Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Zalewski, Sędziowie Sędzia WSA Jerzy Drwal (sprawozdawca),, Sędzia NSA Maria Wieczorek, Protokolant Stażysta Paweł Soczyński, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 8 lipca 2010r. sprawy ze skargi S. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] marca 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zezwolenia na wykonywanie regularnych przewozów osób w krajowym transporcie drogowym 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Marszałka Województwa z dnia [...] stycznia 2010r. nr [...]; 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącego kwotę 500 (pięćset) złotych tytułem kosztów postępowania
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] marca 2010 r. (Nr SKO. [...]), wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., art. 18 ust.1 pkt 1lit. f) i art. 22a ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. .U. z 2004 r. Nr 204, poz. 2088 ze zm.), Samorządowe Kolegium Odwoławcze rozpatrzyło odwołanie S. C. i utrzymało w mocy decyzję Marszałka Województwa z dnia [...] stycznia 2010 r. znak [...] odmawiającą wydania zezwolenia na wykonywanie regularnych przewozów osób w krajowym transporcie drogowym na linię komunikacyjną Z. - L.
W uzasadnieniu Kolegium przytoczyło argumentację organu I instancji, leżącą u podstaw rozstrzygnięcia odmawiającego wydania zezwolenia na wykonywanie regularnych przewozów osób w krajowym transporcie drogowym na linię komunikacyjną Z. - L., wskazało zarzuty podniesione w odwołaniu oraz wyjaśniło, że zgodnie z art. 18 ust.1 pkt 1 lit. f) ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym, wykonywanie przewozów regularnych i przewozów regularnych specjalnych w krajowym transporcie drogowym wymaga zezwolenia wydanego przez marszałka województwa w uzgodnieniu ze starostami właściwymi ze względu na planowany przebieg linii komunikacyjnej, wykraczającej poza obszar co najmniej jednego powiatu, jednakże nie wykraczającej poza obszar województwa.
Art. 22a ust.1 pkt 2 w/w ustawy stanowi, że organ administracji publicznej właściwy do wydania zezwolenia na wykonywanie przewozów regularnych w krajowym transporcie drogowym może odmówić udzielenia lub zmiany powyższego zezwolenia w przypadku wystąpienia jednej z następujących okoliczności:
1) zostanie wykazane, że projektowana linia regularna stanowić będzie zagrożenie dla już istniejących linii regularnych, z wyjątkiem sytuacji, kiedy linie te są obsługiwane tylko przez jednego przewoźnika lub przez jedną grupę przewoźników (art.22a ust.1 pkt 2 lit.a);
2) zostanie wykazane, że wydanie zezwolenia ujemnie wpłynie na rentowność porównywalnych usług kolejowych na liniach bezpośrednio związanych z trasą usług drogowych (art.22a ust.1 pkt 2 lit.b);
3) wnioskodawca nie wykonuje, na skutek okoliczności zależnych od niego, krajowych przewozów regularnych na innych obsługiwanych liniach komunikacyjnych, co najmniej przez 7 dni (art.22a ust.1 pkt 2 lit.c) oraz
4) wnioskodawca nie przestrzega warunków określonych w posiadanym już zezwoleniu lub wykonuje przewozy niezgodnie z posiadanym zezwoleniem (art.22a ust.1 pkt 2 lit.d).
W myśl art. 22a ust.3 w/w ustawy, podjęcie decyzji w sprawie wydania nowego lub zmiany istniejącego zezwolenia na linie komunikacyjne o długości do 100 km, w szczególności w zakresie zwiększenia pojemności pojazdów, częstotliwości ich kursowania, zmiany godzin odjazdów z poszczególnych przystanków powinno być poprzedzone analizą sytuacji rynkowej w zakresie regularnego przewozu osób.
Konstrukcja przepisu art.22a ust. 1 pkt 2 ustawy o transporcie drogowym, oparta jest na uznaniu administracyjnym. Oznacza to, że organ administracji publicznej może dokonać wyboru skutku prawnego. Może on zatem wydać zarówno decyzję pozytywną w postaci wydania zezwolenia, jak i decyzję negatywną czyli odmówić jego wydania.