Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jadwiga Pastusiak, Sędziowie Sędzia NSA Jerzy Marcinowski, Sędzia NSA Maria Wieczorek (spr.), Protokolant Asystent sędziego Adam Traczyk, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 12 czerwca 2008 r. sprawy ze skargi E. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] stycznia 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy dofinansowania kosztów kształcenia młodocianego pracownika 1. uchyla zaskarżona decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta nr [...] z dnia [...] listopada 2007 r.; 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącej kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Decyzją z dnia [...] stycznia 2008 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Z., po rozpatrzeniu odwołania E. K. od decyzji Prezydenta Miasta Z. z dnia [...] listopada 2007 r. nr [...] w sprawie odmowy dofinansowania kosztów kształcenia pracownika młodocianego, utrzymało zaskarżoną decyzję w mocy.
W sprawie niesporne jest, że skarżąca zawarła z J. J. umowę o pracę w celu przygotowania zawodowego młodocianego pracownika w dniu 22 lutego 2006 r. Uczennica została przyjęta na dokształcanie teoretyczne do Rzemieślniczej Zasadniczej Szkoły Zawodowej w Z. w dniu 1 marca 2006 r. i warunkiem kontynuowania nauki w szkole było podpisanie umowy o pracę w celu przygotowania zawodowego z pracodawcą. Nauka zawodu określona w umowie dotyczyła okresu od 1 marca 2006 r. do 28 lutego 2008 r. (24 miesiące). W dniu 15 czerwca 2007 r. uczennica otrzymała świadectwo ukończenia Zasadniczej Szkoły Zawodowej, przystąpiła do egzaminu, który zdała przed Okręgową Komisją Egzaminacyjną w Krakowie i z datą 31 sierpnia 2007 r. otrzymała potwierdzenie kwalifikacji w wyuczonym zawodzie "kucharz małej gastronomii". Po otrzymaniu przez uczennicę dyplomu potwierdzającego kwalifikacje zawodowe, skarżąca złożyła do organu I instancji wniosek o dofinansowanie kosztów kształcenia młodocianego pracownika zatrudnionego w celu przygotowania zawodowego.
Prezydent Miasta Z. odmówił skarżącej dofinansowania kosztów kształcenia. Organ i instancji uznał, że skarżąca nie spełniła wszystkich warunków określonych w art. 70b ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U z 2004r. Nr 256, poz. 2572 ze zm.), gdyż szkolenie pracownika młodocianego trwało tylko 18 miesięcy.
Skarżąca odwołała się od tej decyzji wskazując, że zostały spełnione wszystkie ustawowe wymogi.
Rozpatrując odwołanie Samorządowe Kolegium Odwoławcze stwierdziło, że zgodnie z art. 70b ust. 1 ustawy o systemie oświaty, pracodawcom, którzy zawarli z młodocianymi pracownikami umowę o pracę w celu przygotowania zawodowego, przysługuje dofinansowanie kosztów kształcenia, jeżeli pracodawca posiada kwalifikacje wymagane do prowadzenia przygotowania zawodowego młodocianych, a młodociany pracownik ukończył wykonywania określonej pracy i przepisami. Warunki te zostały spełnione. Jednakże zgodnie z art. 70b ust. 2 ustawy o systemie oświaty, wysokość kwoty dofinansowania kosztów kształcenia młodocianego pracownika zależy od okresu kształcenia wynikającego z umowy o pracę i wynosi 4.587 zł - przy okresie kształcenia wynoszącym 24 miesiące, a 7.645 zł - przy okresie kształcenia wynoszącym 36 miesięcy.
Kolegium uznało, że intencją ustawodawcy było zrekompensowanie pracodawcy kosztów kształcenia pracownika młodocianego tylko za pełny, wymagany przepisami prawa, okres wykształcenia tj. 24 lub 36 miesięcy. Za takim stanowiskiem przemawia treść art. 70b ust. 5 ustawy o systemie oświaty, zgodnie z którym, jeżeli umowa o pracę w celu przygotowania zawodowego została rozwiązana z przyczyn niezależnych od pracodawcy, a młodociany pracownik podjął naukę zawodu na podstawie umowy o pracę w celu przygotowania zawodowego u innego pracodawcy - przysługującą kwotę dofinansowania dzieli się między wszystkich pracodawców, proporcjonalnie do liczby miesięcy prowadzonej przez nich nauki zawodu. Dofinansowanie nie przysługuje temu pracodawcy, z którym umowa o pracę w celu przygotowania zawodowego została rozwiązana z winy pracodawcy. Jest to jedyna sytuacja, w której ustawodawca dopuścił możliwość dzielenia kwoty określonej przepisami, przysługującej z tytułu wyszkolenia ucznia. Żadnych innych wyjątków ustawa o systemie oświaty nie przewiduje.