Dnia 4 września 2014 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Alberciak (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Janusz Nowacki, Sędzia NSA Teresa Rutkowska, , Protokolant Sekretarz sądowy - Bartosz Adamus, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 września 2014 roku sprawy ze skargi J. P. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia kary pieniężnej uchyla zaskarżoną decyzję.
Decyzją z dnia [...][...] Inspektor Transportu Drogowego utrzymał w mocy decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] o odmowie umorzenia J. P. kary pieniężnej, wynikającej z decyzji [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...]
W uzasadnieniu organ drugiej instancji wskazał, że decyzją z dnia [...] [...] Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego nałożył na J. P. karę pieniężną w kwocie 3 350 zł. W wyniku rozpatrzenia odwołania od tej decyzji [...] Inspektor Transportu Drogowego w dniu [...] wydał decyzję o uchyleniu decyzji organu pierwszej instancji i umorzeniu postępowania w zakresie należności w wysokości 100 zł i utrzymaniu decyzji w pozostały zakresie, tj. kary pieniężnej w wysokości 3 250 zł.
W związku z powyższym strona pismem z dnia 28 stycznia 2013 r. złożyła wniosek o umorzenie nałożonej kary pieniężnej. Podała, że jest na emeryturze, a świadczenie, które pozostaje po potrąceniu przez komornika należności wynosi 741,72 zł i nie wystarcza na zakup potrzebnych leków. Ponadto wnioskodawca podał, że jest osobą chorą z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności. Jego stan zdrowia ulega ustawicznemu pogorszeniu. W 2008 r. został całkowicie pozbawiony majątku przez komornika. Od 2009 r. nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. Do pisma wnioskodawca załączył oświadczenie o majątku, dochodach i źródłach utrzymania, odcinek emerytury, druk z ZUS określający wysokość emerytury wraz ze wskazaniem, że z powodu egzekucji administracyjnej świadczenie ulega zmniejszeniu, orzeczenie o stopniu niepełnosprawności oraz informację o stanie zaległości w sprawie egzekucyjnej.
W wyniku przeprowadzonego postępowania [...] Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego w dniu [...] wydał decyzję o odmowie umorzenia kary pieniężnej w wysokości 2 500 zł.
W odwołaniu od tej decyzji strona podała, że nie ma zdrowia, sił, pieniędzy, ale ma prawie siedemdziesiąt lat i jest schorowanym człowiekiem z miesięczną emeryturą wynoszącą 769,66 zł. W obecnej sytuacji finansowej musi wybierać czy kupić leki, jedzenie, czy trochę opału. Komornik odebrał mu dorobek życia. Obecnie pozostały mu tylko długi. Od 2010 r. nie pracuje i nie posiada rachunku w banku, weksli oraz nieruchomości.
Wydając opisaną na wstępie decyzję, organ drugiej instancji wskazał, że zgodnie z obowiązującym prawem umorzenie w całości należności pieniężnej, która została nałożona decyzją administracyjną w związku z naruszeniem postanowień ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym oraz pozostałych przepisów, do których zastosowanie ma załącznik do ustawy o transporcie drogowym możliwe jest na podstawie art. 56 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz.U. nr 157, poz. 1240). Zgodnie z art. 64 ust. 1 wskazanej ustawy, właściwy organ na wniosek zobowiązanego może udzielać określonych w art. 55 ulg w spłacie zobowiązań z tytułu należności, o których mowa w art. 60. Sposób rozstrzygnięcia sprawy w przedmiocie umorzenia kary pieniężnej ustawodawca pozostawił swobodnemu uznaniu kierownikowi państwowej jednostki budżetowej lub dysponentowi części budżetowej. Zgromadzenie materiału dowodowego, w oparciu, o który organ administracyjny podejmuje decyzję, wymaga współdziałania ze strony dłużnika, który będąc zainteresowany pomyślnym rozpoznaniem podania powinien przedłożyć wszelkie niezbędne dokumenty oraz te, które w jego ocenie przemawiają za pozytywnym rozstrzygnięciem jego sprawy. Strona do wniosku o umorzenie kary pieniężnej załączyła oświadczenie o majątku, dochodach i źródłach utrzymania, odcinek emerytury, druk z ZUS określający wysokość emerytury wraz ze wskazaniem, że z powodu egzekucji administracyjnej świadczenie ulega zmniejszeniu, orzeczenie o stopniu niepełnosprawności oraz informację o stanie zaległości w sprawie egzekucyjnej. Pismem z dnia 11 lutego 2013 r. organ wezwał wnioskodawcę do przedstawienia wszelkich dokumentów, które w jego ocenie przemawiają za pozytywnym rozpatrzeniem wniosku. W odpowiedzi na wezwanie strona przesłała kserokopię PIT 40A za rok podatkowy 2012. Z kopii druku z ZUS z dnia 1 marca 2012 r. o wysokości zwaloryzowanej emerytury wynika, że stronie została przyznana emerytura w kwocie 1 248,05 zł miesięcznie, a wysokość świadczenia do wypłaty po dokonaniu potrąceń wynosi 741,72 zł miesięcznie. W związku z powyższym, w ocenie organu drugiej instancji, zobowiązany mimo trudnej sytuacji zdrowotnej posiada stały dochód. Ustawowe regulacje egzekucji administracyjnej zakładają ograniczenia w prowadzeniu egzekucji w stosunku do należności otrzymywanych przez stronę i przewidują daleko posuniętą ochronę dłużnika. Uznając za niezasadny zarzut przedawnienia, organ drugiej instancji podniósł że kary pieniężne wymierzane na podstawie art. 92 ustawy o transporcie drogowym nie są niepodatkowymi należnościami budżetowymi w rozumieniu art. 2 § 2 i art. 3 pkt 8 Ordynacji podatkowej. Co prawda stanowią dochód budżetu państwa, nie są jednak należnościami wynikającymi ze stosunków publicznoprawnych nakazujących określonym podmiotom świadczenia pieniężne na rzecz Państwa. Kary te są następstwem stwierdzenia przez organ deliktu administracyjnego, stanowiąc instrument prawa administracyjnego, ale o określonym charakterze represyjnym. Są rodzajem sankcji za nieprzestrzeganie przepisów prawa publicznego. Brak jest również podstaw do zastosowania w sprawie art. 118 Kodeksu cywilnego, bądź art. 45 Kodeksu wykroczeń.