Dnia 8 listopada 2007 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Irena Krzemieniewska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Monika Krzyżaniak Sędzia NSA Janusz Nowacki Protokolant asystent sędziego Anna Łuczyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 października 2007 roku sprawy ze skargi G. L. na decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie ustalenia okresu służby uprawniającego do dodatku za wysługę lat 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Aresztu Śledczego w Ł. z dnia [...], nr [...]; 2) stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku; 3) zasądza od Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w Ł. na rzecz strony skarżącej - G. L. kwotę 257,00 (dwieście pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Decyzją personalną z dnia [...], nr [...] Dyrektor Aresztu Śledczego w Ł. na podstawie art. 104 k.p.a. oraz art. 31 ust. 1 pkt 4 i art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 roku o Służbie Więziennej (tekst jedn. Dz.U. z 2002r., Nr 207, poz. 1761 ze zm.) i § 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 7 lutego 2002 roku w sprawie dodatków o charakterze stałym do uposażenia zasadniczego funkcjonariuszy Służby Więziennej (Dz.U. Nr 14, poz. 137) ustalił G. L. na dzień 1 stycznia 2007 roku okres służby uprawniający do dodatku za wysługę lat w wymiarze 9 lat, 4 miesiące i 25 dni.
W uzasadnieniu decyzji organ I instancji wskazał, iż na dzień przyjęcia do służby więziennej tj. 1 lutego 1995 roku do wysługi lat G. L. zaliczono okres służby wojskowej w wymiarze 1 rok, 2 miesiące i 18 dni, a także pracę w uspołecznionych zakładach pracy w wymiarze 1 roku i 5 miesięcy. Ponadto ustalono, że w okresie od dnia 1 stycznia 1999 roku do dnia 31 grudnia 2002 roku oraz od dnia 7 listopada 2005 roku do dnia 31 grudnia 2006 roku G. L. przebywał na urlopach bezpłatnych. Zatem od wysługi lat w Służbie Więziennej, wynoszącej na dzień 1 stycznia 2007 roku - 14 lat, 6 miesięcy i 19 dni należało odliczyć okres, w którym funkcjonariusz przebywał na urlopie bezpłatnym tj. 5 lat 1 miesiąc i 24 dni.
Od powyższej decyzji G. L. na podstawie art. 127 § 1 k.p.a. wniósł odwołanie, podnosząc, iż jest niezadowolony z treści wydanej decyzji, gdyż jest ona sprzeczna z zasadą poszanowania praw nabytych. Nadmienił, iż od dnia 1 stycznia 2003 roku pobierał dodatek za wysługę lat w wysokości 15%, a zatem zmniejszenie jego wymiaru uważa za nieuzasadnione.
Decyzją z dnia [...], znak; [...] Dyrektor Okręgowy Służby Więziennej w Ł. utrzymał zaskarżoną decyzję organu I instancji mocy. W uzasadnieniu organ odwoławczy podkreślił, iż na dzień przyjęcia do służby więziennej tj. 1 lutego 1995 roku do okresu wysługi lat zaliczono okres służby wojskowej w wymiarze 1 rok, 2 miesiące i 18 dni oraz pracę w uspołecznionych zakładach pracy w wymiarze 1 rok i 5 miesięcy, co stanowiło łącznie okres 2 lat, 7 miesięcy i 18 dni. W czasie pełnienia służby w Służbie Więziennej w związku z dwukrotnym wyborem G. L. do pełnienia urzędu Starosty Zgierskiego udzielono funkcjonariuszowi urlopu bezpłatnego w okresie od dnia 1 stycznia 1999 roku do dnia 11 grudnia 2002 roku oraz od dnia 7 listopada 2005 roku do dnia 31 grudnia 2006 roku - stanowiących łączenie okres 5 lat, 1 miesiąca i 24 dni, które stosownie do treści § 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 7 lutego 2002 roku w sprawie dodatków o charakterze stałym do uposażenia zasadniczego funkcjonariuszy Służby Więziennej należy odliczyć od ogólnej wysługi lat. Odnosząc się do zarzutów zawartych w odwołaniu dotyczących pobierania od dnia 1 stycznia 2003 roku dodatku za wysługę lat w wysokości 15%, Dyrektor Okręgowy Służby Więziennej wskazał, iż było to świadczenie nieprawidłowo naliczone, a wszczęte w tym zakresie postępowanie wyjaśniające pozwoli ustalić powstałe nieprawidłowości. W zaistniałej sytuacji nie może być zatem mowy o "poszanowaniu praw nabytych", co sugeruje skarżący, gdyż wypłacany za wysługę lat dodatek był wypłacany w wyższej, niż należna wysokości, powstałej w wyniku błędu.