Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Zalewski (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Jadwiga Pastusiak, Sędzia NSA Maria Wieczorek, Protokolant Stażysta Radosław Kot, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 7 lipca 2009 r. sprawy ze skargi Prezydenta Miasta Lublina na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Lubelskiego z dnia 20 kwietnia 2009 r. nr NK.II.0911/167/09 w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały w sprawie uchwalenia marży stosowanej przy dystrybucji biletów jednorazowych za przejazdy środkami lokalnego transportu zbiorowego oddala skargę.
Wojewoda rozstrzygnięciem nadzorczym nr [...] z dnia [...], na podstawie art. 91 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) stwierdził nieważność uchwały Rady Miasta [...] z dnia [...] w sprawie uchwalenia marży (prowizji) stosowanej przy dystrybucji biletów jednorazowych za przejazdy środkami lokalnego transportu zbiorowego.
W uzasadnieniu organ nadzoru podniósł, że przedmiotowa uchwała Rada Miasta uchwalająca maksymalną marżę (prowizję) stosowaną przy dystrybucji biletów jednorazowych w wysokości 8% opłaty za przejazd środkami lokalnego transportu zbiorowego, realizowanego na zlecenie Zarządu Transportu Miejskiego w L. została podjęta bez podstawy prawnej.
Jak podniósł Wojewoda, uchwały organów samorządu terytorialnego muszą być podejmowane wyłącznie na podstawie i w granicach prawa. Uchwała rady gminy może normować jedynie te sprawy, które zostały jej przekazane do unormowania w przepisie upoważniającym. Akt wykonawczy nie może wykraczać poza zakres spraw określonych w upoważnieniu, nawet wtedy, gdyby służyło to wykonaniu ustawy i było uzasadnione względami słuszności, celowości gospodarczej czy społecznej. Przepis udzielający kompetencji prawodawczej podlega wykładni dosłownej, a zatem nie może być interpretowany ani rozszerzająco ani zawężająco. Każde wykroczenie poza zakres udzielonego upoważnienia stanowi naruszenie normy upoważniającej i zarazem konstytucyjnych warunków legalności aktu wykonawczego. Podstawy prawnej w niniejszej sprawie nie można wskazać w żadnym innym przepisie rangi ustawowej. Podstawy takiej nie daje powołany w uchwale przepis art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz. U. nr 9, poz. 43 ze zm.) ponieważ nie zawiera upoważnienia do wprowadzania marży.
Przepis ten daje możliwość ustalenia wysokości cen i opłat (bądź sposobu ustalenia ich wysokości) za usługi komunalne o charakterze użyteczności publicznej oraz korzystanie z obiektów i urządzeń użyteczności publicznej danej jednostki samorządu terytorialnego. A zatem Rada Miasta, biorąc pod uwagę treść ustawowego upoważnienia, może określić ceny i opłaty za usługi komunalne o charakterze użyteczności publicznej, czyli za usługi mające na celu zaspokajanie (bieżące i nieprzerwane) zbiorowych potrzeb ludności.
W ocenie organu nadzoru dystrybucji biletów jednorazowych nie sposób uznać za usługi komunalne, gdyż jest to działalność o charakterze komercyjnym. Uchwalony akt swym zakresem przedmiotowym nie obejmuje zatem usług komunalnych o charakterze użyteczności publicznej. Niewątpliwie bowiem dystrybucja biletów nie mieści się w tym pojęciu, skoro nie wiąże się z zadaniami użyteczności publicznej, których celem jest bieżące i nieprzerwane zaspakajanie zbiorowych potrzeb ludności w drodze świadczenia usług powszechnie dostępnych, o czym mowa w art. 1 ust. 2 ustawy.
Zdaniem Wojewody możliwość ustalenia "wysokości cen i opłat za korzystanie z gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej" traktować należy jako upoważnienie do wprowadzenia jedynie należności stanowiącej ekwiwalent za świadczoną usługę ze strony gminy w postaci umożliwienia korzystania z jej obiektów i urządzeń.