Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jerzy Drwal, Sędziowie Sędzia WSA Jadwiga Pastusiak,, Sędzia NSA Maria Wieczorek (sprawozdawca), Protokolant Asystent sędziego Jowita Dudek, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 22 września 2009 r. sprawy ze skargi A.T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] marca 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania dodatku mieszkaniowego oddala skargę.
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] marca 2009 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w L. po rozpatrzeniu odwołania A. T. od decyzji wydanej z upoważnienia Prezydenta Miasta L. z dnia [...] stycznia 2009 r. w przedmiocie odmowy przyznania skarżącej dodatku mieszkaniowego działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm. w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1, ust. 3 i ust. 5 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (Dz.U. Nr 71, poz. 734 z późn. zm.) orzekł o utrzymaniu w mocy zaskarżonej decyzji.
W uzasadnieniu organ wskazał, iż powierzchnia użytkowa lokalu zajmowanego samodzielnie przez A. T. wynosi 48,20 m2, tj. o 37,71%. Natomiast łączna powierzchnia pokoi i kuchni wynosi 37,98 m2, co stanowi 78,80% powierzchni użytkowej lokalu. Lokal nie spełnia więc kryterium metrażowego, odnośnie zwiększenia powierzchni normatywnej o 15 m2. Organ stwierdził, że przepis art. 5 ust. 3 ustawy o dodatkach mieszkaniowych także nie ma w niniejszej sprawie zastosowania. Z załączonych przez skarżącą dokumentów - wypisu z treści orzeczenia lekarskiego (orzeczenie ZUS Nr [...] z dnia [...] marca 2002 r.) wynika, że w związku z istniejącymi schorzeniami A. T. wymaga zamieszkiwania w oddzielnym pokoju, co zgodnie z cytowanym wyżej art. 2 ustawy z dnia 8 października 2004 r. uprawniałoby ją do zwiększenia normatywnej powierzchni o 15 m2. Jednak w związku z tym, że odwołująca zamieszkuje samodzielnie, zarówno pokój jak i całe mieszkanie są do jej wyłącznej dyspozycji. Nie pozwala to, ze względu na prowadzenie jednoosobowego gospodarstwa domowego na zwiększenie normatywnej powierzchni o 15 m2.
Skargę na powyższą decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wniosła A. T. wnosząc o jej uchylenie jako krzywdzącej. Podniosła trudną sytuację zdrowotną i materialną.
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w L. wniosło o oddalenie skargi podnosząc argumentację zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga nie zasługuje na uwzględnienie, bowiem zaskarżona decyzja nie zapadła z naruszeniem przepisów prawa materialnego oraz procesowego, w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy.
Sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji publicznej, a kontrola ta - jeżeli ustawy nie stanowią inaczej - sprawowana pod względem zgodności z prawem (art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1269 ze zm.). Zadaniem sądu administracyjnego jest więc zbadanie prawidłowości zastosowania przez organy administracji przepisów prawa zarówno prawa materialnego, jak też przepisów postępowania. Sąd nie dokonuje więc kontroli aktów lub czynności pod względem słusznościowym, czy zasad współżycia społecznego.
Rozpoznając sprawę w świetle powołanego wyżej kryterium legalności sąd uznał, iż skarga na uwzględnienie nie zasługuje, nie narusza bowiem prawa.