Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Furmanek Sędziowie Sędzia WSA Ewa Alberciak Sędzia WSA Monika Krzyżaniak (spr.) Protokolant Asystent sędziego Agata Brolik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 września 2010 r. sprawy ze skargi J.F. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania dodatku mieszkaniowego oddala skargę
Decyzją z dnia [...] r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł., na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. oraz art. 5 ust. 1 pkt 2 i ust. 5, art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych, po rozpoznaniu odwołania J. F. od decyzji Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...] r. Nr [...] w sprawie odmowy przyznania dodatku mieszkaniowego, utrzymało w mocy zaskarżone rozstrzygnięcie.
W uzasadnieniu wskazano, iż organ I instancji ustalił, że powierzchnia użytkowa mieszkania skarżącego wynosi 62,11 m², a powierzchnia pokoi i kuchni - 51,93 m². Udział powierzchni pokoi i kuchni w powierzchni użytkowej przekracza 60%, bowiem wynosi 83,61%. Decyzją z dnia [...] r. Prezydent Miasta Ł. odmówił J. F. przyznania dodatku mieszkaniowego, z uwagi na przesłanki wynikające z art. 5 ust. 5 ustawy o dodatkach mieszkaniowych.
W odwołaniu skarżący wskazał, że w poprzednich okresach, kiedy pobierał dodatek mieszkaniowy zawsze wykazywał tę samą powierzchnię użytkową lokalu. Nie zmieniła się również sytuacja zdrowotna i materialna rodziny, wzrosły jedynie wydatki związane z utrzymaniem mieszkania, a mimo to odmówiono mu przyznania dodatku mieszkaniowego na podstawie, która wcześniej nie była brana pod uwagę.
Utrzymując w mocy zaskarżoną decyzję, Samorządowe Kolegium Odwoławcze wskazało, że zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy o dodatkach mieszkaniowych - normatywna powierzchnia użytkowa lokalu mieszkalnego lub budynku mieszkalnego, w którym znajduje się tylko jeden lokal mieszkalny (dom jednorodzinny), w przeliczeniu na liczbę członków gospodarstwa domowego nie może przekraczać 40 m² - dla dwóch osób. Skarżący spełnia kryterium dochodowe, lecz posiadanym metrażem lokalu mieszkalnego przekracza normatywną powierzchnię przewidzianą dla dwuosobowego gospodarstwa domowego. Organ podniósł, iż w sprawie nie może mieć zastosowania art. 5 ust. 3 ustawy o dodatkach mieszkaniowych, stanowiący, że normatywną powierzchnię powiększa się o 15 m², jeżeli w lokalu mieszkalnym zamieszkuje osoba niepełnosprawna poruszająca się na wózku lub osoba niepełnosprawna, której niepełnosprawność wymaga zamieszkiwania w oddzielnym pokoju. W aktach sprawy znajduje się bowiem orzeczenie o stopniu niepełnosprawności U. J.- F. z dnia [...] r., z którego wynika, że została zaliczona do stopnia niepełnosprawności lekkiego, z przeciwwskazaniami do dźwigania i pracy w wymuszonej pozycji kręgosłupa. Z orzeczenia powyższego wynika nadto, że żona skarżącego nie wymaga zamieszkiwania w oddzielnym pokoju, co skutkuje, że nie może mieć zastosowania w niniejszym przypadku norma art. 5 ust. 3 w/w ustawy, tj. pozwalająca na powiększenie powierzchni normatywnej o 15 m².
W skardze z dnia 14 maja 2010 r. J. F. wniósł o uchylenie powyższej decyzji, podnosząc, że w poprzednich okresach otrzymywał dodatek mieszkaniowy przy takiej samej powierzchni użytkowej. Zaznaczył, że w umowie najmu lokalu z 1983 r. powierzchnia mieszkalna jest określona na 44,76 m², a nie jak wskazano w decyzjach - 51,93 m². Wyjaśnił, że w aneksie do umowy najmu wskazano, że łazienkę zrobił we własnym zakresie kosztem kuchni. Skarżący podał także, że dwóch pierwszych decyzjach o niepełnosprawności nie było mowy o osobnym pokoju, jedynym zaświadczeniem było zaświadczenie lekarskie dla osoby niepełnosprawnej ubiegającej się o przyznanie dodatku. Do skargi załączono kserokopię umowy najmu z 1983 r. wraz z aneksem, kserokopię dokumentacji medycznej żony oraz kserokopię pisma Administracji Nieruchomości z dnia [...] r. wyrażającego zgodę na wydzielenie łazienki.