Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Miasta L. w przedmiocie nadania nazwy ulicy położonej w granicach administracyjnych miasta Lublin
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jadwiga Pastusiak (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia SO del. Robert Hałabis, Sędzia WSA Ewa Ibrom, Protokolant Specjalista Wiesława Dudek, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 6 grudnia 2011 r. sprawy ze skargi P. M., K. K., W. K.i A. L. na uchwałę Rady Miasta L. z dnia [...] lutego 2010 r. nr [...] w przedmiocie nadania nazwy ulicy położonej w granicach administracyjnych miasta Lublin 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały; 2. zasądza od Rady Miasta L. na rzecz skarżącego P. M. kwotę 557 (pięćset pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie strona 1/7

Uchwałą z dnia [...] lutego 2010 r., Nr [...], Rada Miasta L. nadała ulicy, oznaczonej nr 1 na załączniku graficznym stanowiącym integralną część uchwały, nazwę C. L. Jako podstawę prawną uchwały wskazano art. 18 ust. 2 pkt 13 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.; dalej jako u.s.g.).

Pismem z dnia 23 lutego 2010 r. 45 mieszkańców ulic: W., P.

i S. w L. wezwało Radę Miasta L. do usunięcia naruszenia prawa przedmiotową uchwałą.

Uchwałą z dnia [...] kwietnia 2010 r., Nr [...], Rada Miasta L. uznała za niezasadne powyższe wezwanie.

W dniu 26 maja 2010 r. P. M., K. K., W. K. i A. L. złożyli skargę sądową na uchwałę Rady Miasta L. z dnia [...] lutego 2010 r., wnosząc o stwierdzenie jej nieważności.

W uzasadnieniu skargi podniesiono, że uchwała została wydana z naruszeniem art. art. 5a, 5b i 23 u.s.g. oraz art. 3 ust. 1 i art. 4 ust. 6 Europejskiej Karty Samorządu Terytorialnego (Dz. U. z 1994 r. Nr 124, poz. 607) poprzez zmianę nazwy części ulic P., S. i W. bez rozważenia potrzeby przeprowadzenia wcześniejszych konsultacji społecznych w tej sprawie, co zaprzecza idei samorządności oraz pozbawia mieszkańców współdecydowania o sprawach dla nich istotnych. Wskazano na naruszenie interesu prawnego i faktycznego mieszkańców, których zmiana nazewnictwa dotyczy bezpośrednio, a w konsekwencji obarczanie ich kosztami i utrudnieniami z tego wynikającymi. Zdaniem skarżących, przedmiotowa uchwała narusza również art. 8 ust. 1a ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 19 poz. 115 - zwanej dalej u.d.p.). Rada Miasta L. nie wystąpiła bowiem do właścicieli działek nr [A] oraz [B] położonych w pasie drogowym przedmiotowej ulicy o wyrażenie zgody na podjęcie uchwały w sprawie nadania nazwy drodze wewnętrznej, na których jest ona zlokalizowana.

W odpowiedzi na skargę Rada Miasta L. wnosiła o jej oddalenie podnosząc, że obowiązujące przepisy nie przewidują obowiązku przeprowadzania konsultacji społecznych przy podejmowaniu tego typu uchwał. Ponadto wskazano, że nadanie nazwy ulicy dotyczy sfery publicznoprawnej i nie wiąże się z jakimikolwiek ograniczeniami w dysponowaniu nieruchomością.

Wyrokiem z dnia 28 września 2010 r., sygn. akt: III SA/Lu 260/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny oddalił skargę.

W ocenie sądu żaden przepis u.s.g., ani innej ustawy nie wprowadza wymogu przeprowadzenia konsultacji z mieszkańcami w sprawie nadawania nazw drogom wewnętrznym. Nie istnieje również uchwała Rady Miasta L. w przedmiotowej sprawie. Skoro brak jest podstawy normatywnej, z której można byłoby wywieść obowiązek przeprowadzenia konsultacji z mieszkańcami w sprawie nadania nazwy ulicy znajdującej się w granicach administracyjnych miasta, to zdaniem Sądu uznać trzeba, że Rada Miasta L. mogła samodzielnie decydować o podjęciu przedmiotowej uchwały, bez konieczności konsultowania kwestii nią objętej z mieszkańcami.

Zdaniem Sądu chybiony jest również zarzut naruszenia art. 8 ust. 1a u.d.p., w myśl którego podjęcie przez radę gminy uchwały w sprawie nadania nazwy drodze wewnętrznej wymaga uzyskania pisemnej zgody właścicieli terenów, na których jest ona zlokalizowana. Skarżący podnosili, że są właścicielami działek nr [A] oraz [B], które wchodzą w skład pasa drogowego ul. C. L. W ocenie Sądu niesporne jest, że działka nr [C], na której zlokalizowano drogę, stanowi własność gminy L. i ma ona status drogi wewnętrznej.

Strona 1/7