Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Irena Krzemieniewska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Łuczyńska Sędzia WSA Krzysztof Szczygielski Protokolant asystent sędziego Agata Brolik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 lutego 2012 r. sprawy ze skargi Wojewody [...] na uchwałę Rady Gminy [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie wyrażenia zgody na nieodpłatne używanie w nazwie znaku towarowego nazwy miejscowości [...] 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały; 2. orzeka, że zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku.
Uchwałą z dnia [...], nr [...] Rada Gminy P. wyraziła zgodę producentowi płytek ceramicznych "A" Spółce z o.o. z siedzibą w O. na nieodpłatne używanie w nazwie znaku towarowego nazwy miejscowości P.
Jako podstawę prawną podjętej uchwały wskazała art. 18 ust. 2 pkt 5 i pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. - Dz.U. z 2001r., nr 142, poz. 1591 ze zm.), zwanej dalej u.s.g., oraz art. 120 i art. 121 ustawy z dnia 30 czerwca 2000r. Prawo własności przemysłowej (tekst jedn. - Dz.U. z 2003r., nr 119, poz. 1117 ze zm.).
W skardze na powyższą uchwałę Wojewoda [...] wniósł o stwierdzenie jej nieważności w całości i zasądzenie na rzecz skarżącego kosztów postępowania według norm przepisanych.
Zaskarżonej uchwale Wojewoda [...] zarzucił istotne naruszenie prawa, tj. art. 7 Konstytucji RP w związku z art. 18 ust. 2 pkt 5 i pkt 15 u.s.g. oraz art. 120 i art. 121 ustawy Prawo własności przemysłowej.
W uzasadnieniu Wojewoda [...] zarzucił, że zaskarżoną uchwałą Rada Gminy P. naruszyła konstytucyjną zasadę praworządności wyrażoną w art. 7 Konstytucji RP. Oznacza ona, iż każde działanie organu władzy, w tym rady gminy, musi mieć oparcie w obowiązującym prawie, a Rada podejmując uchwałę winna w sposób ścisły wypełniać delegację ustawową. Odstąpienie od tej zasady stanowi istotne naruszenie prawa. Przepis art. 18 ust. 2 pkt 5 u.s.g. wskazuje na kompetencję Rady do uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, zaś art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy nie zawiera kompetencji do władczego dysponowania przez Radę nazwą miejscowości, jedynie odsyła do kompetencji rady zastrzeżonych ustawami. Z powołanego przez Radę w podstawie prawnej uchwały art. 120 i art. 121 ustawy Prawo własności przemysłowej takiej kompetencji wywieźć również nie można, bowiem przepisy te zawierają definicję znaku towarowego i określają, co może być takim znakiem (art. 120) oraz dopuszczają udzielenie prawa ochronnego na jego stosowanie (art. 121). Ustawodawca w art. 131 ust. 2 pkt 2 ustawy Prawo własności przemysłowej stwierdził, że nie udziela się praw ochronnych na oznaczenia zawierające nazwę lub skrót nazwy miast lub miejscowości (...), jeżeli zgłaszający nie wykaże się uprawnieniem, w szczególności zezwoleniem właściwego organu Państwa albo zgodą organizacji, na używanie oznaczenia w obrocie. Przepis ten należy odczytać w ten sposób, że inne ustawy mogą określić upoważnienie do udzielenia takiej zgody, a w takim przypadku jej uzyskanie przez zgłaszającego umożliwi udzielenie prawa ochronnego. W dniu 11 lipca 2011r. organ nadzoru wezwał Radę Gminy P. do uchylenia we własnym zakresie wskazanej uchwały. Jednakże pismem z dnia 29 lipca 2011r. Wójt Gminy P. nie zgodził się z argumentami przedstawionymi przez organ nadzoru i stwierdził, że uwagi te są nietrafne i bezpodstawne. Jedynym organem uprawnionym do wyrażenia zgody na używanie w znaku towarowym nazwy miejscowości jest rada gminy. Nie zgadzając się z tymi wyjaśnieniami, Wojewody [...] stwierdził, że takiego upoważnienia do używania nazwy miejscowości w znaku towarowym nie można wywieźć z domniemania kompetencji Rady Gminy we wszystkich sprawach należących do zakresu działania gminy, w przypadku, gdy przepis prawa nie wskazuje organów gminy jako właściwych do wydawania zezwoleń na używanie w znakach towarowych takiej nazwy.