Sprawa ze skargi na postanowienie Dyrektora Izby Celnej w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Marcinowski, Sędziowie Asesor WSA Małgorzata Fita (sprawozdawca), Sędzia WSA Jadwiga Pastusiak, Protokolant Asystent sędziego Jowita Dudek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 października 2005 r. sprawy ze skargi S. S.A. na postanowienie Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] kwietnia 2005 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/3

Postanowieniem z dnia [...] nr [...] wydanym na podstawie art. 163 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60) w związku z art. 262 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. Kodeks celny (tekst jednolity Dz. U z 2001 r. Nr 75 poz. 802) art. 26 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. przepisy wprowadzające ustawę - Prawo celne (Dz. U. z 2004r. Nr 68 poz. 623) Dyrektor Izby Celnej po rozpatrzeniu wniosku strony z dnia [...] lutego 2005 r. odmówił przywrócenia terminu do wniesienia odwołania od decyzji Naczelnika Urzędu Celnego nr [...] z dnia [...] grudnia 2004 r.

W uzasadnieniu stwierdził, że zgodnie z art. 262 Kodeksu celnego do postępowania w sprawach celnych stosuje się odpowiednio art. 12 oraz przepisy działu IV Ordynacji podatkowej.

Zgodnie zaś z art. 223 § 2 pkt 1 odwołanie wnosi się w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji stronie. Art. 162 § 1 Ordynacji podatkowej stanowi, że w razie uchybienia terminu należy przywrócić go na wniosek zainteresowanego, jeżeli uprawdopodobni on, że uchybienie nastąpiło bez jego winy.

W rozpatrywanej sprawie pełnomocnik strony otrzymał decyzje Naczelnika Urzędu Celnego w dniu grudnia 2004 r. i od tego dnia miał możliwość wniesienia w imieniu strony w wyżej wymienionym terminie odwołania, czego jednak nie uczynił. Odwołanie wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu złożył dopiero w dniu 24 lutego 2005 r.

W przedmiotowym wniosku pełnomocnik strony wyjaśnił, że złożył w terminie odwołania w 83 sprawach o sygnaturach [...] z dnia [...] grudnia 2004 r., na dowód wysłania wszystkich odwołań przedstawił kopie pokwitowania zakupu w dniu 30 grudnia 2004 r. w Urzędzie Pocztowym znaków opłaty skarbowej. Podkreślił jednocześnie, że podstawa faktyczna i prawna wszystkich zaskarżonych decyzji była analogiczna. Brak winy w niezłożeniu jednego odwołania we właściwym terminie wynikał natomiast, zdaniem pełnomocnika strony, z konieczności złożenia odwołań jednocześnie od 83 wydanych tego samego dnia decyzji, gdyż urząd celny nie skorzystał z możliwości przewidzianej w art. 226 Kodeksu celnego, a mianowicie połączenia spraw do wspólnego rozpoznania. Wniosek o przywrócenie terminu złożył w dniu, w którym dowiedział się o braku odwołania w rozpatrywanej sprawie.

Dyrektor Izby Celnej wyjaśnił, że przywrócenie terminu jest instytucją prawa procesowego mającą na celu ochronę jednostki przed negatywnymi skutkami uchybienia terminu dla podjęcia danej czynności przez stronę. Przesłanką jej zastosowania jest jednak uprawdopodobnienie przez zainteresowaną stronę braku swojej winy. Natomiast o braku winy w sytuacji niedopełnienia obowiązku można mówić tylko w przypadku stwierdzenia, że dopełnienie obowiązku stało się niemożliwe z powodu przeszkody nie do przezwyciężenia. Przesłanką zasadności wniosku o przywrócenie terminu jest zachowanie przez stronę szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowych, a zatem stwierdzenie nawet niewielkiego niedbalstwa wyklucza możliwość przywrócenia terminu. Okolicznością obiektywną, ustaloną w przeprowadzonym postępowaniu, w rozpatrywanej sprawie jest natomiast fakt, że w kontrolce korespondencji Urzędu Celnego nie figuruje wpływ odwołania od decyzji nr [...] z dnia [...] grudnia 2004 r., natomiast w pozostałych 82 sprawach taki wpis istnieje.

Strona 1/3