Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Marcinowski Sędziowie WSA Ewa Kowalczyk (sprawozdawca) WSA Iwona Tchórzewska Protokolant Referent stażysta Michał Fiut po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 12 kwietnia 2016 r. sprawy ze skargi F. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w J. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] listopada 2013 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie udzielenia zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych oddala skargę.
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] listopada 2013 r., nr [...] Dyrektor Izby Celnej w [...], po rozpatrzeniu odwołania [...] Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w [...], utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] września 2013 r., nr [...] o umorzeniu postepowania w sprawie udzielenia zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych na terenie województwa [...].
Podstawę faktyczną powyższego rozstrzygnięcia stanowiły następujące ustalenia:
Wnioskiem z dnia 15 lipca 2008 r. skarżąca wystąpiła o udzielenie zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych na terenie województwa [...].
Decyzją z dnia [...] kwietnia 2010 r., nr [...] Dyrektor Izby Celnej w [...] umorzył postępowanie w sprawie wydania zezwolenia. Organ powołał się na art. 129 ust. 2 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. z 2015 r., poz. 612) dalej: u.g.h., zgodnie z którym postępowania w sprawie wydania zezwoleń na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych oraz gier na automatach urządzanych w salonach gier na automatach, wszczęte i niezakończone przed dniem wejścia w życie ustawy, umarza się.
Po rozpatrzeniu odwołania Spółki, decyzją z dnia [...] lipca 2010 r., nr [...] Dyrektor Izby Celnej w [...] utrzymał w mocy decyzję z dnia [...] kwietnia 2010 r.
Na powyższą decyzję Spółka wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, który wyrokiem z dnia 11 kwietnia 2013 r., sygn. akt III SA/Lu 497/12 uchylił decyzję z dnia [...] lipca 2010 r. oraz poprzedzającą ją decyzję z [...] kwietnia 2010 r. Sąd wskazał na konieczność dokonania wykładni przepisów ustawy o grach hazardowych pod kątem problemu notyfikacji projektu ustawy zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady Nr 98/34/WE z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającą procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego (Dz. Urz. UE, seria L, nr 204, s. 37 ze zm.), dalej: dyrektywa Nr 98/34/WE, w kontekście wyroku Trybunału Sprawiedliwości UE z 19 lipca 2012 r. (sprawy C-213/11, C-214/11 i C-217/11).
Po ponownym rozpatrzeniu sprawy, decyzją z dnia [...] września 2013 r. Dyrektor Izby Celnej w [...] ponownie umorzył postępowanie w sprawie udzielenia zezwolenia, powołując się na art. 129 ust. 2 u.g.h.
W odwołaniu od powyższej decyzji skarżąca zarzuciła niezasadne zastosowanie przepisu art. 129 ust. 2 u.g.h. Skarżąca podniosła, że powołany przepis stanowi "regulację techniczną" w rozumieniu dyrektywy Nr 98/34/WE, a w konsekwencji, z uwagi na bark notyfikacji projektu ustawy o grach hazardowych Komisji Europejskiej, nie mógł być stosowany.
Po rozpatrzeniu odwołania spółki [...], decyzją z dnia [...] listopada 2013 r., Dyrektor Izby Celnej w [...] utrzymał w mocy swoją decyzję z [...] września 2013 r.
Uzasadniając swoje rozstrzygnięcie organ w pierwszej kolejności odniósł się do kwestii, czy art. 129 ust. 2 u.g.h. jest przepisem technicznym w rozumieniu dyrektywy nr 98/34/WE, a zatem czy powinien podlegać notyfikacji przed wejściem w życie. W ocenie organu, uwzględniając wspomniany wyrok TS UE z 19 lipca 2012 r., należy stwierdzić, że kwestionowane przepisy stanowią jedynie potencjalnie przepisy techniczne w rozumieniu dyrektywy. Trybunał nie przesądził tej kwestii, wskazując na konieczność ustalenia, czy przepisy te wprowadzają warunki mogące mieć istotny wpływ na właściwości lub sprzedaż produktów. Z wyroku wynika, że zakaz wydawania, przedłużania i zmiany zezwoleń może wpływać bezpośrednio na obrót automatami, jeżeli ograniczeniu temu towarzyszy zmniejszenie ogólnej liczby kasyn gry, jak również liczby automatów, jakie mogą być w nich użytkowane.