Dnia 30 października 2007 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Monika Krzyżaniak Sędziowie Sędzia NSA Janusz Furmanek (spr.) Sędzia WSA Małgorzata Łuczyńska Protokolant asystent sędziego Tomasz Godlewski po rozpoznaniu w dniu 30 października 2007 roku na rozprawie sprawy ze skargi J. O. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania w sprawie dodatku mieszkaniowego stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji
III SA/Łd 644/07
Uzasadnienie
Prezydent Miasta Z., decyzją z dnia [...]., Nr [...], po rozpatrzeniu wniosku J.O., odmówił wznowienia postępowania zakończonego ostateczną decyzją Prezydenta Miasta Z. z dnia [...] w sprawie przyznania dodatku mieszkaniowego w okresie od lutego do lipca 2002 r.
W uzasadnieniu decyzji organ l instancji podał, że strona złożyła w dniu 5 lutego 2007 r. wniosek o ponowne przeliczenie dodatku mieszkaniowego, zgodnie z orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 9 maja 2006 r., opublikowanego w dniu 18 maja 2006 r. w Dzienniku Ustaw Nr 84 z 2006 r. W wyroku tym Trybunał Konstytucyjny uznał, że dodatek mieszkaniowy należy wyliczyć od 100 % wydatków mieszkaniowych, a nie od 90 %, jak to wyliczono w wydanych przed wyrokiem decyzjach. Jednakże zgodnie z art. 145a § 1 i 2 K.p.a. wniosek taki strona mogła złożyć w ciągu miesiąca od dnia ogłoszenia wyroku, tj. do dnia 19 czerwca 2006 r. Wniosek J.O. złożony został po tym terminie i na tej podstawie wydano decyzję o odmowie wznowienia postępowania administracyjnego w sprawie ponownego przeliczenia dodatku mieszkaniowego.
Od decyzji organu I instancji J.O. złożyła odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł., prosząc o ponowne rozpatrzenie jej sprawy.
Decyzją z dnia [...], Nr [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł., utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta Z.
Organ odwoławczy wskazał na art. 145 a § 1 k.p.a., który stanowi, że można żądać wznowienia postępowania również w przypadku, gdy Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności aktu normatywnego z Konstytucją, umową międzynarodową lub z ustawą, na podstawie którego została wydana decyzja. Ustawodawca zastrzegł jednak w § 2 art. 145 a K.p.a. , że w sytuacji określonej w § 1 skargę o wznowienie wnosi się w terminie jednego miesiąca od dnia wejścia w życie orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego. Istotne w danej sprawie orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego zapadło w dniu 9 maja 2006 r. i zostało opublikowane w Dzienniku Urzędowym z dnia 18 maja 2006 r. Nr 84, pod pozycją 587. Zgodnie z art. 190 ust. 3 Konstytucji RP orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, jednak Trybunał Konstytucyjny może określić inny termin utraty mocy obowiązującej aktu normatywnego. Termin ten nie może przekroczyć osiemnastu miesięcy, gdy chodzi o ustawę, a gdy chodzi o inny akt normatywny - dwunastu miesięcy.(...). Dlatego więc w rozpatrywanym przypadku termin miesięczny liczono od dnia wejścia w życie orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego, a zatem od dnia ogłoszenia orzeczenia w organie publikacyjnym. Zgodnie z art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz.U. z 2005 r. Nr 190, poz. 1606 ze zm.) dzień ogłoszenia to dzień wydania organu publikacyjnego. W tym konkretnym przypadku termin do wniesienia wniosku minął 19 czerwca 2006 roku. Organ l instancji prawidłowo zatem przyjął, że wniosek J.O. wpłynął po terminie określonym w art. 145 a § 2 K.p.a.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. podniosło również, że strona w swoim podaniu z dnia 5 lutego 2007 r. stwierdziła, iż o możliwości wyrównania dodatku mieszkaniowego dowiedziała się dopiero w dniu 31 stycznia 2007 r., a nikt nie poinformował jej w odpowiednim czasie, aby zgłosić się po wyrównanie tego dodatku. Jednakże w ocenie Kolegium organy administracji publicznej nie mają obowiązku powiadamiania wszystkich o aktualnie zmieniających się przepisach czy zapadłych orzeczeniach Trybunału Konstytucyjnego. Przy dołożeniu szczególnej staranności strona mogła uzyskać odpowiednie informacje. W ocenie organu odwoławczego wniosku strony nie można też traktować jako prośby o przywrócenie terminu w rozumieniu art. 58 K.p.a.