Sprawa ze skargi Wojewody na zarządzenie Starosty w przedmiocie ustalenia opłaty za dodatkowe koszty związane z udostępnieniem informacji publicznej stwierdza, że zaskarżone zarządzenie zostało wydanie z naruszeniem prawa.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Zalewski, Sędziowie Sędzia NSA Jerzy Marcinowski (sprawozdawca), Sędzia NSA Maria Wieczorek, Protokolant Ewa Lachowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 stycznia 2006 r sprawy ze skargi Wojewody na zarządzenie Starosty z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie ustalenia opłaty za dodatkowe koszty związane z udostępnieniem informacji publicznej stwierdza, że zaskarżone zarządzenie zostało wydanie z naruszeniem prawa.

Uzasadnienie strona 1/4

Starosta Zarządzeniem Nr [...] z dnia [...] w sprawie ustalenia opłaty za dodatkowe koszty związane z udostępnieniem informacji publicznej, działając na podstawie art. 15 ust.1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. Nr 112, poz. 1198) oraz art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1592 ze zm.) zarządził , co następuje:

§ 1

1. Dodatkowe koszty związane ze wskazanym we wniosku o udostępnienie informacji publicznej sposobem udostępnienia stanowią: wykonywanie kopii dokumentu i czas pracy pracownika.

2. Ustalił opłatę za dodatkowe koszty, o których mowa w ust. 1 w wysokości:

1/ 0,30 zł za stronę kopii;

2/ 14,47 zł za godzinę pracy pracownika, w przypadku konieczności przekształcenia informacji w formę wskazaną we wniosku o udostępnienie informacji publicznej.

§ 2

Wykonanie zarządzenia powierzył Sekretarzowi Powiatu.

§ 3

Zarządzenie weszło w życie z dniem podpisania.

Skargę sądową na powyższe zarządzenie złożył w dniu [...] Wojewoda, wnosząc o orzeczenie jego niezgodności z prawem.

W uzasadnieniu skargi podniósł, że przedmiotowe zarządzenie zostało mu doręczone na żądanie w dniu [...], w związku ze skargą nadesłaną przez Okręgowego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej Izby Architektów z dnia [...].

Wywiódł, że chociaż przepisy o samorządzie powiatowym nie przyznają wojewodzie expressis verbis uprawnienia do kontroli legalność zarządzeń starosty, to przedmiotowe zarządzenie jako akt generalny i powszechnie obowiązujący, podlega ocenie w kontekście zgodności z prawem.

Wojewoda stwierdził, że art. 15 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, zezwala na pobranie od wnioskodawcy jedynie kosztów rzeczywiście poniesionych przez podmiot obowiązany do udostępnienia informacji związanych ze wskazanym we wniosku sposobem udostępnienia lub koniecznością przekształcenia informacji w formę wskazaną we wniosku.

Oznacza to, że pobieranie opłaty przez organ zobowiązany do udostępnienia informacji stanowi wyjątek od zasady bezpłatności dostępu do informacji publicznej, W tych okolicznościach, treść art. 7 ust. 2 ustawy musi podlegać wykładni zawężającej. Prawo do pobierania opłaty może więc dotyczyć tylko dodatkowych kosztów związanych ze sposobem udostępnienia informacji. Opłata nie może być wyższa od poniesionych kosztów.

Starosta nie wykazał, że opłata w wysokości 0,30 zł za stronę kopii odpowiada tym kosztom. Opłata natomiast nie może być traktowana jako forma uzyskiwania przez organ dodatkowych środków finansowych.

Do dodatkowych kosztów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, nie można zaliczyć kosztu pracy pracownika w przypadku konieczności przekształcenia informacji publicznej w formę wskazaną we wniosku. Praca ta stanowi bowiem materialną i organizacyjno-techniczną realizację ustawowego zadania nałożonego na organ. Jest wyrazem funkcjonowania organu, który ponosi koszty wykonując swoje ustawowe zadania. Koszty te nie mogą być przerzucane na podmiot żądający udostępnienia informacji.

Strona 1/4