Sąd podziela stanowisko strony skarżącej, iż następstwem zamontowania przedmiotowego urządzenia jest zakłócenie korzystania z nieruchomości stanowiącej jej własność. Ponadto silne drgania, wywołane przez przejeżdżające przez urządzenie pojazdy, mają negatywny wpływ na zdrowie i samopoczucie skarżącej i jej domowników. Zastosowana konstrukcja nie odpowiada wymaganiom określonym w rozporządzeniu (nieprawidłowe odwodnienie powodujące powstawanie kałuż i tafli lodu), a ponadto znajduje się na drodze, po której odbywa się autobusowy transport pasażerski.
Z opinii sporządzonej przez inż. J. S. wynika, iż przejazd ciężkich pojazdów wywołuje drgania wywierające wpływ na osoby przebywające w budynku. Z wyjaśnień strony wynika także, iż skutki drgań są szczególnie dotkliwe w nocy, bowiem uniemożliwiają spokojny sen.
Organ w toku sporu nie podważał istnienia ww. okoliczności podnoszonych przez stronę skarżącą. Jedynie, powołując się na pismo Powiatowego Inspektora Budowlanego w Z. z dnia 10 sierpnia 2012 r. przyjął, że podczas oględzin nie stwierdzono jakichkolwiek uszkodzeń elementów konstrukcyjnych budynku. Jednakże w tym piśmie inspektor nadzoru budowlanego wyjaśnił, cyt. " Nie można zaprzeczyć podnoszonemu przez właścicieli wnioskowaniu, że przyczyną (usterek) może być rzeczone urządzenie ruchu drogowego, lecz w ocenie organu należy uzupełnić, że dotyczy to przypadków naruszeń przepisów ruchu drogowego, polegających na przekroczeniach dozwolonej prędkości przez kierujących pojazdami, które przypadki wiążą się z nagłym hamowaniem przed progiem zwalniającym oraz przejazdami przez niego z nadmierna prędkością, dopiero w takich przypadkach mogą wywoływać niepożądane odczuwalne skutki jak hałas i drganie".
Starosta powołując się na ww. pismo zakłada, iż urządzenie spełnia wszystkie parametry przewidziane w rozporządzeniu.
Tymczasem, jak Sąd wyżej ustalił, zatwierdzenie organizacji ruchu nastąpiło z naruszeniem przepisów określonych w rozporządzeniu.
W ocenie Sądu pismo Powiatowego Inspektora Budowlanego w Z. potwierdza, iż sąsiedztwo urządzenia spowalniającego ruch pojazdu ma bezpośredni, negatywny wpływ na komfort życia i zdrowie skarżącej i osób z nią zamieszkujących. Występujące drgania i hałas ograniczają prawo skarżącej do niezakłóconego korzystania z nieruchomości ( art. 140 kodeksu cywilnego) oraz ochrony zdrowia (art. 23 k.c.).
Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności Sąd, na podstawie art. 147 § 1 p.p.s.a., stwierdził nieważność zaskarżonego aktu.
W pozostałym zakresie, to jest żądania nakazania organowi nadzoru wykonania czynności na rzecz skarżącej na koszt i ryzyko powiatu, to znaczy usunięcia przedmiotowego urządzenia zwalniającego ruch pojazdów, skargę należało oddalić na podstawie art. 151 p.p.s.a.
Sąd uznał, że zaskarżony akt, choć wydany z naruszeniem przepisów prawa, miał jednak wpływ na zwiększenie bezpieczeństwa uczniów pobliskiej szkoły oraz innych pieszych. Niezwłoczne usunięcie przedmiotowego urządzenia zwiększyłoby ryzyko wypadków drogowych z udziałem osób pieszych.
Wobec stwierdzenia przez Sąd nieważności zaskarżonego aktu organ zobowiązany jest dokonać kolejnej zmiany organizacji ruchu w zakresie dotyczącym przejścia dla pieszych w I., w szczególności ustalając prawidłowe parametry technicznych tego urządzenia. Zmiany te uwzględnią również prawa mieszkańców pobliskich budynków do niezakłóconego korzystania z nieruchomości. Organ będzie miał także na uwadze ograniczenie hałasu i drgań wywołanych ruchem ciężkich pojazdów przejeżdżających przez przejście dla pieszych.
O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 200 w zw. z art. 205 § 2 p.p.s.a.
d.cz.