Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Szczygielski (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Irena Krzemieniewska Sędzia NSA Janusz Nowacki Protokolant Asystent sędziego Tomasz Porczyński po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 grudnia 2017 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w Radomsku na uchwałę Rady Gminy w Kodrębie z dnia 28 września 2001 r. nr XXVII/177/2001 w przedmiocie ustalenia liczby punktów sprzedaży napojów alkoholowych oraz zasad usytuowania miejsc sprzedaży napojów alkoholowych na terenie gminy stwierdza nieważność § 2 pkt 1 zaskarżonej uchwały.
Prokurator Rejonowy w Radomsku wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na uchwałę nr XXVII/177/2001 Rady Gminy w K. z dnia 28 września 2001 r. w sprawie określenia zasad usytuowania miejsc sprzedaży w Gminie K. Zarzucił podjęcie tej uchwały z istotnym naruszeniem prawa, przez wprowadzenie rozwiązań sprzecznych z celami ustawy z dnia 16 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi poprzez wskazanie minimalnej dopuszczalnej odległości miejsc sprzedaży, podawania i spożywania napojów alkoholowych do obiektów i miejsc wskazanych w art. 14 ww. ustawy zaledwie na 20 m.
W uzasadnieniu skargi wyjaśniono, że rada gminy ustalając zasady usytuowania miejsc sprzedaży i podawania alkoholu nie ma całkowitej swobody, bowiem jest zobowiązana do podejmowania działań mających na celu ograniczenie spożywania napojów alkoholowych. W art. 2 ustawy wskazano, że wykonanie zadań w zakresie przeciwdziałania alkoholizmowi następuje poprzez odpowiednie kształtowanie polityki społecznej, m.in. poprzez ograniczanie dostępu do alkoholu. Nie można się zgodzić, aby odległość zaledwie 20 metrów była wystarczająca dla realizacji ww. celów. Pozwala to na usytuowanie obiektów sprzedaży i podawania napojów alkoholowych nawet w najbliższym sąsiedztwie punktu chronionego, co w sposób oczywisty kłóci się z postulatem realizowania obowiązku ograniczania dostępu, w szczególności w stosunku do osób nieletnich.
Rada Gminy w K. w odpowiedzi na skargę wniosła o jej oddalenie stwierdzając, że ustawodawca nie określił żadnych konkretnych kryteriów ustalania zasad sytuowania punktów sprzedaży alkoholu, np. przez podanie minimalnej odległości. Zdaniem Rady odległość sytuowania punktów sprzedaży alkoholu winna uwzględniać uwarunkowania miejscowe, zagospodarowanie terenu, odległości pomiędzy budynkami. W przedmiotowej uchwale Rada Gminy w K. uznała, że odległość 20 metrów od obiektów chronionych do punktów sprzedaży alkoholu jest wystarczająca z punktu widzenia ograniczenia jego dostępności i stwarzania zagrożenia w funkcjonowaniu obiektów chronionych. Brak jest jakichkolwiek przesłanek by uznać, że zwiększenie tej odległości przełożyłoby się na ograniczenie dostępności alkoholu. Zgodnie z ugruntowaną linią orzeczniczą jednoznaczne określenie odległości miejsc sprzedaży napojów alkoholowych od miejsc chronionych dąży do realizacji celu ustawy, to jest ograniczania dostępności alkoholu i tworzenia warunków motywujących powstrzymywanie się od spożywania alkoholu. W kwestionowanym przez Prokuratora Rejonowego w Radomsku § 2 pkt. 1 zaskarżonej uchwały rada uchwaliła, że sprzedaż detaliczna napojów może odbywać się jedynie i wyłącznie w lokalu usytuowanym w odległości nie mniejszej niż 20 metrów od szkół, przedszkoli, placówek kulturalno-oświatowych, kościołów, zakładów opieki zdrowotnej, licząc ciągiem pieszym wzdłuż publicznie przebiegających dróg. Zapis ten jest zgodny z kompetencją ustawową, ma charakter jednoznaczny, ścisły i niepozostawiający swobody uznaniowej. W zaskarżonej uchwale przyjęto odległość nie mniejszą niż 20 metrów liczoną nie w linii prostej, ale liczoną ciągiem pieszym wzdłuż publicznie przebiegających dróg co powoduje, że faktyczna odległość jest większa niż 20 metrów i w pełni realizuje obowiązek ograniczania dostępności do alkoholu. W wyroku WSA w Lublinie z dnia 24 września 2013 r., sygn. akt III SA/Lu 335/13 przyjęto, że odległość 15 m. jest odległością, która kłóci się z obowiązkiem ograniczania dostępności do alkoholu, w szczególności w stosunku do osób nieletnich, z czego a contrario można wywodzić, że odległość powyżej 15 m. usytuowania punktów sprzedaży alkoholu od obiektów chronionych gwarantuje już w pełni realizację obowiązku ograniczenia dostępności.