Dnia 8 grudnia 2009 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Łuczyńska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Ewa Alberciak Sędzia WSA Krzysztof Szczygielski Protokolant asystent sędziego Anna Łuczyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 grudnia 2009 roku sprawy ze skargi A Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w C. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zezwolenia na prowadzenie działalności jako zarejestrowany handlowiec oddala skargę.
W dniu 18 września 2006 roku "A." Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w C. wystąpiła do Naczelnika Urzędu Celnego II w Ł. z wnioskiem o wydanie zezwolenia na prowadzenie działalności jako zarejestrowany handlowiec. Do wniosku Spółka przedłożyła dokumenty określone w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 1 marca 2004 roku w sprawie zezwoleń na prowadzenie składu podatkowego, działalności jako zarejestrowany handlowiec oraz niezarejestrowany handlowiec, a także na wykonywanie czynności w charakterze przedstawiciela podatkowego (Dz.U. Nr 35, poz. 312 ze zm.).
Po rozpatrzeniu wniosku, Naczelnik Urzędu Celnego II w Ł. decyzją z dnia [...], nr [...] na podstawie art. 207 ustawy z dnia z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz.U. z 2005r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) w związku z art. 61 ust. 2 oraz art. 31 ust. 1 pkt 4, art. 37 ust. 4 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 roku o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 29, poz. 257 ze zm.) odmówił "A." Spółce z o.o. wydania zezwolenia na prowadzenie działalności jako zarejestrowany handlowiec. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ celny I instancji wskazał, iż przyczyną odmowy wydania wnioskowanego zezwolenia było niespełnienie przez Spółkę jednego z wymagań warunkujących udzielenie zezwolenia, jakim jest niezaleganie z podatkami stanowiącymi dochód budżetu państwa. Naczelnik Urzędu Celnego podkreślił, iż analiza zgromadzonego materiału dowodowego wykazała, iż "A." Spółka z o.o. jako nabywca PHU "A." D. G. odpowiada całym swoim majątkiem solidarnie z podatnikiem - PHU "A." D. G. - za zaległości podatkowe do wysokości 8.000.000 zł, które powstały do dnia 28 grudnia 2005 roku w związku z prowadzoną przez dłużnika działalnością gospodarczą. O przeniesieniu odpowiedzialności podatkowej na Spółkę, Naczelnik Urzędu Celnego II w Ł. orzekł decyzją z dnia [...], nr [...], którą po rozpatrzeniu odwołania Dyrektor Izby Celnej w Ł. utrzymał w mocy decyzją nr [...] z dnia [...].
Od powyższej decyzji Naczelnika Urzędu Celnego II w Ł. z dnia [...] w przedmiocie odmowy wydania zezwolenia na prowadzenie działalności jako zarejestrowany handlowiec, Spółka "A." złożyła odwołanie. Podnosząc zarzut rażącego naruszenia prawa tj. art. 51 ustawy- Ordynacja podatkowa, poprzez błędne przyjęcie, że odpowiedzialność za cudzy dług stanowi zaległość podatkową oraz naruszenie art. 31 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku akcyzowym, poprzez błędne uznanie, że Spółka zalega z płatnością zobowiązań podatkowych, wniosła o zmianę zaskarżonej decyzji w trybie art. 226 § 1 w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej i wydanie zezwolenia na prowadzenie działalności jako zarejestrowany handlowiec. W uzasadnieniu odwołania Spółka podniosła, iż orzekający w niniejszej sprawie organ I instancji pomylił dwie zasadniczo różne kategorie długu podatkowego tzn. zaległość podatkową z odpowiedzialnością za cudzy dług. Zdaniem Spółki, wskazana w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji zaległość podatkowa, nie jest zaległością podatkową Spółki "A.", o której mowa w Rozdziale 5 Ordynacji podatkowej. Kwota 8.000.000 zł stanowi przeniesioną na Spółkę odpowiedzialność za cudzy dług podatkowy na podstawie przepisów Rozdziału 15 Ordynacji podatkowej. Decyzja natomiast o odpowiedzialności osoby trzeciej, jest w ocenie Spółki podstawą do żądania spełnienia świadczenia przez osobę trzecią, nie powstaje bowiem wówczas żadne nowe zobowiązanie podatkowe, lecz zobowiązanie do zapłaty istniejącej już zaległości podatkowej. Spółka podkreśliła, że osoba trzecia ponosi odpowiedzialność za cudze zobowiązania, ale w takiej sytuacji nie następuje wstąpienie w miejsce pierwotnego dłużnika, lecz jest to odpowiedzialność obok pierwotnego dłużnika.