Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Marcinowski (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Jadwiga Pastusiak, Sędzia NSA Maria Wieczorek, Protokolant Sekr. sądowy Wiesława Dudek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 kwietnia 2006 r. sprawy ze skargi K. K. na decyzję Inspektora Sanitarnego z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę.
Decyzją z dnia [...] znak [...], wydaną na podstawie m. in. art. 37 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (tekst jednolity: Dz. U. z 1998 r. nr 90 poz. 575 ze zm.) i § 10 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczególnych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach (Dz. U. Nr 132, poz. 1115) - po rozpatrzeniu odwołania K. K. od decyzji nr [...] Inspektora Sanitarnego z dnia [...] znak: [...] o braku podstaw do stwierdzenia u niego choroby zawodowej narządu słuchu, Inspektor Sanitarny utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.
W uzasadnieniu organ wskazał, że skarżący od 1 września 1970 r. do 30 listopada 2001 r. tj. przez 31 lat zatrudniony był w fabryce samochodów ciężarowych, obecnie Masa Upadłości "[...]" sp. z o.o. W czasie pracy na stanowiskach blacharza w zakładzie, kontrolera jakości w zakładzie kół i resorów oraz kontrolera jakości w zakładzie kuźnia zakładowa mógł być narażony na hałas przekraczający dopuszczalne parametry, ponieważ stanowiska te usytuowane były w halach wyposażonych w urządzenia wytwarzające w czasie swojej pracy hałas o intensywności przekraczającej NDN (najwyższe dopuszczalne natężenie).
Poradnia Chorób Zawodowych na podstawie przeprowadzonych własnych badań laryngologicznych oraz wyników badań wykonanych wcześniej w Poradni Laryngologicznej choroby zawodowej u skarżącego nie rozpoznała.
Z wydanego orzeczenia lekarskiego nr [...] z dnia [...] maja 2002 r. wynika że słuch u skarżącego jest odpowiedni do wieku, obserwacja zaś w kierunku zawodowego uszkodzenia słuchu negatywna. Choroby zawodowej narządu słuchu nie rozpoznał również Instytut Medycyny Pracy upoważniony na podstawie przepisu § 9 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 65 poz. 294 ze zm.) do przeprowadzania ponownych badań lekarskich pracowników kwestionujących orzeczenie lekarskie Poradni Chorób Zawodowych. W wydanym orzeczeniu lekarskim Nr [...] z dnia [...] listopada 2003 r. Instytut Medycyny Pracy stwierdził, że u skarżącego rozpoznany został ubytek słuchu typu odbiorczego ucha prawego małego stopnia, który nie pozostaje w związku przyczynowym z warunkami pracy w latach 1970 - 2001 i nie może być uznany za chorobę zawodową.
Realizując wytyczne Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego zawarte w wyroku z dnia 8 czerwca 2004 r. sygn. akt III SA/Lu146/04 oraz w wyroku z dnia 19 kwietnia 2005 r. sygn. akt Ill SA/Lu166/05, organ wystąpił pismem z dnia [...] 2004 r. i pismem z dnia [...] 2005 r. do Instytutu Medycyny Pracy o uzupełnienie orzeczenia lekarskiego Nr [...] z dnia [...] 2003 r. zgodnie z wskazaniami zawartymi w wyrokach Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie.
Z wydanych przez Instytut Medycyny Pracy opinii uzupełniających - z dnia [...] grudnia 2004 r. i z dnia [...] sierpnia 2005 r., podtrzymujących wydane orzeczenie lekarskie z dnia [...] listopada 2003 r. wynika, że: