższej stawki dla wszystkich innych podmiotów niż dla gospodarstw domowych jest niewystarczające, jak również nie znajduje oparcia w przepisach prawa stanowiących podstawę wydania ocenianej uchwały.
Nadto Wojewoda Małopolski zwrócił uwagę na przepis § 19 rozporządzenia Ministra Budownictwa z dnia 28 czerwca 2006 r. w sprawie określania taryf, wzoru wniosku o zatwierdzenie taryf oraz warunków rozliczeń za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków (Dz.U. Nr 127, poz. 886 ze zm.). Dokonując analizy dokumentacji otrzymanej w przedmiotowej sprawie od Burmistrza Nowego Wiśnicza strona skarżąca stwierdziła, iż wniosek o zatwierdzenie taryf dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków jest niekompletny, czym naruszono § 19 ust. 2, § 19 ust. 3 pkt 1 i 3 powołanego wyżej rozporządzenia w sprawie określania taryf. Strona skarżąca wskazała, że Zakład Usług Komunalnych w Nowym Wiśniczu nie dołączył do wniosku informacji o zakresie swojej działalności. W ten sposób organ nadzoru przy ocenie nadzorczej nie mógł odnieść się do zarzutów dotyczących procedowania uchwały "mimo braku wieloletniego planu rozwoju i modernizacji urządzeń wodociągowych i urządzeń kanalizacyjnych". Wywodzi to z treści art. 21 ust. 7 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu, który to stanowi o obowiązku opracowania planu. Obowiązek ten dotyczy tych przedsiębiorstw, które planują budowę urządzeń wodociągowych i kanalizacyjnych, gdy tymczasem możemy mieć również do czynienia z sytuacją, że za budowę urządzeń odpowiada wyłącznie Urząd Miejski w Nowym Wiśniczu.