1. warunkiem uczestnictwa w loterii było nabycie innego dowodu udziału w grze (poprzez polubienie i udostępnienie postu na fan page [...], polubienie tego fan page - o ile tego nie zrobiono wcześniej oraz wpisanie w komentarzu "Wellness";
2. wynik w szczególności zależał od przypadku (zwycięzca wyłoniony w drodze losowania);
3. podmiot urządzający loterie oferował wygraną rzeczową (karnet na zabiegi w salonie)
4. uczestnictwo w loterii było nieodpłatne.
Pismem z 25 czerwca 2018 r. M. N. złożyła odwołanie od ww. decyzji, zarzucając organowi I instancji:
1. naruszenie art. 210 § 1 ust. 6 O.p., poprzez zaniechanie sporządzenia uzasadnienia zaskarżonej decyzji w części, w jakiej stwierdza się, że zorganizowany konkurs z czerwca 2017 r. spełniał kryteria loterii promocyjnej określone w art. 2 ust. 1 pkt 10 u.g.h., w szczególności niewskazanie, który z warunków uczestnictwa określonych w tym przepisie, stawiany był uczestnikom konkursu z czerwca 2017 r.,
2. naruszenie art. 2 ust. 1 pkt 10 u.g.h. przez zakwalifikowanie urządzonego konkursu z czerwca 2017 r. jako loterii promocyjnej w sytuacji, gdy warunkiem uczestnictwa w tym wydarzeniu nie było ani nabycie towaru, ani usługi, ani też innego dowodu udziału w grze, a tylko spełnienie takiego warunku pozwalałoby zakwalifikować wydarzenie jako loterię promocyjną,
3. naruszenie art. 191 O.p. poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego, a w szczególności:
• złożonych przez skarżącą zeznań w zakresie, w jakim wskazywała, że do wzięcia udziału w konkursie z czerwca 2017 r. wystarczyło polubienie posta na portalu Facebook, udostępnienie go i dodanie komentarza,
• wydruków zrzutów ekranów z widokiem strony portalu Facebook zawierającej profil przedsiębiorstwa wskazujących, że do wzięcia udziału w konkursie z czerwca 2017 r. wystarczyło polubienie posta na portalu Facebook, udostępnienie go, polubienie profilu (fan page'a) i dodanie komentarza o treści "Wellness" oraz wyprowadzenie z powyższych dowodów sprzecznego z zasadami logiki wniosku, że przedstawiały one warunki uczestnictwa spełniające kryteria określone w. art. 2 ust. 1 pkt 10 u.g.h., tj.: nabycie towaru, usługi lub innego dowodu udziału w grze.
Z uwagi na powyższe skarżąca wniosła o uchylenie decyzji organu pierwszej instancji w całości i umorzenie postępowania w sprawie.
Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w [...] podkreślił za Naczelnikiem [...] Urzędu Celno - Skarbowego w [...], że warunki urządzania i zasady prowadzenia działalności w zakresie gier losowych, zakładów wzajemnych, gier w karty i gier na automatach określa ustawa z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych. Organ wskazał na treść art. 3 tej ustawy, a także art. 1 ust. 2, zawierający definicję gier hazardowych oraz art. 2 ust. 1 u.g.h. zawierający rozumienie pojęcia "gry losowe". Organ odwoławczy zaznaczył także, że przepis art. 7 ust. 1 u.g.h. nakazuje osobom urządzającym m.in. loterię promocyjną (tj. osobom fizycznym, osobom prawnym lub jednostkom organizacyjnym niemającym osobowości prawnej) uzyskanie stosownego zezwolenia. Dodatkowo powołał treść art. 13 u.g.h., a także art. 32 ust. 3 u.g.h., art. 68 ust. 1 u.g.h., art. 69 ust. 1 pkt 5, a następnie wskazał, że urządzający gry hazardowe bez koncesji, bez zezwolenia lub bez dokonania wymaganego zgłoszenia podlega karze pieniężnej, której wysokość określona została w art. 89 ust. 4 pkt 1 lit. b i wynosi 5 - krotność opłaty za wydanie koncesji lub zezwolenia.