Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jerzy Drwal, Sędziowie Sędzia NSA Jerzy Marcinowski, Sędzia WSA Jadwiga Pastusiak (sprawozdawca), Protokolant Starszy sekretarz sądowy Wiesława Dudek, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 14 kwietnia 2011 r. sprawy ze skargi P. T. na postanowienie Wojewody L. z dnia [...] 2010 r. nr [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania w części dotyczącej przyznania prawa do zasiłku dla bezrobotnych 1. uchyla zaskarżone postanowienie i postanowienie wydane z upoważnienia Starosty J. z dnia [...] 2010 r. znak:[...] ; 2. określa, że w/w postanowienie nie może być wykonane.
Postanowieniem z dnia [...] października 2010r., Nr [...], Zastępca Dyrektora Powiatowego Urzędu Pracy, działający z upoważnienia Starosty J., na podstawie art. 97 § 1 pkt 4, art. 123 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeksu postępowania administracyjnego zawiesił postępowanie w części dotyczącej przyznania P. T. prawa do zasiłku dla bezrobotnych od dnia 28 sierpnia 2009 r.
W uzasadnieniu tego orzeczenia organ podał, że decyzją z dnia [...] listopada 2009 r. Dyrektor Powiatowego Urzędu Pracy w J. L., działając z upoważnienia Starosty J., uznał P. T. za osobę bezrobotną z dniem 20 sierpnia 2009 r. Natomiast uprawnienie bezrobotnego w zakresie prawa do zasiłku dla bezrobotnych od dnia rejestracji w PUP w J. L. uzależnił od zakończenia postępowania karnego, które toczy się w stosunku do w/w w sprawie sygn. akt [...]. Prawomocne zakończenie postępowania karnego jest zagadnieniem wstępnym dla powyższego postępowania.
Zażalenie od tego postanowienia wniósł P. T. podnosząc, że w związku z zawieszeniem postępowania, przedłuża się okres, przez który nie otrzymuje zasiłku dla bezrobotnych.
Postanowieniem z dnia [...] grudnia 2010 r., Nr [...], Wojewoda L., utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie. Podstawę rozstrzygnięcia stanowił art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 123 , art. 126, art. 144 oraz art. 97 pkt 4 ustawy Kodeks postępowania administracyjnego. W uzasadnieniu organ odwoławczy podał, że ustalenie osobie rejestrującej się jako bezrobotna prawa do zasiłku następuje na podstawie art. 71 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t.j. Dz.U.z 2008 r., Nr 69 poz. 415) zwana dalej ustawą, który w ust. 1 pkt 2 i ust. 2 stanowi, że prawo do zasiłku przysługuje bezrobotnemu za każdy dzień kalendarzowy po upływie 7 dni od dnia zarejestrowania się we właściwym powiatowym urzędzie pracy z zastrzeżeniem art. 75, jeżeli w okresie 18 miesięcy poprzedzających dzień zarejestrowania, łącznie przez okres co najmniej 365 dni był zatrudniony lub wykonywał inne formy aktywności zawodowej, w tym także pełnił służbę w charakterze funkcjonariusza, o którym mowa w ustawie z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji. Na przyznanie bezrobotnemu prawa do zasiłku ma wpływ, poza powyżej wskazaną przesłanką, także sposób rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego w miejscu ostatniego zatrudnienia lub pełnienia służby, o którym mowa w art. 75 ust. 1 ustawy. Organ uznał, iż w stosunku do bezrobotnego może mieć zastosowanie art. 75 ust. 1 pkt 3 ustawy, zgodnie z którym prawo do zasiłku nie przysługuje bezrobotnemu, który w okresie 6 miesięcy przed zarejestrowaniem się w powiatowym urzędzie pracy spowodował rozwiązanie ze swej winy stosunku pracy lub stosunku służbowego bez wypowiedzenia. W takim przypadku, zgodnie z ust. 2 pkt 3 tego przepisu, zasiłek przysługuje bezrobotnemu po okresie 180 dni od dnia zarejestrowania się w powiatowym urzędzie pracy, dodatkowo okres pobierania zasiłku jest wówczas skracany o okres nieprzysługiwania zasiłku bezpośrednio po rejestracji, czyli o 180 dni.