Dnia 13 marca 2008 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Nowacki Sędziowie: Sędzia WSA Małgorzata Łuczyńska Asesor WSA Ewa Alberciak (spr.) Protokolant asystent sędziego Joanna Wegner po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 marca 2008 roku sprawy ze skargi P. S. na decyzję Szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przeniesienia do rezerwy oddala skargę.
III SA/Łd 2/08
Uzasadnienie
Decyzją z dnia[...]. nr [...], wydaną na podstawie art. 46 ust. 2 pkt 2 lit. e i art. 46 ust. 3 pkt 4 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (tj. Dz. U. z 2004 r. Nr 241, poz. 2416 ze zm.) oraz art. 104 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (tj. Dz. U. z 2000r. Nr 98, poz. 107 ze zm.), Wojskowy Komendant Uzupełnień w S. odmówił przeniesienia do rezerwy P. S.
W uzasadnieniu organ I instancji wyjaśnił, że w dniu 14 września 2007r. P. S. zwrócił się do Wojskowego Komendanta Uzupełnień w S. o przeniesienie go do rezerwy z dniem 7.07.2007r., jako poborowego niepowołanego do odbycia zasadniczej służby wojskowej z powodu złożenia wniosku o przeznaczenie do służby zastępczej, któremu ta służba nie została przyznana.
Organ I instancji wskazał, że po odrzuceniu przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w dniu 6.01.2006r. skargi P. S. na orzeczenie Komisji ds. Służby Zastępczej z dnia [...] nr [...] o odmowie przeznaczenia do służby zastępczej, jako poborowy podlegał on osiemnastomiesięcznej dyspozycji. Oznacza to, iż w ciągu tego okresu Komendant miał prawo wezwać P. S. do osobistego stawienia się w sprawie powszechnego obowiązku obrony.
Wojskowy Komendant Uzupełnień w S. wyjaśnił, że zgodnie z art. 46 ust. 2 pkt 2 lit. e ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, przepis, na który powołuje się P. S. nie ma zastosowania w przypadku poborowych, którzy z przyczyn niezależnych od organów wojskowych nie mogli być powołani do odbycia zasadniczej służby wojskowej w terminie osiemnastu miesięcy ze względu na niestawienie się na wezwanie organów wojskowych w sprawach dotyczących powszechnego obowiązku obrony. Z powodu niestawiennictwa się P. S. na wezwania Wojskowego Komendanta Uzupełnień w S. (tj. na wezwanie w dniu 2.02.2006r., 12.04.2006r., 18.07.2006r.) osiemnastomiesięczna dyspozycja uległa przerwaniu (założono kartę poszukiwań i skierowano sprawę do Prokuratury Rejonowej w S.). Zgodnie z art. 46 ust. 3 pkt 4 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej poborowych niepowołanych do odbycia zasadniczej służby wojskowej z powodu niestawienia się na wezwanie organów wojskowych w sprawach dotyczących powszechnego obowiązku obrony przenosi się do rezerwy w ostatnim dniu upływu osiemnastu miesięcy następujących po dniu spełnienia obowiązku stawienia się na wezwanie organów wojskowych w sprawach dotyczących powszechnego obowiązku obrony. W związku z powyższym, skoro poborowy w dalszym ciągu podlega osiemnastomiesięcznej dyspozycji, brak jest podstaw do przeniesienia go do rezerwy.
Od powyższej decyzji odwołał się P. S. Podał, że nie stawił się na wezwania WKU z przyczyn od niego niezależnych, ze względu na biedę, w której się znajdował, brakowało mu pieniędzy na dojazd do S. Gdyby WKU przesłało razem z wezwaniem pieniądze, to jego stawiennictwo w terminach wyznaczonych stałoby się możliwe. Zdaniem odwołującego w jego przypadku ma zastosowanie art. 46 ustawy i zgodnie z nim powinien zostać przeniesiony do rezerwy. Odwołujący podniósł, że stan jego narządu wzroku stale ulega pogorszeniu, przy tak dużych problemach ze wzrokiem nie będzie w stanie normalnie funkcjonować w realiach służby wojskowej.