Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zdzisław Sadurski, Sędziowie Sędzia NSA Jerzy Marcinowski, Sędzia WSA Jadwiga Pastusiak (sprawozdawca), Protokolant Asystent sędziego Anna Gilowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 marca 2006 r. sprawy ze skargi D. O. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie dodatku mieszkaniowego uchyla zaskarżoną decyzję.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia [...] nr [...], po rozpatrzeniu odwołania D. O. od decyzji wydanej z upoważnienia Prezydenta Miasta z dnia [...] nr [...] w sprawie przyznania dodatku mieszkaniowego w wysokości 172,11 zł miesięcznie w okresie od 1 września 2002 r. do 28 lutego 2003 r., utrzymało w mocy decyzję organu I instancji.
W uzasadnieniu tej decyzji podniesiono, że wysokość dodatku mieszkaniowego ustalona została zgodnie z zasadami określonymi w art. 3-6 ustawy o dodatkach mieszkaniowych.
D. O. zajmuje mieszkanie spółdzielcze przy ul. Ż. wyposażone w centralne ogrzewanie, ciepłą wodę i instalacje gazu przewodowego. Z uwagi na treść § 2 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 grudnia 2001 r. w sprawie dodatków mieszkaniowych (Dz. U. Nr 156, poz. 1817) za podstawę obliczenia dodatku mieszkaniowego należy przyjąć następujące wydatki: opłaty za energię cieplną, wodę, odbiór nieczystości stałych i płynnych oraz koszty eksploatacji i remontów z wyłączeniem ubezpieczenia, podatku od nieruchomości i opłaty za wieczyste użytkowanie gruntu.
Wprawdzie skarżący w uiszczanych opłatach za mieszkanie opłaca ryczałt za gaz, to jednak z uwagi na treść powyższego przepisu nie podlega on uwzględnieniu przy wykazaniu podstawy do ustalenia wysokości dodatku mieszkaniowego.
D. O. zaskarżył tę decyzję do Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Lublinie, wnosząc o jej uchylenie i zarzucając naruszenie art. 6 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych i § 2 ust. 7 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 grudnia 2001 r. w sprawie dodatków mieszkaniowych poprzez niezasadne pominięcie przy ustaleniu podstawy obliczenia dodatku mieszkaniowego opłaty za gaz.
Wyrokiem z dnia 11 lutego 2004 r. (sygn. akt 3 II SA/Lu 1634/02) Wojewódzki Sąd Administracyjny uchylił zaskarżoną decyzję.
Z motywów wyroku wynikało, że zasadniczą przesłanką takiego rozstrzygnięcia sądowego było niepełne zebranie materiału dowodowego przez organy obu instancji. Nie ustalono, jakiego rodzaju wydatki na lokal mieszkalny i w jakiej wysokości organ administracji przyjął jako podstawę do wyliczenia wysokości dodatku mieszkaniowego.
W opisywanym wyroku Sąd jednocześnie dokonał wykładni przepisów prawa materialnego, tj. art. 6 ust. 4 ustawy o dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. 2001 r. Nr 71 poz. 734 ze zm.) i § 2 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 grudnia 2001 r. w sprawie dodatków mieszkaniowych.
Zdaniem Sądu na opłaty eksploatacyjne w spółdzielni mieszkaniowej składają się nie tylko opłaty związane bezpośrednio z zajmowanym przez skarżącego lokalem, ale także wydatki ponoszone przez członków spółdzielni na eksploatację i utrzymanie części wspólnych nieruchomości. Jeżeli zatem opłata za gaz, której uiszczeniem spółdzielnia mieszkaniowa obarcza swojego członka, należy do kategorii opłat eksploatacyjnych i nie jest związana z eksploatacją konkretnego lokalu mieszkalnego członka, to tego rodzaju opłata jest wydatkiem stanowiącym podstawę obliczenia dodatku mieszkaniowego.