Dnia 10 października 2012 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Nowacki Sędziowie Sędzia NSA Teresa Rutkowska Sędzia WSA Krzysztof Szczygielski (spr.) Protokolant asystent sędziego Anna Łuczyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 września 2012 roku sprawy ze skargi K. G. na postanowienie Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Ł. z dnia [...] znak; w przedmiocie oddalenia zarzutów w sprawie postępowania egzekucyjnego w zakresie zabezpieczenia wyrobów wycofanych z obrotu 1) uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Ł. z dnia [...] znak;[...]; 2) zasądza od Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Ł. na rzecz skarżącego - K. G. kwotę 357,00 (trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w Ł. postanowieniem z dnia [...] nr [...] po rozpoznaniu zarzutów wniesionych w dniu 18 października 2010 r. przez K. G. w sprawie zabezpieczenia wyrobów wycofanych z obrotu na podstawie decyzji Głównego Inspektora Sanitarnego z dnia 2 października 2010 r. oraz po zapoznaniu się ze stanowiskiem Głównego Inspektora Sanitarnego w sprawie zarzutów zobowiązanego wyrażonym w postanowieniu z dnia [...] znak: [...] - oddalił zarzuty K. G. w przedmiocie postępowania egzekucyjnego.
W uzasadnieniu organ administracji wyjaśnił, że K. G. wniósł odwołanie od decyzji Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Ł., które zostało uznane przez organ egzekucyjny za zarzuty w przedmiocie prowadzenia postępowania zabezpieczającego, wszczętego na podstawie zarządzenia z dnia [...] znak: [...], doręczonego skarżącemu w dniu 29 października 2010 r., wydanego przez Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Ł. w oparciu o decyzję Głównego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] znak [...]. Wierzyciel - Główny Inspektor Sanitarny uznał zarzuty zobowiązanego za niedopuszczalne postanowieniem z dnia [...], następnie utrzymanym w mocy przez ten organ po rozpatrzeniu zażalenia zobowiązanego. Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w Ł. podzielił argumentację przedstawioną przez Głównego Inspektora Sanitarnego przedstawioną w postanowieniu z dnia [...], z której wynika, że zarzuty skarżącego są nieuzasadnione. Ze zgłoszonych zarzutów wynika, że zobowiązany kwestionuje zgodność z prawem zaskarżonej decyzji. Zaskarżona decyzja została wydana w oparciu o decyzję Głównego Inspektora Sanitarnego z dnia 2 października 2010 r. opatrzoną rygorem natychmiastowej wykonalności, co zobowiązywało do podjęcia natychmiastowych działań organy państwowej inspekcji sanitarnej. Działania te miały charakter czynności egzekucyjnych i były podejmowane na podstawie art. 29 ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej. Zgodnie z tym przepisem w przypadkach wymienionych w art. 27-28 państwowi inspektorzy sanitarni są uprawnieni do zabezpieczenia pomieszczeń, środków transportu, maszyn i innych urządzeń, środków spożywczych, przedmiotów użytku, materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością, kosmetyków, detergentów, substancji chemicznych, ich mieszanin a także innych wyrobów mogących mieć wpływ na zdrowie ludzi. Do postępowania zabezpieczającego stosuje się przepisy ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, jeżeli przepisy szczególne nie stanowią inaczej. Z powyższego przepisu wynika uprawnienie organów inspekcji sanitarnej do podjęcia działań mających na celu ochronę bezpieczeństwa życia i zdrowia ludzi. Na jego podstawie zabezpieczono w sklepie skarżącego produkty " dopalacze", które mogły stwarzać zagrożenie bezpieczeństwa dla życia lub zdrowia ludzkiego. Istnienie takiego zagrożenia stanowiło również podstawę do nadania decyzji znak: PPiS-Ł- 184/2010, rygoru natychmiastowej wykonalności, zgodnie z art. 108 § 1 k.p.a. Zgłoszone zarzuty nie znajdują uzasadnienia w przepisach ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Art. 33 tej ustawy wymienia enumeratywnie możliwe podstawy zgłaszanych zarzutów. Skarżący nie powołał w swym odwołaniu żadnej z tych podstaw.