W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie na powyższą decyzję Samodzielny Publiczny Szpital Kliniczny zarzucił naruszenie art. 3 ust. 3 i załącznika Nr 2 poz. 24 ustawy o emeryturach pomostowych oraz § 1, § 14 i § 18 ust. 3 rozporządzenia w sprawie standardów postępowania oraz procedur medycznych przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych z zakresu anestezjologii i intensywnej terapii w zakładach opieki zdrowotnej. W uzasadnieniu skargi skarżący przytoczył pogląd prezentowany przez Centralny Instytut Ochrony Pracy - Państwowy Instytut Badawczy, zgodnie z którym czynnikiem kwalifikującym do ujęcia w wykazie jest bezpośrednia odpowiedzialność za bezpieczeństwo publiczne, zdrowie lub życie własne i innych osób. Ponadto wskazał, że standardy postępowania przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych, o których mowa w rozporządzeniu określają, że lekarz będący w trakcie specjalizacji może wykonywać znieczulenie, jeżeli jego praca jest bezpośrednio nadzorowana przez lekarza posiadającego specjalizację II stopnia w dziedzinie anestezjologii i intensywnej terapii. W ocenie skarżącego ustalenia kontroli oparte na oświadczeniu Kierownika Kliniki wskazują na ewentualne naruszenie przepisów powszechnie obowiązującego prawa, wymagające zaprzestania takiej praktyki, nie mogą jednak prowadzić do legalizacji tej praktyki poprzez wpisywanie lekarzy rezydentów będących w trakcie specjalizacji do wykazu osób wykonujących prace o szczególnym charakterze.
W odpowiedzi na skargę Okręgowy Inspektor Pracy wniósł o jej oddalenie, podtrzymując w całości stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
Skarga jest nieuzasadniona. Zaskarżona decyzja nie narusza prawa materialnego, ani przepisów postępowania.
Przedmiotem decyzji jest nakaz umieszczenia pracownika w ewidencji pracowników wykonujących prace w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze. Prace te określa ustawa z dnia z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych (Dz. U. Nr 237, poz. 1656), powoływana w dalszej części uzasadnienia jako "ustawa". Zgodnie z art. 3 ust. 3 ustawy, prace o szczególnym charakterze to prace wymagające szczególnej odpowiedzialności oraz szczególnej sprawności psychofizycznej, których możliwość należytego wykonywania w sposób niezagrażający bezpieczeństwu publicznemu, w tym zdrowiu lub życiu innych osób, zmniejsza się przed osiągnięciem wieku emerytalnego na skutek pogorszenia sprawności psychofizycznej, związanego z procesem starzenia się. Za pracowników wykonujących prace o szczególnym charakterze uważa się pracowników wykonujących po dniu wejścia w życie ustawy prace w niej wskazane w pełnym wymiarze czasu pracy (art. 3 ust. 5 ustawy).
Wykaz prac o szczególnym charakterze określa załącznik nr 2 do ustawy. W punkcie 24 załącznika za prace o szczególnym charakterze uznane zostały prace personelu medycznego w zespołach operacyjnych dyscyplin zabiegowych i anestezjologii w warunkach ostrego dyżuru.
Prawidłowe jest stanowisko organów, że A. D., której dotyczy zaskarżona decyzja wykonuje prace o szczególnym charakterze w rozumieniu powołanego pkt 24 załącznika nr 2 do ustawy.