Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Grzegorz Grymuza (sprawozdawca), Sędziowie: WSA Ewa Kowalczyk, WSA Iwona Tchórzewska, Protokolant: referent stażysta Michał Białowski, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 8 lutego 2017 r. sprawy ze skargi A. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] czerwca 2016 r. nr [...] w przedmiocie zezwolenia na lokalizację urządzeń w pasie drogowym I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz A. B. kwotę [...] złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] czerwca 2016 r. nr [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. utrzymało w mocy decyzję Zarządu Powiatu Ł. z dnia [...] kwietnia 2015 r. nr [...], odmawiającą wydania A. B. zezwolenia na zlokalizowanie urządzeń infrastruktury technicznej niezwiązanej z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego w pasie drogowym drogi powiatowej nr 1343 L S. P. - R. K. (działka ewidencyjnym nr 136 w S. P.).
Decyzja organu pierwszej instancji z dnia [...] kwietnia 2015 r., oparta między innymi na przepisach art.39 ust. 3 i 3a ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 460 ze zm.), została wydana po ponownym rozpatrzeniu sprawy uprzednio rozstrzygniętej decyzją z dnia [...] maja 2014 r., która została uchylona w trybie odwoławczym na podstawie art.138 § 2 k.p.a. decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] grudnia 2014 r.
W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji wskazano, że toku ponownego postępowania organ pierwszej instancji ustalił, że wniosek skarżącej dotyczył lokalizacji urządzeń telekomunikacyjnych.
Podniesiono, że z uzasadnienia decyzji organu pierwszej instancji wynika, że przyczyną odmowy uwzględnienia wniosków o lokalizację było ustalenie, iż umieszczenie urządzeń w pasie drogowym spowodowałoby zniszczenie lub uszkodzenie drogi oraz zagrażałoby bezpieczeństwu ruchu drogowego. Organ pierwszej instancji wskazał na przykłady zniszczenia pasów drogowych dróg powiatowych, jakie miały miejsce tylko w sierpniu i wrześniu 2013 r., a których naprawa w opinii rzeczoznawcy budowlanego może kosztować 1.776.856 zł. Wskazał też na przypadki uszkodzenia gazociągu. Podniósł, że wnioskodawczyni prowadzi szereg robót w pasach drogowych, nie tylko dróg powiatowych, ale też dróg gminnych w powiecie łukowskim, nie posiadając koniecznych zezwoleń, a więc działając samowolnie, wbrew wydanym warunkom, nieprawidłowo i niedopuszczalną technologią. W ten sposób A. B. umieściła pod ziemią dziesiątki kilometrów kabli światłowodowych, w związku z czym zarządca drogi nie wie gdzie, w jakich miejscach, na jakich głębokościach i jakie kable są umieszczone w pasie drogowym. Pozostaje to w sprzeczności z obowiązkami zarządcy drogi w zakresie ochrony pasa drogowego, a także stwarza zagrożenie dla ruchu drogowego. Organ pierwszej instancji stwierdził ponadto, że nawet w tych sprawach, w których wyraził zgodę na lokalizację i jej warunki, wnosił sprzeciwy do zgłoszeń budowlanych.
Po analizie przedmiotu działań podejmowanych przez skarżącą w pasach drogowych organ pierwszej instancji doszedł do przekonania, że w istocie skarżąca buduje linię światłowodową, którą świadomie, dla użytku jedynie postępowania administracyjnego, nazywa "przyłączami światłowodowymi", unikając jednocześnie udzielenia wyjaśnień pozwalających ustalić rzeczywisty charakter przedsięwzięcia.
Organ zaakcentował przesłankę bezpieczeństwa ruchu drogowego podkreślając, że w sytuacji, gdy skarżąca uchyla się od udzielania informacji co do swoich zamiarów i robót, które już faktycznie wykonała, zarządca drogi nie może wydać lokalizacji bez wyjaśnienia wszystkich zagrożeń.